Επισημαίνει ο Δημήτρης
Α. Γιαννακόπουλος
Τρεις έως τέσσερις εβδομάδες χρόνος προσφέρεται στη
κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, σε κάθε φάση της λεγόμενης αξιολόγησης, για να
πετύχει να προσαρμόσει το αφήγημά της στις νέες οδυνηρές, αναθεωρητικές
πραγματικότητες του ατομικού προγράμματος προσαρμογής - όπως ορίζουν τα
μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις με τους εταίρους της Ελλάδας στην ευρωζώνη
και το ΔΝΤ, καθώς και η πολιτική συγκυρία στην ΕΕ και στο ΔΝΤ. Αυτός είναι ο
κανόνας.
Τρεις με τέσσερις εβδομάδες χρόνος δίδεται από τους
δανειστές για να κατασκευάσει η κυβέρνηση το νέο σύμπαν της πολιτικής
νομιμοποίησης στο εσωτερικό μιας πολιτικής πραγματικότητας συνήθως αντίθετης
στις διακηρύξεις, προβλέψεις και προσβλέψεις της. Τρεις με τέσσερις εβδομάδες
για να ανατρέψει για άλλη μια φορά τον εαυτό της.
Μα, δεν ανατρέπει τον εαυτό της - ίσως παρατηρήσεις - την
πολιτική της ρητορεία μεταβάλλει διαρκώς για να την προσαρμόσει στις νέες
αποφάσεις που λαμβάνονται "out there".
Εγκαταλείπει το ......
προηγούμενο αφήγημα που αποδείχθηκε σύνθεση από "έπεα
πτερόεντα" για να υιοθετήσει ένα νέο της ίδιας πολιτικής και υφολογικής
μορφής, αλλά ικανού πιθανώς να νομιμοποιήσει πολιτικώς στο εσωτερικό τις νέες
αποφάσεις του Eurogroup. Άρα,
δεν ανατρέπει τον εαυτό της, αλλά απλώς το προηγούμενο είδωλό της. Δεν
ανατρέπει το "είμαι" της αλλά απλώς το "υπάρχειν" της, αν
προτιμάς.
Άλλωστε, όπως πληροφορηθήκαμε από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εκ των
υστέρων ασφαλώς, η κυβέρνηση αυτή δεν ήρθε για να σεβαστεί την ρητορεία της και
να υπηρετήσει την πολιτική της άποψη, αλλά για να σώσει τον τόπο - όπως ακριβώς
και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Συνεπώς, "το υπάρχειν" της συνδέεται
με την σωτηρία του τόπου και με το "το μη χείρον βέλτιστον", όπου
"το χείρον" κατασκευάζεται πάντα άνετα και κυρίως εύλογα με
συνδικαλιστική μαεστρία: μια μείωση της τάξης του 20% στο εισόδημα είναι το
"μη χείρον" ενώπιον μιας άλλης 30% ή 40%, δεν είναι έτσι; Έτσι είναι και έτσι λέει ο αγωνιστής
συνδικαλιστής. Πετύχαμε με στρατηγική υποχώρηση μια νίκη, συνάδελφοι! Κερδίσαμε
10 με 20%. Εκτός του ότι ρεζιλέψαμε τον ταξικό αντίπαλο!
Να είσαι βέβαιος μετά το προσεχές Eurogroup η κυβέρνηση θα
ανακοινώσει περιχαρής πως πέτυχε, με στρατηγική υποχώρηση στο ζήτημα του
χρέους, μεγάλη νίκη στα μέτρα και ακόμη μεγαλύτερη με την (ψυχική) διάσπαση των
δανειστών. Αυτό σημαίνει πως είτε (στο μέλλον) θα ρυθμιστεί το ελληνικό χρέος,
είτε αυτό θα απορρυθμίσει την ευρωζώνη! Ουάου! Άρα, πες πως ρυθμίστηκε ήδη, πες
πως είναι βιώσιμο, πες πως αναδιαρθρώθηκε, πες πως λύθηκε το ζήτημα του χρέους,
καθώς σε διαφορετική περίπτωση θα κλονιζόταν η ευρωζώνη!
Το ΔΝΤ μπορεί να είναι αντίπαλος, αλλά είναι και σύμμαχος
εκεί όπου είναι αντίπαλος ο Σόιμπλε και αντίστροφα! Κεντάει στρατηγικώς η ομάδα
των "political flexitarians"! Έτσι
νομίζει. Δεν πρόκειται για "ποσοτική χαλάρωση" της κυβέρνησης του
Αλέξη Τσίπρα, αναγνώστη μου, για ποιοτικό ξεχείλωμα σε σημείο απολύτως
αντιαισθητικό, πρόκειται. Είναι αντιαισθητική η πολιτική επικοινωνία των
ανθρώπων αυτών και όχι απλώς παράδοξη έως γελοιότητας η πολιτική τους
συμπεριφορά. Ως ύφος πέτυχαν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να υιοθετήσουν τα
χειρότερα πρότυπα της μεταπολίτευσης. Αυτό τους εξομοιώνει, δυστυχώς, με το
ήθος εκείνων που, όπως ισχυρίστηκαν, ήρθαν για να ανατρέψουν.