Συνεχίζουμε κατ’ αποκλειστικότητα από το καφενείο, την τμηματική παρουσίαση του βιβλίου του φίλου μου gianniotis.gr με τίτλο:ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ
"Τα …εκρηκτικά που σκοτώνουν"
Κ Ω Δ Ε Ϊ Ν Η
(Μεθυλομορφίνη)
(μέρος 1ο)
Κοινώς : "μαθητής".
Η κωδεϊνη λαμβάνεται απ' ευθείας από τη μορφίνη.
Αν και προέρχεται από ένα τόσο πολύ δυνατό ναρκωτικό, η αποτελεσματικότητά της είναι δέκα (10) φορές μικρότερη.
Η χρήση της διεγείρει το ΚΝΣ και παρουσιάζει ασθενέστερα μύση, χωρίς ωστόσο να προκαλεί ύπνο.
Λόγω της μεγάλης χρήσης της στην ιατρική και του μεγάλου αριθμού των φαρμάκων που κυκλοφορούν στο εμπόριο, είναι σχετικά εύκολη η προμήθειά της.
Οι περιπτώσεις τοξικομανίας από την κωδεϊνη, είναι σχετικά λίγες.
Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι, για να δημιουργηθεί μία κατάσταση εξάρτησης, θα πρέπει η λήψη αυτής να είναι σε πολύ ισχυρές δόσεις, χωρίς διακοπή και για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Προκαλεί δυσκοιλιότητα και αποβάλλεται από τον οργανισμό αναλλοίωτη με τα ούρα.
Σε αντίθεση με την μορφίνη, δεν δημιουργεί ψυχική εξάρτηση και τα συμπτώματα αποστέρησης είναι πολύ ελαφρά.
Συνθετικά ναρκωτικά:
Στα συνθετικά ναρκωτικά κατατάσσεται ένα πλήθος ουσιών οι οποίες εμφανίσθηκαν αμέσως μετά την ανακάλυψη της πεθιδίνης, πριν από 40 περίπου χρόνια και οι οποίες προκαλούν κάποια εξάρτηση.
Υπάρχουν πολλά άτομα, γνωστά ως τοξικομανείς θεραπευτικοί, τα οποία απέκτησαν εξάρτηση κάνοντας χρήση μιας από τις παραπάνω ουσίες, ύστερα από μία παρατεταμένη ιατρική θεραπεία.
Υπνωτικά – καταπραϋντικά – ηρεμιστικά:
Στην κατηγορία των ανωτέρω ουσιών υπάγονται τα φάρμακα που έχουν κατευναστική κυρίως επίδραση στο ΚΝΣ, με αποτέλεσμα να καταπραϋνουν τις μανιακές καταστάσεις, μειώνοντας παράλληλα την επιθετικότητα, τον τρόμο και τον πανικό.
Οι ουσίες αυτές έχουν ευρεία κατανάλωση και χρησιμοποιούνται πάρα πολύ στην ιατρική.
Αυτή είναι η επιστημονική τους ονομασία.
Στις πιάτσες των τοξικομανών είναι γνωστά σαν:
"…μπλε διάβολοι, κοκκινοπούλια, ουράνιο τόξο, κίτρινες ζακέτες… ".
Τελευταία, τα βαρβιτουρικά λαμβάνονται από τοξικομανείς μαζί με αλκοόλ για να αυξήσουν τη δραστικότητά τους, ενώ σπανιότερα με διεγερτικά ή ηρωίνη.
Η περισσότερο γνωστή ομάδα μεταξύ των ανωτέρω ουσιών είναι τα βαρβιτουρικά.
Βασική τους ένωση είναι το βαρβιτουρικό οξύ, (ανακαλύφθηκε το έτος 1903).
Υπολογίζεται ότι σήμερα κυκλοφορούν στο εμπόριο περισσότερα από 2.500 είδη βαρβιτουρικών παραγώγων.
Απ' όλα αυτά όμως δεν χρησιμοποιούνται στην ιατρική περισσότερα από πενήντα (50).
Αν και στην ιατρική χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά σαν υπνωτικά, αργότερα διαδόθηκαν σαν καταπραϋντικά και αναισθησιογόνα φάρμακα.
Τα βαρβιτουρικά, είναι κρυσταλλικές ενώσεις και διαλύονται εύκολα στο οινόπνευμα και το ζεστό νερό.
Σε συνηθισμένες υπνωτικές δόσεις δεν παρατηρούνται παρενέργειες στο αναπνευστικό, ή το κυκλοφοριακό σύστημα και γενικά σε όλες τις λειτουργίες του οργανισμού, ο δε ύπνος είναι ίδιος με τον φυσιολογικό και έρχεται μετά από 30 έως 60 λεπτά της ώρας από τη λήψη του φαρμάκου.
Το βαρβιτουρικό οξύ, που είναι και το κύριο συστατικό των βαρβιτουρικών, λαμβάνεται με συμπύκνωση της ουρίας με εστέρα ή χλωροανυδρίτη του μηλονικού οξέος.
Οι κρύσταλλοί του είναι δυσδιάλυτοι στο νερό και κατά τη θέρμανσή του αποσυντίθεται.
Η λήψη τους καταστέλλει τις λειτουργίες του κεντρικού νευρικού συστήματος και όταν χρησιμοποιείται σε κατάλληλες δόσεις προκαλεί βαθύ και ήσυχο ύπνο.
Μερικά από αυτά έχουν ισχυρή αντισπασμωδική ενέργεια, και γι’ αυτό χρησιμοποιούνται στη θεραπευτική αγωγή των διαφόρων κλινικών μορφών της επιληψίας.
Η υπερβολική ή για πολύ καιρό λήψη βαρβιτουρικών προκαλούν οξεία ή χρόνια δηλητηρίαση και ονομάζεται βαρβιτουρισμός.
Πρόκειται για πρόκληση ισχυρών νευρολογικών διαταραχών του χαρακτήρα που μπορούν να φθάσουν μέχρι τις ψευδαισθήσεις και το κώμα.
Η θεραπευτική αγωγή της δηλητηρίασης από βαρβιτουρικά, εξαρτάται από την βαρύτητα της κατάστασης αυτού που πάσχει, και αποσκοπεί στην απομάκρυνσή τους από τον οργανισμό, είτε με πλύση στομάχου εφόσον έχουν ληφθεί από το στόμα, ή με την τεχνική αναπνοή, χορήγηση οξυγόνου κ.ά., προκειμένου να διατηρηθεί η αναπνευστική λειτουργία και να αντιμετωπισθεί η κυκλοφοριακή ανεπάρκεια, σε περίπτωση λήψης με άλλους τρόπους.
Αφού ξεπεραστεί η οξεία δηλητηρίαση, το άτομο παραμένει ακόμη και για μερικές εβδομάδες σε κατάσταση μεγάλης εξασθένησης.
Όλα τα ηρεμιστικά, τα οποία καταστέλλουν το άγχος και την ανησυχία δίχως να προκαλούν υπνηλία, έχουν εξίσου καταστροφικά αποτελέσματα, όταν λαμβάνονται σε μεγάλες δόσεις, δημιουργώντας στο χρήστη ισχυρή εξάρτηση και ανεξέλεγκτο εθισμό.
Εκτός από την υπνωτική, τα βαρβιτουρικά έχοντας παράλληλα και καταπραϋντική δράση, χορηγούνται σε περιπτώσεις υστερικής νευρασθένειας, ψυχικών διαταραχών, επιληψίας καθώς και για την αντιμετώπιση μανιακών και καταθλιπτικών καταστάσεων…
Φαρμακολογικές ενέργειες:
Τα βαρβιτουρικά λαμβάνονται κυρίως είτε από το στόμα (χάπια), είτε ως υπόθετα.
Σε μεγάλες δόσεις εμφανίζονται διάφορες παρενέργειες στο αναπνευστικό σύστημα, (από ελάττωση της ευαισθησίας του αναπνευστικού κέντρου μέχρι και την παράλυσή του) με αποτέλεσμα να επέλθει ο θάνατος, στο κυκλοφοριακό σύστημα (από ελάττωση της αρτηριακής πίεσης μέχρι και της εμφάνισης καταπληξίας), καθώς και στο αυτόνομο νευρικό σύστημα.
Η δράση των βαρβιτουρικών εντοπίζεται στο ΚΝΣ και το νωτιαίο μυελό.
Κυρίως όμως επηρεάζονται τα κέντρα που ελέγχουν τη συνείδηση και τις ψυχικές λειτουργίες του ατόμου.
Γενικά, έχει παρατηρηθεί μία ενέργεια στις αισθητικές και κινητικές περιοχές, γιατί εκτός από τον ύπνο, τα φάρμακα αυτά είναι δυνατόν να αναστείλουν τους σπασμούς, που με τη σειρά τους διεγείρουν το νωτιαίο μυελό, (π.χ. κοκαϊνη).
Σε πολύ μεγάλες δόσεις προκαλείται γενική αναισθησία, με πλήρη απουσία αισθητικότητας και αντανακλαστικών.
Άλλος επίσης κίνδυνος γεννάται από την εξασθένιση της μνήμης μετά τη λήψη του φαρμάκου, πράγμα που είναι δυνατόν να οδηγήσει στη λήψη και νέας θανατηφόρας αυτή τη φορά δόσης.
Η ελάχιστη θανατηφόρα δόση των βαρβιτουρικών είναι από (2 έως 4 ml), εκτός της βαρβιτόλης που είναι από (5 έως 10 ml).
Στην περίπτωση δηλητηρίασης από βαρβιτουρικά παρατηρούνται συμπτώματα σύγχυσης, πονοκεφάλου, αδυναμίας ομιλίας, αστάθειας βαδίσματος και παραισθήσεις.
Στη συνέχεια και εφόσον πρόκειται για δηλητηρίαση βαριάς μορφής, το άτομο πέφτει σε κωματώδη κατάσταση, ενώ εμφανίζει ταυτόχρονα στραβισμό και επιβράδυνση της αναπνοής, που έχει σαν αποτέλεσμα το θάνατο, λόγω παράλυσης του κέντρου αυτής.
Εθισμός:
Ο οργανισμός εθίζεται ύστερα από μακροχρόνια λήψη βαρβιτουρικών.
Το άτομο το οποίο έχει εθιστεί χρειάζεται 10πλάσια δόση από την υπνωτική, η οποία είναι από 10 έως και 15 ml. ημερησίως (24ωρο).
Η χρόνια κατάχρηση βαρβιτουρικών συνοδεύεται από ένα φαινόμενο ανοχής και μία εξάρτηση φυσική και ψυχική, με δυσάρεστα έως και πολύ επικίνδυνα αποτελέσματα, γι' αυτή ακόμη την ίδια τη ζωή.
Στερητικό σύνδρομο:
Όταν ένα άτομο έχει συνηθίσει να παίρνει μεγάλες ποσότητες βαρβιτουρικών και τις σταματήσει ξαφνικά, τότε παρουσιάζεται το σύνδρομο στέρησης, το οποίο μοιάζει κατά πολύ με αυτό της τοξικομανίας.
Το άτομο που έχει εθιστεί στα βαρβιτουρικά βρίσκεται σε συνεχή σχεδόν κατάσταση μέθης.
Τέλος, κάθε απότομη διακοπή λήψης των βαρβιτουρικών, μετά από παρατεταμένη και μακροχρόνια χρήση αυτών, είναι δυνατόν να προκαλέσει ακόμα και το θάνατο.
Προηγούμενες αναρτήσεις: ( Πρώτη , δεύτερη , τρίτη , τέταρτη , πέμπτη . έκτη, έβδομη , όγδοη , ένατη , δέκατη , ενδέκατη , δωδέκατη , δεκ/τριτη , 14)