γράφει
ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος
Δεν
ξέρω τι
του
'ρθε του σύντροφου Καζάκου της, ας πούμε,
Ορθόδοξης Αριστεράς και αμόλησε αυτή
την παρόλα, να πει, δηλαδή, τους νέους
προδότες επειδή πάνε στο εξωτερικό, για
να δουλέψουν! Είχε άραγε, κάποιον
σοβαρότερο λόγο, να το κάνει αυτό, αλλον
από λίγη δημοσιότητα, σε δύσκολο καιρό
και για τα καλλιτεχνικά πράματα; Πάντως,
επειδή εμένα δεν μου πολυαρέσουν αυτές
οι ύποπτες κορώνες, που κρίβονται πίσω
από, δήθεν, αριστερά ιδεολογήματα, θα
παραθέσω ένα μικρό κομάτι από τον τρίτο
τόμο του “Κεφαλαίου”, όπου ο Μαρξ, λέει
κάτι άλλο, αντίθετο, απ' αυτά που μας
είπε, με ύφος... πολλά γνωρίζοντα... ο σ.
Καζάκος.
Γράφει
λοιπόν, ο Μαρξ: "Το
κράτος της ελευθερίας αρχίζει πραγματικά
εκεί που σταματάει η εργασία που
προσδιορίζεται από την ένδεια και τον
εξωτερικό καταναγκασμό. Βρίσκεται
λοιπόν από την φύση των πραγμάτων, πέρα
από την.....
σφαίρα της κυριολεκτικά υλικής
παραγωγής. Όπως ο άγριος
πρέπει να παλέψει με την φύση για να
ικανοποιήσει τις ανάγκες, για να
διατηρήσει την ζωή του και να την
αναπαράγει, έτσι πρέπει να κάνει και ο
πολιτισμένος και πρέπει να το κάνει σε
όλες τις κοινωνικές μορφές και κάτω από
όλους τους πιθανούς τρόπους παραγωγής"
(η
υπογράμμιση δική μου).
Τι
λέμε τώρα, σύντροφε;
Αυτό
όμως που πραγματικά μ’ έκανε να θυμώσω
μαζί του, ήταν η αμετροέπιά του, μετά το
κράξιμο που του έγινε και δικαίως, να
αρνηθεί ότι είπε αυτά που είπε, όπως τα
είπε και ακούσαμε όλοι και μάλιστα με
τρόπο, τόσο περιφρονητικό, προς όσους
τον άκουγαν, όπως επίσης και ο τρόπος
που αντιμετώπισε τα… μαντάτα, που
ακούστηκαν, για κάτι (αρκετά) χιλιαρικάκια
μηνιαίως, που εισπράττει , λένε, από δω
και από κει. Τα αρνήθηκε όλα, σύμφωνα με
το πολιτικό «τυπικό», δηλαδή ότι, "...
αυτά είναι ψέματα" και ότι "...το
ξέρουν αυτοί που τα λένε"… κλπ, αντί
να βγει, αντρίκια και καθαρά και να πει:
Ναι ρε (σαν άνθρωπος του λαού), τα είπα
γιατί αυτά πιστεύω, ή συγνώμη έκανα
λάθος. Και σε ότι αφορά τα χρήματα, να
πει, πάλι στα ίσα, παίρνω τόσα, από κει
και από κει, ή δεν παίρνω τίποτα και από
πουθενά, γιατί δουλεύω αφιλοκερδώς, για
την ψυχή... του παππού μου, ή όποιου άλλου
ήθελε. Τίποτα απ' όλα αυτά. Προτίμησε τα
ίδια και τα ίδια... βαρετά και ανόητα, ή
αλλιώς σάπια.