Κατά πόσο εξυπηρετούν όμως το σκοπό για τον οποίο δημιουργούνται αυτοί οι οργανισμοί, καταρχήν ηθικά και κατά δεύτερον οικονομικά εφόσον απολαμβάνουν την επιχορήγηση τεράστιων ποσών, που πρέπει να διοχετεύουν στην απάλυνση του πόνου των προσφύγων και κυρίως στην ασφαλή αποκατάσταση τους;
Τα ιδρύματα και οι ΜΚΟ ειδικά επιδοτούνται με εκατομμύρια ευρώ από την ΕΕ και τις ΗΠΑ, καθώς και άλλα κέντρα εξουσίας, προκειμένου για την δημιουργία δομών στήριξης των προσφύγων.
Οι δομές στήριξης των προσφύγων όμως πραγματικά εξυπηρετούν τους πρόσφυγες, ή είναι υποτυπώδεις και δημιουργούνται για το θεαθήναι , για την κάλυψη δηλαδή της πραγματικής δράσης των οργανώσεων;
Και ποια είναι η πραγματική δράση των οργανώσεων και κατά πόσο αφορά την αλληλεγγύη απέναντι στους πρόσφυγες αλλά και τις χώρες που τους δέχονται;
Για παράδειγμα: στην Ελλάδα δραστηριοποιείται από το 2013 ο οργανισμός Solidarity Now - Αλληλεγγύη Τώρα, ο οποίος σύμφωνα με στοιχεία που δίνει ο ίδιος μέσω του διαδικτυακού του ιστότοπου, αποτελεί παρακλάδι ενός άλλου ιδρύματος με την ονομασία Open Society Foundations – OSF του οποίου προεδρεύει ένας διεθνής τζογαδόρος κεφαλαίων στο χρηματιστήριο, υπεύθυνος για χρηματοοικονομικές κρίσεις σε πολλές χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, ο Τζορτζ Σόρος.
Το Open Society Foundations – OSF επιδοτεί με τεράστια ποσά ΜΚΟ σήμερα στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια.
Είναι άραγε ο στόχος του να προασπίσει την Δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα ή να ανοίξει το δρόμο σε δυνάμεις που μπορούν να προκαλέσουν πολιτικές ανατροπές όταν δεν ικανοποιούνται τα συμφέροντα του Σόρος και όσων βρίσκονται πίσω από αυτόν (βλέπε Ρότσιλντ, Ροκφέλερ, Ντιπόν, Βάντερμπιλντ, και συναφείς δυναστείες) ;
Δηλαδή όσων κατέχουν τα 2/3 του πλούτου της γης μέσα από αιώνες ασταμάτητης τοκογλυφίας και δανεισμού, χρηματοδοτώντας πολεμικές και ιδεολογικές συρράξεις, δικτάτορες και επαναστάτες. Πλούτο τον οποίο δεν μπορεί να εντοπίσει κανείς εύκολα, καθώς μέσα από ένα πολύπλοκο σύστημα πολυεθνικών εταιριών, θυγατρικών και οργανισμών στους οποίους κάνουν δωρεές για να αποφεύγουν τις φορολογικές εισφορές καταφέρνουν να πληρώνουν πάντα οι λαοί, το πελατειακό κοινό δηλαδή το οποίο εκμεταλλεύονται, για αυτούς.
Ο Σόρος είναι απλά αυτός που έχει αναλάβει να φαίνεται για αυτούς στα Βαλκάνια.
Στην Ρωσία, την Ουγγαρία, την ΠΓΔΜ, τη Βουλγαρία και την Σερβία έχουν ξεκινήσει εκστρατείες «αποΣοροποίησης» του δημόσιου βίου, προκειμένου όχι μόνο να αποκαλυφθεί η δράση των οργανώσεων αλλά και τα πρόσωπα της πολιτικής σκηνής στην Ανατολική και Νότια Ευρώπη που έχουν θητεύσει στη περίφημη ακαδημία του Σόρος, Central European University και είτε προασπίζονται τα συμφέροντα του Σόρος μέσα από την πολιτική τους εξουσία είτε γνωρίζοντας τη δράση του εκ των έσω τον αντιπαλεύουν.
Τρανταχτό παράδειγμα ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Ούρμπαν, ο οποίος σπούδασε στην Οξφόρδη με υποτροφία του Σόρος αλλά σήμερα αποτελεί φανατικό πολέμιο του. Κήρυξε μάλιστα το έτος 2017 στην Ουγγαρία, έτος απομάκρυνσης του Σόρος…
Γιατί όμως συμβαίνουν αυτά τα άκρως περίεργα;
Γιατί όπως και στην Ελλάδα οι οργανώσεις αυτές σκοπό έχουν να ανατρέπουν κυβερνήσεις, να υποκινούν εμφύλιους πολέμους, να κατευθύνουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, να ελέγχουν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα (τις τράπεζες δηλαδή και τα παράγωγά τους) και να προάγουν την κερδοσκοπία των πολυεθνικών επιχειρήσεων.
Είναι αυτοί οι οργανισμοί που μετατρέπουν τους πρόσφυγες σε μειονότητες στις χώρες που επιθυμούν να δράσουν, προκειμένου να απολαμβάνουν πολιτικά και άλλα δικαιώματα και να μπορούν ανά πάσα στιγμή να δηλώσουν στο μέλλον ανάγκη για ανεξαρτητοποίηση και να αποκοπούν από τον εθνικό σκελετό της χώρας, προκαλώντας τεράστιες ανακατατάξεις γεωπολιτικά, οικονομικά και πολιτικά.
Είναι οι ΙΔΙΟΙ οργανισμοί με άλλο πρόσωπο που αλώνουν τις αγορές με ιδιωτικοποιήσεις κρατικών εταιριών, με την απόκτηση ελέγχου ιδιωτικών ελληνικών οργανισμών στον τραπεζικό, βιομηχανικό, βιοτεχνικό στον παραγωγικό τομέα γενικότερα είτε πρόκειται για πρωτογενή-δευτερογενή-τριτογενή.
Αυτό ονομάζεται «Ειρηνική Εισβολή» και αποτελεί την σύγχρονη μέθοδο πολέμου στα κράτη που απειλούνται με οικονομική και πολιτική κατοχή.
Έτσι παραβιάζεται η Δημοκρατία, όταν η προάσπιση των δικαιωμάτων του κάθε λαού εναποθέτεται στα χέρια δυνάμεων με ρατσιστικά κίνητρα, εφόσον τα «Δημοκρατικά» κινήματα αποτελούν κατά κανόνα σήμερα την πιο χυδαία έκφραση ποτέ του ρατσισμού που λέγεται Παγκοσμιοποίηση των συμφερόντων των πολύ ολίγων στον κόσμο και Αντιπαγκοσμιοποίηση των συμφερόντων των πολλών μέσω της σύγχρονης επισμαλτωμένης δουλείας.
Έτσι χάνει την έννοια της η όποια ηθική διάσταση προσπαθεί να αποδώσει κανείς στους περισσότερους από αυτούς τους οργανισμούς, που αντίστοιχα όπως η Κου Κλουξ Κλαν παρεισδύουν στις κοινωνίες για να τις διαλύσουν. Και αυτό, γιατί τα κίνητρα πια δεν αποτελούν το φυσικό χρώμα ή την καταγωγή του ανθρώπου αλλά την αισχρή οικονομική του εκμετάλλευση.