Αρχίζουμε σήμερα τη δημοσίευση του βιβλίου του gianniotis.gr "Ναρκωτικά". Θέλουμε να τον ευχαριστήσουμε που επέλεξε το καφενείο μας για να παρουσιάσουμε το βιβλίο τουΕΜΦΑΝΙΣΗ – ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Μέρος 1ο
Γράφει ο : gianniotis.gr
Υποστηρίζεται ότι είναι τόσο πολύ παλαιά, όσο και ο άνθρωπος πάνω στη γη. Πόνος, λύπη, χαρά, ήταν πάντοτε στενά συνδεδεμένα με ορισμένες φυτικές ουσίες που μπορούσαν έστω και προσωρινά να αυξήσουν, να ελαττώσουν ή και να εξαφανίσουν τα ανθρώπινα αισθήματα.
Ο άνθρωπος, στην προσπάθειά του να καταστείλει, ή έστω να μειώσει το οδυνηρότερο αίσθημα του πόνου, το οποίο είναι τόσο συνηθισμένο σε όλες σχεδόν τις αισθήσεις και κυρίως στους τραυματισμούς, ακολουθώντας το παράδειγμα των ζώων τα οποία πολλές
φορές τραυματισμένα περπατούσαν μεγάλες αποστάσεις, για να βρούνε και να μασήσουν ορισμένα φύλλα ή καρπούς, αισθάνθηκε κι' αυτός την ανάγκη να στραφεί προς το φυτικό βασίλειο, για τους ίδιους αρχικά λόγους. Στην προσπάθειά του αυτή και με την ελπίδα ότι κάποιες ουσίες, θα τον βοηθούσαν ενδεχομένως να μειώσει το σωματικό πόνο, ή να τροποποιήσει και να μεταβάλλει έστω και προσωρινά, τη λειτουργία των διαφόρων αισθήσεων που είχαν να κάνουν τόσο με τη φυσική του κατάσταση, όσο και με τις στιγμιαίες συμπεριφορές του, κυρίως με την αλλαγή προς το καλύτερο της
ψυχικής του διάθεσης, ανακάλυψε διάφορες ουσίες, αυτές που σήμερα ονομάζουμε φυσικά ναρκωτικά.
Στην αρχή βέβαια οι ουσίες αυτές χρησίμευαν σαν καταπραϋντικές του πόνου, πλην όμως με την πάροδο του χρόνου και σιγά – σιγά, άρχισαν να αποτελούν αναπόσπαστο μέρος ιεροτελεστιών, ομαδικών κοινωνικών και άλλων θρησκευτικών εκδηλώσεων, χρησιμοποιούμενες κυρίως για λόγους αισθησιακούς – ηδονιστικούς.
Οι ουσίες αυτές ήταν γνωστές, τόσο στις αρχαίες χώρες της Ασίας, Μεσοποταμίας, Τουρκιστάν, Ινδία, Περσία, Κίνα, όσο και στους Αρχαίους Έλληνες (Όμηρος – Ιπποκράτης), καθώς και στους Ρωμαίους. Στη χρήση τέτοιων ουσιών κάνει αναφορά για πρώτη φορά ο Όμηρος.
Σύμφωνα με την αναφορά αυτή, η ωραία Ελένη θέλοντας να βοηθήσει τον Τηλέμαχο να ξεχάσει τους καημούς και τις πίκρες του έριξε κάποια ουσία στο ποτό του.
Είναι γνωστή επίσης από την αρχαιότητα η τακτική που ακολουθούσε η Πυθία. Ήταν η ιέρεια που χρησμοδοτούσε στο ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς, η οποία μετά τις προκαταρκτικές τελετές κάθαρσης, στη διάρκεια των οποίων έκανε χρήση διαφόρων μεθυστικών βοτάνων, λάμβανε μία ειδική θέση και καθόταν σε τρίποδα πάνω από τη σχισμή του ιερού βράχου. Καθισμένη λοιπόν εκεί και εισπνέουσα τους καπνούς που προέρχονταν από τη σχισμή, περιερχόταν σε κατάσταση έκστασης και λόγω της επίδρασης των μεθυστικών αυτών βοτάνων που ασκούσαν στην ψυχική σφαίρα, πρόφερε συνήθως ασυνάρτητες λέξεις που ερμηνεύονταν από τους ιερείς των Δελφών σαν χρησμοί του Απόλλωνα.
Αρχικά για Πυθία χρησιμοποιούσαν μία αγνή κοπέλα, μικρής ηλικίας από τη γύρω περιοχή. Αργότερα συνειδητοποιώντας και οι ίδιοι, ότι η χρήση αυτών των βοτάνων δημιουργούσε άσχημη ψυχική διάθεση στη νεαρή κοπέλα, την αντικατέστησαν με μεγάλη γυναίκα, η οποία στο εξής έπρεπε να είχε συμπληρωμένα οπωσδήποτε τα πενήντα χρόνια της. Αυτός στο εξής θα ήταν ένας απαράβατος όρος για την διατήρηση και την συνέχιση του θεσμού.
Κατάχρηση τέτοιων ουσιών και σε μεγάλο βαθμό μάλιστα γινόταν και στο νεκρομαντείο της Αχερουσίας λίμνης.
Εκεί ο πολίτης που ενδιαφερόταν και ήθελε να επικοινωνήσει με τους νεκρούς προγόνους του, ανέβαινε στη βάρκα του χάροντα και με προορισμό το νεκρομαντείο που βρισκόταν στο μέσον της λίμνης, προετοιμαζόταν να τους συναντήσει έχοντας στο στόμα του και καθ' όλη τη διάρκεια της διαδρομής τις μεθυστικές ουσίες, κάνοντας χρήση αυτών με
πολλούς τρόπους. Κατά την επιστροφή του από το νεκρομαντείο, "φτιαγμένος" ων και εκτός πραγματικότητας ευρισκόμενος, περιέγραφε λεπτομερώς τα όσα νόμιζε ότι είχαν προηγηθεί:
["…Πέρασα με τη βάρκα του Χάροντα απέναντι στο νησί για να συναντήσω τους προγόνους μου. Έφθασα στο Ιερατείο (τόπος θείας λατρείας) και μπαίνοντας μέσα σ' αυτό είδα ότι υπήρχε ένας μεγάλος λαβύρινθος με πολλά υπόγεια δωμάτια, πολλούς διαδρόμους και άλλους χώρους περίεργα διαμορφωμένους. Από το βάθος μιας στοάς, άκουα ζωντανούς τους ήχους των προγόνων μου και … συνομιλούσα μαζί τους …"].
Σύμφωνα με τις περιγραφές που υπάρχουν, δεν επρόκειτο για λαβύρινθο, αλλά για έναν υπόγειο χώρο δύο δωματίων χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Οι ουσίες όμως που λάμβανε το άτομο, του δημιουργούσαν άλλες εικόνες στο υποσυνείδητο, χωρίς ωστόσο αυτές να σχετίζονται με την πραγματικότητα….
Συνεχίζεται
Φώτο 1: Η Πυθία που χρησμοδοτούσε στο ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς
Φώτο 2 Ομαδικές θρησκευτικές εκδηλώσεις που αργότερα εξελίχθηκαν σε ηδονιστικές
Φώτο 3 Το νεκρομαντείο της Αχερουσίας Λίμνης