Επισημαίνει ο Δημήτρης
Α. Γιαννακόπουλος
Τίποτα το παράδοξο κατά τον πρώτο γύρο των εκλογών για
την ανάδειξη του επικεφαλής του νέου φορέα της Κεντροαριστεράς. Η Φώφη
Γεννηματά φυσιολογικά νίκησε σε ένα χώρο που χαρακτηρίζεται από γήρανση και
παρακμή. Τόπο στα παρηκμασμένα γηρατειά του μεσαίου χώρου, λοιπόν, που
σχηματίσαν ουρές για να αναδείξουν μια νεότερή τους σε ηλικία - αλλά όχι σε
φρεσκάδα ιδεών και πολιτικής αισθητικής - γυναίκα ως ηγέτη της "μεγάλης
δημοκρατικής παράταξης" που συρρικνώθηκε, επειδή η ίδια σιχάθηκε τον εαυτό
της, σκανδαλιζόμενη από την ίδια την ύπαρξή της.
Μην σπεύσεις, αναγνώστη μου, να με αποκαλέσεις
"ρατσιστή"! Έχω γνωρίσει αρκετούς "γέρους" και
"γριές" με φρεσκάδα, πάθος και ομορφιά, με καθαρό μυαλό, ζήλο,
ωριμότητα, εντιμότητα, εκπληκτική ζωντάνια παρά την αρθρίτιδα και υψηλή
αισθητική σε όλα (τους), τους οποίους θαύμαζα νεότερος και τους οποίους εκτιμώ
αφάνταστα σήμερα που.......
πλησιάζω και εγώ τα 60. Αυτοί έζησαν μια ολόκληρη ζωή με
το σφρίγος και την δημιουργική τρέλα του νέου και θα πεθάνουν μάλλον νεότεροι
σε σχέση με την βιολογική τους νεότητα. Δεν ξέρω αν κάποιοι από αυτούς ψήφισαν
χθες, αλλά είμαι βέβαιος πως αν το έπραξαν θα αισθάνθηκαν το βράδυ άσχημα. Τι
δουλειά έχουν οι όμορφοι και οι όμορφες με την ασχήμια μιας εποχής που
επιδιώκει την αναγέννησή με την αναπαραγωγή μιας αντιαισθητικής πολιτικά
κουλτούρας και συμπεριφοράς, που ότι είχε να προσφέρει το προσέφερε,
αδειάζοντας από αυθεντική πολιτική ενέργεια;
Την φάρσα της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα μια χαρά
εκπροσωπεί η φάρσα του παπανδρεϊσμού, ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του. Δεν
γνωρίζω αν "απαιτείται" και ουρά στο άσχημο αυτό πολιτικό υβρίδιο!
Κενό υπάρχει στο λεγόμενο ριζοσπαστικό κέντρο, που αντικατέστησε τον
"τρίτο δρόμο", αποκρυσταλλώνοντας τελικά το μεγαλύτερο μέρος των
αρχών και ιδεών - αν και όχι την συνολική οντολογία - του "τέταρτου
δρόμου" (του Γιώργου). Μόνον που η κυρία Γεννηματά δεν εκφράζει το
ριζοσπαστικό κέντρο, το οποίο περισσότερο θα έδενε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη,
παρά με αυτήν. Πολιτικώς και αισθητικώς, ασφαλώς και όχι σε επίπεδο διαπροσωπικών
σχέσεων και πατρωνίας. Έτσι είναι αγαπητέ Γιάννη! Πώς δένει ο Μακρόν με τη
Γεννηματά; Αν θέλατε έναν Έλληνα Μακρόν για να βγάλει την λεγόμενη
κεντροαριστερά από το (εκλογικό) τέλμα, ας τον αναζητούσατε, ας τον
κατασκευάζατε, αντί να ερωτοτροπείτε πλατωνικώς με τον Κυριάκο - τον οποίον δεν
γουστάρει αισθητικά εκείνη η δεξιά που (φυσιολογικώς) γουστάρει και υποστηρίζει
την Φώφη. Νομίζω πως πάλι μπερδευτήκατε και ξανά θα εκτεθείτε σαν
ντερμπεντέρηδες!
Ας σταματήσω όμως εδώ το καλαμπούρι. Κρίμα είναι που το
κέντρο στην Ελλάδα επιχειρεί να αναγεννηθεί μέσω μιας διαδικασίας και μέσω
προσώπων που εκφράζουν τα παρηκμασμένα γηρατειά (: με την πολιτική έννοια) στην
πατρίδα μας. Κρίμα ίσως, αλλά δεν θα έπρεπε να περιμένει κανείς κάτι
διαφορετικό αν γνώριζε πρόσωπα, σχέσεις και πράγματα.
Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα συνεχίζει να χρειάζεται
δομική ανανέωση, πράγμα, ωστόσο, που υπονομεύεται από τα "γηρατειά" -
και την διαπλοκή τους - που κινούν τα νήματα από τα παρασκήνια πλέον και
οδηγούν στην εκάστοτε κάλπη τους γερασμένους πελάτες τους για να υποστηρίξουν
τις τοποθετήσεις τους.
Την μεγαλύτερη, ωστόσο, ζημιά προς αυτή την κατεύθυνση
έκανε και κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και η συγκυβέρνησή του με τους ΑΝΕΛ. Αυτοί έδειξαν
εμφατικά πόσο πολύ γερασμένο είναι σήμερα το νέο στην Ελλάδα. Η παρουσία τους
στα πράγματα "συκοφαντεί", όπου δεν γελοιοποιεί το νέο και τους νέους
στην χώρα. Εκφράζει μια απολύτως άξεστη, υποκριτική, πολιτικάντικη και
ρυτιδιασμένη πολιτικώς (και επικοινωνιακώς) αισθητική, που οδηγεί μάλλον
ρεαλιστικά το περίφημο "τόπο στα νιάτα" να σημαίνει αντικειμενικά
σήμερα "τόπο στα παρηκμασμένα γηρατειά"! Εκεί όπου οι νέοι δομούνται
πολιτικώς με τα υλικά και τις σχέσεις με τα οποία έχτισαν οι παλαιότεροι το
πολιτικό τους οικοδόμημα, η αναγέννηση και η ανανέωση είναι φάρσες και μόνη
προοπτική η "ανάσταση νεκρών".
Έχουν και τα ζόμπι θέση στην ιστορία. Για να τρομάζουν,
ασφαλώς, τους νέους κάθε ηλικίας!...