Ο δημοσιογράφος του ARD συνάντησε μερικούς εξ αυτών στη Θεσσαλονίκη. «Παιδιά παίζουν στους διαδρόμους ενός ξενοδοχείου στη Θεσσαλονίκη. Είναι τα παιδιά δέκα οικογενειών από την Τουρκία που έχουν βρει εδώ μια νέα πατρίδα. Η Σουμεγιέ κατέφυγε εδώ πριν από λίγους μήνες. Είναι η κόρη ενός 75χρονου Τούρκου, ο οποίος χωρίς προφανή λόγο φυλακίστηκε στην Τουρκία ως ύποπτος για τρομοκρατία» αναφέρει το ρεπορτάζ, παρουσιάζοντας ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Με «όπλα λάπτοπ και smartphone»
Λίγο διαφορετική είναι η περίπτωση της δημοσιογράφου Μπεριβάν Αϊντίν, συνεργάτιδα της αντιπολιτευόμενης εφημερίδας Cumhurriyet, η οποία δεν διέφυγε ακριβώς στην Ελλάδα, ωστόσο συχνά ταξιδεύει από την Κων/πολη στη Θεσσαλονίκη για δουλειά. «Δεν είναι μυστικό ότι η δημοσιογραφική δουλειά γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Το φίλα προσκείμενο στον Ερντογάν στρατόπεδο γίνεται όλο και πιο ισχυρό. Έτσι και η ίδια η δημοσιογράφος μπορεί να φανταστεί το ενδεχόμενο να ζήσει στην Ελλάδα για ένα μεγαλύτερο διάστημα», σημειώνει το ρεπορτάζ. «Όπως η Αϊντίν έτσι και άλλοι, κυρίως νέοι Τούρκοι σκέφτονται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Στις αποσκευές τους έχουν τα δικά τους όπλα κατά του Ερντογάν: λάπτοπ και κινητά τηλέφωνα. Από την Ελλάδα μάλιστα ολοένα περισσότεροι Τούρκοι δημοσιογράφοι μεταδίδουν online όλα όσα δεν μπορούν πλέον να πουν στην πατρίδα τους».
Πρόσφυγες από τα νησιά στην ηπειρωτική Ελλάδα
Όπως σημειώνει ο αρθρογράφος «ο Δ. Βίτσας χαρακτήρισε την κατάσταση στα νησιωτικά προσφυγικά κέντρα δύσκολη. Αλλά αυτό υποτιμά την κατάσταση. Η Ύπατη Αρμοστεία χαρακτηρίζει την κατάσταση στη Λέσβο και τη Σάμο τρομακτική και παρατηρεί ότι επιδεινώνεται ολοένα περισσότερο» ενώ σε άλλο σημείο το άρθρο σημειώνει ότι «το γεγονός ότι τα προσφυγικά κέντρα είναι υπερπλήρη είναι αποτέλεσμα της βραδείας διαδικασίας εξέτασης των αιτήσεων ασύλου. Ο Δ. Βίτσας υπόσχεται ότι 'στόχος είναι οι διαδικασίες ασύλου να ολοκληρώνονται μέσα σε 90 ημέρες'. Αλλά αυτό είναι ουτοπικό. Όποιος φτάσει σήμερα ως πρόσφυγας στη Σάμο πρέπει να περιμένει ως τον Σεπτέμβριο του 2019 μέχρι να λάβει το πρώτο ραντεβού για ακρόαση από τις αρχές. Στη συνέχεια μπορεί να περιμένει έως και έναν χρόνο μέχρι την τελική απόφαση επί της αίτησης ασύλου».
Το άρθρο επίσης παρατηρεί ότι λόγω της κατάστασης στα νησιά πολλοί πρόσφυγες και μετανάστες επιλέγουν να φτάσουν στην Ελλάδα μέσω Έβρου. Αν και οι αριθμοί είναι ήδη μεγάλοι, ο αρθρογράφος παρατηρεί ότι θα ήταν ακόμη μεγαλύτεροι εάν η Τουρκία δεν σταματούσε χιλιάδες πρόσφυγες στα χερσαία και θαλάσσια ελληνοτουρκικά σύνορα. Σύμφωνα πάντως με τα σημερινά δεδομένα, αναφέρει το δημοσίευμα, η αποσυμφόρηση των νησιωτικών προσφυγικών κέντρων με τη μεταφορά προσφύγων στην ενδοχώρα δείχνει να είναι μια «αναγκαία ένδειξη ανθρωπιάς». Ωστόσο, όπως σημειώνει στη συνέχεια, «δεν σημαίνει ότι η διαδικασία δεν έχει προβλήματα. Όποιος έρχεται από τα νησιά του Αιγαίου στην ενδοχώρα, είναι ένα βήμα πιο κοντά στον στόχο του, ο οποίος για τους περισσότερους μετανάστες είναι η Γερμανία». Μάλιστα από το επίσημο κλείσιμο της περίφημης βαλκανικής οδού τον Φεβρουάριο του 2016 «οι διακινητές έχουν βρει νέους δρόμους. Ένας οδηγεί μέσω Αλβανίας (…) στο Μαυροβούνιο, τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, την Κροατία και την Σλοβενία. Ένας άλλος οδηγεί από την Ελλάδα στην Αδριατική μέσω Ιταλίας», ενώ όπως σημειώνει κλείνοντας το δημοσίευμα «ολοένα συχνότερα παράτυποι μετανάστες προσπαθούν να ταξιδέψουν από την Ελλάδα προς τη δυτική Ευρώπη με πλαστά έγγραφα».