Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Επιβεβαιώνεται πανηγυρικά για ακόμη μία φορά με τη στάση των Ευρωπαίων εταίρων στο πρόβλημα της Ελλάδας, το απόφθεγμα του στρατηγού Κάρολου ντε Γκολ, ότι «τα κράτη δεν έχουν φίλους, έχουν συμφέροντα».
Βίκτωρ Νέτας : Αντεπίθεση στον πόλεμο διασυρμού, Ελευθεροτυπία 28/6/2011
«Τέλος η ανοχή!», ήταν το μήνυμα που έστειλαν στην κυβέρνηση με τις ιδιαιτέρως αιχμηρές τοποθετήσεις τους οι εισηγητές των ΚΤΕ και οι πρόεδροι των επιτροπών της Βουλής… «Δεν έχουμε πλέον δικαιολογίες. Ωραία, πήραμε τη βοήθεια από την Ευρώπη αλλά τι σημαίνει αυτό όταν χρειαζόμαστε τόσα επιπλέον μέτρα;» έθεταν το ερώτημα οι βουλευτές. Και συμπλήρωναν ότι «ως τώρα λέγαμε στον κόσμο να κάνει υπομονή και ότι οι θυσίες του πιάνουν τόπο επειδή μειώσαμε το έλλειμμα. Τώρα τι θα λέμε; Πώς θα δικαιολογήσουμε αυτά τα νέα μέτρα;». Αυτά τα ερωτήματα διατυπώθηκαν από πολλούς παριστάμενους βουλευτές…
www.tovima.gr (30/3/2011) (Απ΄ τη συνεδρίαση του ΚΤΕ)
«Κατάλαβα χθες στο ΚΤΕ ότι δεν αποφασίζουν οι βουλευτές. Αποφασίζει η τρόικα, οπότε τι λόγος υπάρχει να είναι κάποιος βουλευτής στην Ελλάδα;… Δεν είναι λύση να παραιτηθώ. Δεν φεύγεις από τη μάχη. Πρέπει να ........μάχεσαι για τις ιδέες σου»…
Συνέντευξη του βουλευτή κ. Θωμά Ρομπόπουλου στον κ. Νίκο Χατζηνικολάου 24/6/2011
«…Αυτή τη στιγμή, το πρόβλημα που υπάρχει στο πολιτικό σύστημα είναι ότι οι γέφυρες επικοινωνίας με τον κόσμο κόβονται κάθε μέρα και πιο πολύ. Δεν πιστεύει κανένας κανέναν. Μιλάμε και δεν μας ακούει κανένας. Και κανένας Βενιζέλος δεν πρόκειται να αλλάξει τα πράγματα και να απαλλάξει το μεσαίο στρώμα της κοινωνίας αν δεν πιάσει πρώτα τη φοροδιαφυγή και τη σπατάλη. Δεν το κάναμε 20 μήνες, αλλά δεν προετοιμάσαμε και έναν μηχανισμό. Και αυτό δεν είναι ανικανότητα ή αναποτελεσματικότητα. Είναι πολιτική ανηθικότητα. Μας βασανίζει όλους ότι θα χρειαστούν και άλλα μέτρα, αν δεν υπάρξει ένα μνημόνιο ανάπτυξης». (Οι τελευταίες υπογραμμίσεις δικές μου)
Συνέντευξη του βουλευτή κ. Ν. Σαλαγιάννη στο ραδιοσταθμό Βήμα 99,5
www.newscode.gr (24/6/2011)
Η πλειοψηφία της Βουλής ψήφισε το σφαγιασμό της κοινωνίας ΚΑΙ της οικονομίας : ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ.
Υπερασπιστές του Μνημονίου υπεράσπισαν με σθένος –ανάμεσα σ’ άλλα- την «ηθική» και «νομική» υποχρέωση της χώρας να είναι συνεπής με τη διάσωση των απαιτήσεων των δανειστών μας, αλλά πολύ φοβούμαι, ότι τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας ΚΑΙ οικονομίας, μάλλον τα αντιμετώπισαν με ΘΕΡΜΗ ΣΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΗΣ ΡΗΤΟΡΕΙΑΣ, με υποτονικότητα όμως και έλλειψη ενθουσιασμού ΟΠΩΣ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΣΠΟ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΑΣΚΟΥΜΕΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.
Σε ό,τι αφορά τον τρόπο που εγώ από τη θέση του απλού πολίτη και πάντως με βάση τη δική μου αντιληπτική και ερμηνευτική ικανότητα των πραγμάτων, εκείνο που είδα και κατανόησα είναι :
Η Μεγάλη Απόδραση
· Της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας ΔΙΟΤΙ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΩΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΩΝ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, ΕΜΠΕΔΟΘΗΚΕ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ Η ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΜΟΥ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΩΛΕΣΕΙ ΟΧΙ ΜΕΡΟΣ ΑΛΛΑ ΠΛΗΡΩΣ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ
· Της Ελεύθερης Συνείδησης του Βουλευτή, ΔΙΟΤΙ ΟΥΔΟΛΩΣ ΠΕΙΣΘΗΚΑ ΟΤΙ ΟΙ ΨΗΦΟΙ (ΥΠΕΡ (ΙΔΙΩΣ) ή ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ) ΗΤΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ
· Της Λογικής ΔΙΟΤΙ ΟΥΔΕΙΣ ΕΚ ΤΩΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΩΝ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΜΕ ΠΕΙΣΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ «ΛΟΓΙΚΟ» ΑΠΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΑΟΨΗ
Και ταυτόχρονα τη Μεγάλη Επαναβεβαίωση
· Σε όλο του το Μεγαλείο τον αποστεωμένο παλαιοκομματικό λόγο
· Εξαγγελίες για το ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ, ΟΙ ΙΔΙΕΣ, ΠΑΝΟΜΟΙΟΤΥΠΕΣ ΕΞΑΓΓΕΛΙΕΣ ΠΟΥ ΑΚΟΥΩ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ (και αισίως διανύω σήμερα το 58ο έτος της ηλικίας μου)
· Την κυριαρχία της Ανοχής στην αναποτελεσματικότητα και στην κοινωνική αδικία από όλους εκείνους που διατυμπάνιζαν το τέλος της ή το «μέχρις εδώ»
· Σε όλο του το Μεγαλείο την αδυναμία αρκετών «να πάρουν «πάνω» τους σοβαρές αποφάσεις, κι αυτό δεν είναι μομφή : οι άνθρωποι δεν μπόρεσαν και μερικοί το δήλωσαν κι όλα. Το δυστύχημα είναι ότι εκλέχτηκαν χωρίς ποτέ να έχουν προσδιορίσει πόσο «βάρος» μπορούν ν’ αντέξουν όταν βρεθούν αντιμέτωποι με ένα πράγματι σοβαρό πρόβλημα.
Ταυτόχρονα, ήρθε και το τέλος του κλαψουρίσματος ότι «δεν είμαστε όλοι ίδιοι». Το αν είμαστε ή δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δεν θα το αποδείξουμε έξω απ’ το χορό, ΣΤΑ ΕΥΚΟΛΑ, ΑΛΛΆ ΟΝΤΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ. Προσωπικά, δεν αναζητώ πολιτικούς για τη στελέχωση προσκοπικών μονάδων για την επιτέλεση αγαθοεργιών ή εύκολων ευχάριστων εκδρομικών αποστολών : ζητώ πολιτικούς «κομμάντο», πολιτικούς ΑΡΣΙΒΑΡΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕΓΑΛΩΝ ΒΑΡΩΝ, ικανούς ν’ αντιμετωπίσουν ΑΦΟΡΗΤΕΣ πιέσεις, ικανούς ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΤΟΥΣ ΟΠΩΣ ΘΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟΥΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΑΝ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΝ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ, πολιτικούς ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΘΕ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ, πολιτικούς που να ΜΗΝ ΑΝΕΧΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΥΒΡΙΝ! Κι εδώ, στη προκειμένη περίπτωση της ψήφισης του Μεσοπροθέσμου, μ’ εξαίρεση όσους ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΑΝ ΥΠΕΡΨΗΦΙΖΟΝΤΑΣ ή ΔΕΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΑΝ ΚΑΤΑΨΗΦΙΖΟΝΤΑΣ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, όλοι οι υπόλοιποι ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗ ΘΛΙΒΕΡΗ ΧΟΡΕΙΑ ΤΟΥ «ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ» : ΝΑΙ, ΕΙΣΤΕ ΕΝΤΕΛΩΣ ΙΔΙΟΙ!
Η κυρία Παπανδρέου, ψηφίζει με το μαχαίρι στο κρόταφο, όπως είπε.
Όμως ο λαός, η κοινωνία, η οικονομία, φαντασθείτε ότι ζουν καθημερινά ΜΕ ΕΝΑ ΜΑΧΑΙΡΙ ΗΔΗ ΜΠΗΓΜΕΝΟ ΣΤΑ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥΣ, ΑΙΜΟΡΡΑΓΩΝΤΑΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ, ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ «ΓΙΑΤΡΟΥΣ» ΠΟΥ ΑΝΕΛΑΒΑΝ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΝΑ ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΟΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΜΑ ΜΠΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ, Η ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑ ΝΑ ΕΝΤΑΘΕΙ, επειδή, αυτό επιτάσσει η θεραπευτική αγωγή που υποστηρίζουν. Αυτό το αίμα, είναι το «μελάνι» στο οποίο βουτάνε το στυλό τους όλοι εκείνοι που εισηγούνται, εγκρίνουν (τυπικά ή ουσιαστικά αδιάφορο) και εκτελούν τούτη τη θεραπεία.
Πάντως, εύχομαι, ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΧΜΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΩΣ, να αποδειχτώ υπερβολικός στις εκτιμήσεις μου ΚΑΙ ΑΔΙΚΟΣ στις ερμηνείες μου.
Διότι αυτό θα σήμαινε ΟΤΙ ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ…
Το εύχομαι, αλλά τίποτα δεν συνηγορεί στο να πιστεύω ότι η πατρίδα μας είναι τόσο τυχερή, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΡΙΣΗΣ, ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΕΤΟΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΗ ΚΡΙΣΗΣ…
Όπως και να έχει το πράγμα, η ώρα ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΑΥΤΗ ΕΞΟΡΚΙΖΟΥΝ, ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ : Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. Οι εκλογές. Βιάζονται να περάσουν και να επιβάλλουν πράγματα ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ ΛΑΪΚΗ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ. Γνωρίζουν ότι ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΥΤΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΥΤΕ ΛΑΪΚΗ. Παρ’ όλα αυτά, αναλαμβάνουν δεσμεύσεις και επιβάλλουν στο λαό καταστάσεις με μακροχρόνιες επιπτώσεις, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΟΥΝ ΣΤΟ ΛΑΟ, ΝΑ ΠΑΨΟΥΝ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΜΕ ΕΝΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΟΥ ΠΟΤΕ Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΕΝΕΚΡΙΝΕ.
Να ξανατονίσω για πολλοστή φορά : ΟΛΕΣ ΟΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ, είναι στη δική μου συνείδηση και πιστεύω στη συνείδηση της πλειοψηφίας των συμπατριωτών μου, ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΧΥ, και μια άλλη Βουλή, η πρώτη που θα προκύψει μετά την αποχώρηση του Ξένου Κατακτητή, θα αποκαταστήσει τη νομιμότητα, την αξιοπρέπεια και βεβαίως θα ξεπλύνει το όνειδος.
«Δύναμίς μου η Εντολή των Δανειστών» : αυτό είναι που εγώ «διαβάζω» πίσω από τα ωραία και μεγάλα λόγια… Μέχρι στιγμής το δίλημμα με ποιον θα πας και ποιους θ’ αφήσεις, με τη Τρόϊκα ή με το λαό, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ως πιεστικό ερώτημα στη πράξη, αφού ο κόσμος περίμενε να δει τι θα γίνει, αν τέλος πάντων είχε κάποιο νόημα αυτό που γινόταν. Πλησιάζει όμως ο καιρός, ΠΟΥ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΘΑ ΤΙΘΕΤΑΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΑ, όσο τα όποια σας Μνημόνια ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΑ θα αποτυγχάνουν το ένα μετά το άλλο, ΘΑ ΖΗΤΟΥΝ ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΠΙΟ ΦΡΕΣΚΟ ΑΙΜΑ, και τότε θα επαληθευθεί το ευαγγελικό «Ου δύνασαι δυσίν κυρίοις δουλεύειν. Ου δύνασαι δουλεύειν Θεόν και Μαμωνά»!
Λέω : Αιδώς Αργείοι…
Διότι στη παρέα όσων μετείχαν στη Μεγάλη Απόδραση, πρέπει να προστεθεί και η απόδραση της Αιδούς…