Κώστα Δημ.Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου – Σχολιογράφου)
/Τι πρόγραμμα, τι πρόσημο, το ίδιο – λένε- κάνει (;).
Αναχαράζει το πόπολο, ό,τι το κόμμα του του δίνει.
Μαγαρισιές καθένας τους στο πέρασμά του αφήνει:
Προσήμανση:
Η Δημοκρατία παρακμάζει. Ο ελληνισμός φθίνει!/
Προγράμματα
ξεκάθαρα / συγκεκριμένα δεν διαθέτουν τα κόμματα του Κ.Δ.Πολιτεύματός μας.
Επομένως δεν έχουν –ουσιαστικά – ταυτότητα.
Έχουν
όμως … πρόσημα («Π»): Δεξιά, Ακροδεξιά, Αριστερά, Ακροαριστερά, Προοδευτικά,
Κεντροδεξιά, Κεντροαριστερά.......
, ελαιοβριθή, κ.ο.κ.
Το
κομματικό «Π» αποτελεί ένα είδος εκλογικού /πολιτικού διαβατηρίου κάθε
σχηματισμού / παράταξης. Είναι δε θετικό (+) ή αρνητικό (-) όχι ανάλογα με τις
θέσεις/ προτάσεις ή πεπραγμένα εκάστου, αλλά σύμφωνα με το τι πιστεύουν – και
προβάλλουν – οι … αντίπαλοί του (!...).
Το
σύν + ή το πλήν – κολλάει σαν ταμπέλα, (ή ρετσινιά) και μένει.
Π.χ
οι Αριστεροί (Σ.Σ Περιέργως μέχρι τα
ακραία αριστερά στοιχεία) (αυτο) διαφημίζονται ως: ευαίσθητοι, προοδευτικοί και
Δημοκράτες. Σε αντίθεση με τους Δεξιούς που είναι καπιταλιστές, εκμεταλλευτές
και ανάλγητοι.
Πολλά
και τα αντίστροφα – γελοία εν πολλοίς – παραδείγματα / ισχυρισμοί.
Τι
όμως ποσημαίνουν / προμηνύουν / αποκαλύπτουν τα «Π» που κυριαρχούν; Προμηνύουν
/ προαναγγέλουν την κομματική υποκρισία,
την παραπλάνηση, την απουσία προγραμμάτων, την αποφυγή δεσμεύσεων. Είναι
προμήνυμα / προανάγγελμα το «Π» για κάθε – μετεκλογική αθέτηση / ακύρωση
υποσχέσεων.
Αποτελούν:
προσχήματα.
Δυστυχώς δεν εκλέγουμε κόμματα, αλλά …..
πρόσημα (!....).
Έτσι,
προσημειώνουμε (με τα «Π») τις εκλογές, αλλά και τις μετέπειτα διαδικασίες,
συνεργασίες, συμπλεύσεις, συνκυβερνήσεις.
Δεν
συμπίπτουν τα – ανύπαρκτα – προγράμματα, αλλά τα «Π» (!..).
Η …
προσημείωση προσήμων, λειτουργεί αρνητικά και αντ’ αυτών (των ουσιαστικών
προγραμματικών συγκλίσεων).