και ότι η ταυτότητά τους έχει σφυρηλατηθεί από τον Τίτο, όταν οι Βούλγαροι στα Σκόπια εξοντώθηκαν μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Και πώς τα άλλα κράτη πρέπει να αποκαλούν τα Σκόπια ως «БЈРМ- πΓΔΜ».
Βουλγαρία διαφαίνεται τους τελευταίους μήνες μια ήπια τάση προς τα Σκόπια, αυτό το ‘non paper’ δίνει την πραγματική διάσταση της Σόφιας, γράφει το δημοσίευμα.
Στην οδηγία αυτή, που είναι στην αγγλική γλώσσα αναφέρεται στο πρόγευμα εργασίας των Μονίμων Αντιπροσώπων της ΕΕ στις 18 Απριλίου 2013, στις Βρυξέλλες, όπου είχε παραστεί και ο υπουργός Εξωτερικών της «πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας», Νίκολα Πόποσκι που άφησε ανοικτό το ζήτημα αν υπάρχει ανάγκη σύναψης συμφωνίας καλής γειτονίας με τη Βουλγαρία, επικαλούμενος την ασύμμετρη διάσταση του σχεδίου που προτάθηκε από τη Βουλγαρία.
«Η στάση αυτή του Πόποσκι ότι ‘δεν απαιτείται καμία συμφωνία’ αποτέλεσε προφανώς τη συνέχεια του ‘non paper’ καθώς οι γείτονες έχυσαν δηλητήριο στη χώρα μας», σημειώνει το Κανάλ 5.
Στο ‘non paper’ τονίζεται ότι τα Σκόπια δεν θέλουν να εφαρμόσουν την υποχρέωση που ανέλαβαν το 1999, με κοινή δήλωση των πρωθυπουργών της Βουλγαρίας και της πΓΔΜ, καθώς και της Ενδιάμεσης Συμφωνίας μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της πΓΔΜ.
Δηλώνεται ακόμη ότι οι Βούλγαροι δεν μπορούν να δεχθούν τις «οποιαδήποτε αξιώσεις των Σκοπιανών για "μακεδονική" μειονότητα στη Βουλγαρία.
«Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ένα μέρος της γεωγραφικής περιοχής της αρχαίας Μακεδονίας, ενσωματώθηκε στο Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας. Όλα τα ιστορικά γεγονότα και πηγές αναφέρουν ότι από τις αρχές του 20ου αιώνα η συντριπτική πλειοψηφία του σλαβικού πληθυσμού στον γεωγραφικό αυτόν τομέα ήταν Βούλγαροι. (Δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε από τις Οθωμανικές αρχές το 1870, πριν από την έκδοση της αποφάσεως του Σουλτάνου για τον καθορισμό της Βουλγαρικής Εξαρχίας, σύμφωνα με έρευνα του Carnegie International του 1913).
»Η αποτυχία των προσπαθειών μεταξύ των δύο πολέμων για την εξάλειψη της βουλγαρικής ταυτότητας του τοπικού πληθυσμού με την επιβολή της ταυτότητας του ‘Νότιου Σλάβου’ οδήγησε σε αυτό στην πολιτική του γιουγκοσλάβου ηγέτη Γιόσιπ Μπροζ Τίτο το 1944 τη δημιουργία σφυρηλάτησης μιας νέας εθνικής ταυτότητας του «Νέο- Μακεδόνα» στην πρώην περιοχή της Νοτιοσλαβίας- Βαρντάρσκας.
Η πολιτική αυτή περιέχεται και στην απόφαση της Κομμουνιστικής Διεθνούς και υποστηρίχθηκα από τον Στάλιν και προεβλήθη ο ισχυρισμός ότι κάθε σλαβικός πληθυσμός στην γεωγραφική περιοχή της γιουγκοσλαβικού ομοσπονδιακού κρατιδίου- της γεωγραφικής Μακεδονίας, ανήκει στο «μακεδονικό έθνος», όπως σημειώνεται στο βουλγαρικό ‘non paper’.
Το έγγραφο αυτό το οποίο εξακολουθεί να κυκλοφορεί στις Βρυξέλλες- σημειώνει το Κανάλ 5 κλείνει ως εξής:
«Ανεξάρτητα από την έκβαση των προσπαθειών για την οικοδόμηση ενός «μακεδονικού έθνους» (εισαγωγικά στο πρωτότυπο) δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα για τη μειονότητα των Σκοπίων σε γειτονικές χώρες.
Η Βουλγαρία θέλει να τονίσει ότι μια τέτοια διαδικασία οικοδόμησης ενός έθνους, ξεκίνησε το 1944 και περιορίζονταν τότε στην Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας του Τίτο και από το 1991 στην БЈРМ (πΓΔΜ).
Κανένας Βούλγαρος πολίτης δεν συμμετείχε σε μια τέτοια διαδικασία. Ως εκ τούτου, οποιαδήποτε-τυχόν αναφορές στην ύπαρξη των Σκοπίων (на Скопје) «μακεδονικής μειονότητας στη Βουλγαρία», παραμένει εντελώς αβάσιμη και απαράδεκτη.
Η βουλγαρική κοινή γνώμη, τα ερμηνεύει αυτά ως έμμεσες εδαφικές διεκδικήσεις, ακόμη και τη γενική άρνηση της βουλγαρικής εθνικής ταυτότητας θα επιλύσει η Σόφια με τους φίλους της στην Ευρωπαϊκή Ένωση».