Είπε ο Παύλος Πολάκης…

0
 Δημήτρης Κακογιάννης

Ο υφυπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης απάντησε σε σχόλιο του δημοσιογράφου Δ. Καμπουράκη, σχετικά με τη χρήση όπλου την οποία προσπαθεί να δικαιολογήσει λέγοντας μεταξύ άλλων:
…………. «Η παράδοση που δημιούργησαν αυτες οι γενιές λοιπον(που μόνο εκ του μακρόθεν καταλαβαίνω οτι εχεις παραστάσεις και ακούσματα και μαλλον απο βιβλία εχεις διαβάσει για καλοσειρους και κακοσειρους) και με την οποία εγω εχω βιωματική σχέση έλεγε και επέβαλλε τους πυροβολισμούς (μετρημένους ,απο συγκεκριμένους ,ψηλά και μακρυά απ την παρέα ) σε συγκεκριμένες στιγμές σημαντικών γεγονότων για την οικογένεια η την ευρύτερη κοινότητα (γάμος ,βάφτιση,ιστορική εκδήλωση κλπ) .
ΕΓΩ με αυτήν την αντίληψη ηρθα σε επαφή με αυτα τα πραγματικα έθιμα εχω μνήμες». 

Εγώ κύριε Πολάκη στέκομαι σ αυτό που λες για πυροβολισμούς μετρημένους και συγκεκριμένους «ψηλά και μακριά απ την παρέα».
Σίγουρα το να πυροβολείς ψηλά και μακρυά απ την παρέα παρέχει ασφάλεια σε σένα και στην παρέα σου, αφού εσύ είσαι που «διώχνεις» το βόλι.
Όμως, όμως δεν είσαι εσύ που καθορίζεις τον προορισμό του, δεν είσαι εσύ που θα ορίσεις το που θα «σκάσει» αυτό το.....
βόλι.
Και εδώ βασίζονται κάποιες ενστάσεις σχετικά με το παλικαρίσιο έθιμο των «μπαλωθιών».
Πέρα απ το πρόσφατο περιστατικό του μικρού μαθητή στο Μενίδι που τον βρήκε βόλι στο κεφάλι, να σου θυμίσω ένα παρόμοιο περιστατικό που έγινε πριν χρόνια σε ξενοδοχείο έξω απ το Ρέθυμνο, -αν θυμάμαι καλά ήταν το “CRETA PANORAMA”-, όπου τουρίστας που μόλις είχε αποβιβαστεί από το πούλμαν που τον μετέφερε μαζί με άλλους απ το αεροδρόμιο, σωριάστηκε νεκρός πριν ακόμα μπει στην υποδοχή του ξενοδοχείου.
Απ τη νεκροψία που του έγινε διαπιστώθηκε ότι ένα βόλι πυροβόλου όπλου τον είχε βρει στην κορυφή του κεφαλιού.
Σίγουρα, κανείς δεν τον είχε «ξαμώσει», κανείς δεν είχε κάτι μαζί του ώστε να θέλει να τον ξαπλώσει νεκρό. Όμως έγινε.
Βλέπεις λοιπόν ότι καλά και άγια τα έθιμα, όχι όμως όλα, αφού θα πρέπει  να υπολογίζονται και οι συνέπειες.
Για να μη επεκταθώ και στις λοιπές παρενέργειες που δημιουργεί στον οποιοδήποτε η κατοχή όπλου, η λανθασμένη ψυχολογική υπεροχή και ασφάλεια που αισθάνεται, καθώς και η εύκολη χρήση του όπλου του για την υπεράσπιση των όποιων «δικαίων» νομίζει ότι του παραγνωρίζονται.
Ας αρκεστούμε λοιπόν στα όπλα που παρέχει η πολιτεία στους αρμόδιους φορείς που έχουν καθήκον την υπεράσπιση των δικαίων και της έννομης τάξης και ας αφήσουμε τα καουμποϊλίκια να γίνουν αναμνήσεις άλλων εποχών.

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου (0)