γράφει
ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος
Πολλές
φορές θα έχετε, ίσως, αναρωτηθεί, εγώ
πάντως έχω και γι' αυτό το έψαξα, αν οι
πολιτικοί που αναλαμβάνουν κοινοβουλευτικά
και κυβερνητικά καθήκοντα, έχουν τα
απαιτούμενα προσόντα, δηλαδή την
κατάλληλη πνευματική αρτιμέλεια και
μόρφωση, ώστε να μπορούν, με κάποια
ευχέρεια, τουλάχιστον, να διαβάζουν και
να γράφουν και, άντε και να κατανοούν
αυτό που διαβάζουν και αν πριν αναλάβουν
αυτά τα καθήκοντα, έχουν ελεγχθεί
σχετικώς, "όπως ο νόμος ορίζει".
Λοιπόν,
η απάντηση είναι ΟΧΙ, δεν ελέγχονται
διότι κανένας νόμος δεν "ορίζει"
κάτι τέτοιο. Και δεν υπάρχει τέτοιος
νόμος, γιατί απλά, το Σύνταγμα δεν θεωρεί
την πνευματική και μορφωτική ανεπάρκεια,
ως κώλυμα εκλογιμότητας, ενώ θεωρεί ως
τέτοιο, την συμμετοχή του πολίτη, π.χ.
σε "...ανεξάρτητες αρχές που συγκροτούνται
και λειτουργούν κατά το άρθρο 101Α... κλπ"
και πολλά άλλα που λεπτομερώς αναφέρονται,
σε 4 ολόκληρες σελίδες, στα άρθρα 56. 57
και 58 του Συντάγματος.
Αντίθετα,
σε 6, όλες κι' όλες αράδες, στο άρθρο 55
λέει:
"1.
Για να εκλεγεί κανείς βουλευτής απαιτείται
να είναι Έλληνας πολίτης, να έχει νόμιμη
ικανότητα να εκλέγει και α έχει ......
συμπληρώσει
το εικοστό πέμπτο έτος της ηλικίας του
κατά την "ημέρα της εκλογής.
2.
Βουλευτής που στερήθηκε κάποιο από τα
παραπάνω προσόντα "εκπίπτει αυτοδικαίως
από το βουλευτικό αξίωμα".
Και
μη μου πείτε ότι αυτό "εξυπακούεται",
δηλαδή ότι για να γίνει κανείς υπουργός
θα ξέρει τι του γίνεται, αυτουνού και
αυτών που το διορίζουν, γιατί δεν
εξυπακούεται καθόλου. Και στα Σώματα
Ασφαλείας π.χ., εξυπακούεται, ότι δεν
μπορούν να υπηρετήσουν άνθρωποι μη
αρτιμελής, εντούτοις, στον σχετικό Νόμο
αναφέρεται λεπτομερώς, ως κώλυμα. Γιατί
όχι και για τους πολιτικούς που
διαχειρίζονται ζωές; Έχετε σκεφτεί ότι
αν ίσχυε κάτι τέτοιο, πόσες ζωές και όχι
μόνο, θα είχαν σωθεί από κάτι ολιγοφρενείς
σαν τον Χίτλερ και κάποιους άλλους και
δικούς μας;
Εξ'
άλλου, η σημερινή μας κατάντια, είναι
το καλύτερο παράδειγμα, για του λόγου
το αληθές.