Ώρα Champions League, η ώρα του ΠΑΟΚ

Αυτό λέγεται χρυσή ευκαιρία. Αν δεν είναι η ευκαιρία του ποδοσφαιρικού αιώνα, του αιώνα του ΠΑΟΚ, είναι κάτι ανάλογο και σίγουρα πολύ μεγάλο. Τεράστιο. 

Όσο τα κέρδη από την πρόκριση σε όμιλο του Champions League και δεν μιλώ μόνο για τα οικονομικά δεδομένα...
Μεγάλα κι αυτά. Σίγουρα και απαραίτητα για μια ομάδα που θα πρέπει να κτίσει την επόμενη μέρα και να παραμείνει στην κορυφή, χωρίς να επιτρέπει κανέναν να αμφισβητήσει τη ν ανωτερότητά της.

Είναι η ώρα του ΠΑΟΚ και όλοι αντιλαμβάνονται ότι το 1-1 στο Ντα Λουζ, όσο τυχερό κι αν φάνηκε, όσο κι αν ο Πασχαλάκης έκανε σπουδαίο παιχνίδι για να μην ξεφύγει η κατάσταση, ότι στην Τούμπα η δουλειά πρέπει να τελειώσει. Όχι επειδή θα είναι κατάμεστη και θα σημειωθεί sold out. Ούτε επειδή θα το απαιτήσει ο Σαββίδης ή επειδή θα υποσχεθεί πριμ και άλλα τέτοια.

Είναι τελικά μια ιστορική υποχρέωση και είναι ότι υπάρχουν καιρό τώρα οι προϋποθέσεις ώστε η ομάδα να ανοίξει ταχύτητα, να κερδίσει τίτλους και να φτάσει κάπου ψηλά και στην Ευρώπη, αλλά, την εμπόδιζαν κυρίως οι ανωριμότητα και η αφέλεια κυρίως των ιδιοκτητών. Θα μου πείτε, αν δεν ήταν οι Σαββίδηδες, που θα ήταν σήμερα ο ΠΑΟΚ;

Ναι, μπορεί να ήταν στην ίδια μοίρα, του κομπάρσου και του… συμπληρώνει τους πρωτοπόρους και μέχρι εκεί. Και μπορεί να του πετούσαν ένα κοκαλάκι, ένα κύπελλο, για να πούνε ότι, να, κάτι πήρατε και εσείς, μην γκρινιάζετε.

Αν δεν υπάρξουν εκ νέου… αφέλειες, που θα χαρίσουν σε αντιπάλους τα πρωταθλήματα και στην Μπενφίκα, μια ευχάριστη βραδιά στη ρεβάνς της Τούμπας, ξεχάστε τον ΠΑΟΚ που ξέρατε. Εφυγε. Απογειώνεται.

Πως το λέει ο Τόνι; Και το πρόβλημα πάει…

Πάει και το πρόβλημα του ΠΑΟΚ, που μάλλον συνειδητοποιεί οριστικά ότι δεν είναι απαραίτητο να φωνάζεις ότι είσαι καλύτερος, όπως έκανε πέρσι, αλλά, να το αποδεικνύεις συνεχώς με αποτελέσματα. Το πραγματικό ταξίδι ξεκινά την ερχόμενη εβδομάδα, μετά το τέλος του αγώνα ρεβάνς, με την Μπενφίκα και αυτό αξίζει να κρατήσουμε.