«Η μεγάλη πλειονότητα των ελληνικού λαού αναγνωρίζει και γνωρίζει τα ουσιαστικά, πολύπλευρα και διαρκή πλεονεκτήματα της ευρωπαϊκής ενοποίησης και του ευρώ για τη χώρα μας» είπε ο μη εκλεγμένος πρωθυπουργός της χώρας.
Αν ακολουθούσα τη λογική του παραλόγου του, θα μπορούσα να του απαντήσω με το «ποια πήγε κι άπλωσε τα .....
ρούχα στην ταράτσα;» το οποίο, πίστεψε με αναγνώστη, περισσότερο εμπεριστατωμένο είναι σαν άποψη και σαν πολιτικός λόγος. Δεν την ακολουθώ τη λογική του και χαίρομαι γι' αυτό. Οπότε πρέπει να συγκεντρώσω θρύψαλα ψυχραιμίας και να δω τη δήλωση του ψύχραιμα. Αλλά δε μου βγαίνει.
Γιατί ειλικρινά, δεν με πειράζει να με φτύνεις, στα πλαίσια σεξουαλικού παιχνιδιού μπορώ να το βρω και ως χαριτωμένο, αλλά να με φτύνεις και μετά να με βάζεις στα τέσσερα να σου λέω «μωρέ τι ωραία και ρομαντικά που ψιχαλίζει» δεν το έχω εξασκήσει ως σεξουαλική πρακτική. Ειδικά από τη στιγμή που η παραπάνω φράση, ειπώθηκε από τον Λουκά Παπαδήμο σε βήμα εκδήλωσης εξαγωγέων με θέμα «Εθνική Στρατηγική για τις εξαγωγές».
Μα το μόνο που έχει μείνει όρθιο και προς εξαγωγή αυτή τη στιγμή είναι καμία 18χρονη να κάνει την πουτάνα, σε αντίστροφη ανάγνωση της εισαγωγής πουτανών που κάναμε τα χρόνια της ευμάρειας από τις ανατολικές χώρες, και κανένας απελπισμένος να εξαγάγει το νεφρί του σε εμπόριο οργάνων. Που και για την πουτάνα συζητιέται αν θα την αγοράσει κανείς στο εξωτερικό.
Τώρα και ίσα που προλαβαίνετε. Γιατί οι πουτάνες μας, μετά από ένα δύο χρόνια, λόγω ασιτίας και μηδενικής περίθαλψης θα είναι 20 κιλά και ξεδοντιάρες. Ποιος εύπορος θα αγοράσει ελληνίδα πουτάνα σε αυτά τα χάλια; Το αυτό και για το εμπόριο οργάνων. Τι συκώτι να πουλήσω κυρ Λουκά μου, αν το έχω κάνει διάτρητο από τη βότκα και τα χάπια για να αντέξω την κρίση τόσα χρόνια και να μην αυτοπυρποληθώ;
Το λέτε και εσείς ο ίδιος: «Πρέπει να παράγουμε προϊόντα με υψηλή προστιθέμενη αξία που να μπορούν να εκτοπίζουν τα εισαγόμενα». Στα λόγια μου έρχεται ο άνθρωπος. Ναι, φυσικά και πρέπει. Αλλά για να παράγεις προϊόντα με υψηλή προστιθέμενη αξία, πρέπει να μπορείς να τρέφεσαι και να συντηρείσαι με προϊόντα ανεκτής τουλάχιστον αξίας. Όταν δεν έχεις λεφτά, και δεν μπορείς να αποκτήσεις αυτά τα προϊόντα, η εργατική σου δυναμική και η παραγωγικότητα, δεν διαφοροποιείται από αυτήν ενός εργάτη στο Άουσβιτς: δύο τρεις μήνες αντοχή μέχρι να φανεί το κόκαλό από την εξάντληση και μετά γκαζάκι και διπλοφουρνιστός.
Κατανοεί σε ποια χώρα απευθύνεται ο άνθρωπος ή πήρε φόρα επειδή ήταν η περίσταση των εξαγωγέων από κάτω; Ακόμα κι έτσι, ας τους τα έλεγε ιδιαιτέρως καλύτερα. Μια φορά, ναι, το ομολογώ, χαρήκαμε που μπήκαμε στο ευρώ, τόσο χάνοι είμαστε. Λίγο μετά σταματήσαμε όμως. Ποια είναι τα «διαρκή και πολύπλευρα πλεονεκτήματα» που αναφέρει;
Δε σου λέω πως είναι λύση η επιστροφή στη δραχμή. Αλλά πεσ' το αλλιώς αφού έβαλες κι εσύ το χεράκι σου σε αυτό, πες: «Κορίτσια τον ήπιαμε με το ευρώ, αλλά τόσο που τον ήπιαμε, ποτιστήκαμε και πισωγυρισμό δεν έχει. Υπάρχει ο γκρεμός, υπάρχει κι ο γκρεμός, απλά κάποιοι από μας θα τον κατεβούμε σιγά σιγά και άλλοι σαν τις Σουλιώτισσες πηδώντας». Και ειλικρινά, αφού είναι τόσο μεγάλη «η πλειονότητα του λαού» που καταλαβαίνει τα οφέλη, τότε γιατί μας φορέθηκε το νόμισμα, χωρίς ένα καν δημοψήφισμα; Μια χαρά θα το επικύρωνε η περιβόητη πλειονότητα σε αυτή την περίπτωση.
Μπορεί ο κύριος Λουκάς να είναι πρώτης τάξεως τραπεζικός, αλλά δεν είναι δημοσκόπος. Ούτε καν καλός δημαγωγός. Και στις τράπεζες, των οποίων τα συμφέροντα και μόνο εξυπηρετεί, άλλος αναλαμβάνει τα μαγειρέματα και τα κρυφά γράμματα στα συμβόλαια, και άλλος τη βρωμοδουλειά του να ψήσει τον πελάτη να υπογράψει και να του φορέσει το χαλινάρι. Ποτέ ο ίδιος άνθρωπος. Ο «ψήστης» είναι αυτός με το χαμόγελο που βλέπουμε και στις τραπεζικές διαφημίσεις, που σου ανοίγει την πόρτα και σε ρωτάει πως πίνεις τον φρέντο σου. Όχι αυτός που τρίβει από πίσω τα χέρια του σαν τον γερολαδά και σου λέει «τώρα τον ήπιες».
Τι να εξαγάγεις μετά; Και κάτω από ποια ταυτότητα; Της χώρας σου ή της πολυεθνικής που θα την έχει αναλάβει; Τι θα λέει η ταμπέλα; «Made in Germany via Greece»; Σαν κάτι φιρμάτα τζιν που αγοράζω οκαζιόν, καθ' όλα νόμιμα, και καθ' όλα επίσημα όσον αφορά τη φίρμα τους, που όμως στην ετικέτα γράφουν «Παράγονται στην Ινδονησία;» Της Ινδονησίας εξαγωγή είναι αυτό; Για να ξέρω να πάρω κι άλλα αν είναι να βοηθήσω τους απόρους της Τζακάρτα τώρα που θα κάνω κι εγώ την ίδια δουλειά. Να γνωριστούμε και να γίνουμε όλοι μια ωραία ατμόσφαιρα. Μπας και με υιοθετήσει κι όλας κανείς, όπως υιοθετούμε εμείς οι (έως τώρα) Ευρωπαίοι τα μαυράκια και τα κινεζάκια μέσω φωτογραφιών, και δίνουμε 2 ευρώ το μήνα να έχουν να πάρουνε φαγητό, και αισθανόμαστε ανάδοχοι και καλοί άνθρωποι. Και πλειοψηφία.
iefimerida