Πράγματι η νεαρή και ζωηρή αυτόνομη δημοκρατία του Καυκάσου αποδεικνύεται τα τελευταία χρόνια ο πιο δημοφιλής προορισμός των Ρώσων τουριστών....
Το 2016 μάλιστα η Αμπχαζία (η ανεξαρτησία της οποίας δεν αναγνωρίζεται από την Ελλάδα και την Ε.Ε.), φιλοξένησε 4,2 εκ. τουρίστες, καταγράφοντας αύξηση κατά 11,3% σε σχέση με το 2015.
Ποιος είναι όμως ο άγνωστος αγαπημέμενος προορισμός των Ρώσων τουριστών; Η Αμπχαζία είναι μια διαφιλονικούμενη περιοχή της ανατολικής ακτής της Μαύρης θάλασσας και της νοτιοδυτικής πλευράς του Καυκάσου, η οποία αποσπάστηκε από τη Γεωργία κηρύσσοντας την ανεξαρτησία της χωρίς όμως αυτή να αναγνωριστεί από την διεθνή κοινότητα.
Οι μόνες περιοχές που σήμερα αναγνωρίζουν την κυριαρχία της Αμπχαζίας είναι η Ρωσία, η Βενεζουέλα, η Νικαράγουα, το Ναούρου, το Βανουάτου και το Τουβαλού.
Τοποθετημένη στη βορειοδυτική ακτή της Μαύρης Θάλασσας στα σύνορα της Ευρώπης και της Ασίας, συνορεύει στα βόρεια με τη Ρωσία και στα ανατολικά με τη Γεωργία.
Γνωστή και ως Apsny , «Γη της ψυχής», στην Αμπχαζία ζει μια από τις αρχαιότερες αυτόχθονες εθνικές ομάδες του Καυκάσου αποτελώντας ένα από τα αρχαιότερα έθνη του κόσμου.
Η πρωτεύουσα της είναι το Σοχούμι που βρίσκεται στον Εύξεινο Πόντο (Μαύρη Θάλασσα).
Ιστορία
Η ιστορία της Αμπχαζίας έχει ρίζες χιλιετιών. Η εύφορη γη της κατοικήθηκε κατά την ύστερη Παλαιολιθική Εποχή, 35χιλιάδες χρόνια πριν.
Η φυσική κληρονομιά της Αμπχαζίας είναι μεγάλη, μαγευτική και μοναδική για τον συναρπαστικό, αρμονικό συνδυασμό του τοπίου της ανάμεσα στα βουνά Καυκάσου και την ακτή της Μαύρης Θάλασσας. Στα πενήντα χιλιόμετρα, από την ακτή μέχρι τη μεγάλη οροσειρά του Καυκάσου, περιλαμβάνονται όλες οι κλιματικές ζώνες. Από το τροπικό δάσος μέχρι το συνεχές χιόνι και τους παγετώνες.
Ο ήλιος ζεσταίνει τη Μαύρη Θάλασσα την Ανοιξη και το Καλοκαίρι, ενώ το Φθινόπωρο και το Χειμώνα τα νερά της θάλασσας αναδύουν θερμική ενέργεια, ζεσταίνοντας την περιοχή γύρω από την ακτή.
Παράλληλα η περιοχή αποτελεί κι ένα από τα πιο γνωστά κέντρα της διεθνούς αμπελουργίας, με τις ευνοϊκές κλιματικές συνθήκες να συμβάλλουν στην εξάπλωση των ποικιλιών άγριων σταφυλιών στο έδαφος της.
Κυρίως αγροτική και κτηνοτροφική περιοχή τα βασικά είδη διατροφής των Αμπχαζίων ήταν το καλαμπόκι, το κεχρί, και τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Σημαντικό μέρος της διατροφής στο παρελθόν υπήρχαν και τα άγρια θηράματα αλλά και τα βρώσιμα χόρτα που δεν καλλιεργούνταν αλλά φύονταν από μόνα τους.
Ένα από τα βασικά σημερινά τοπικά πιάτα αποτελεί η μαμαλίγκα (abysta), χυλός από καλαμποκάλευρο βρασμένος σε νερό, χωρίς αλάτι.
Κατά τη διάρκεια του 19ο αιώνα, η Ρωσία και η Τουρκία πολεμούσαν μεταξύ τους, προσπαθώντας η κάθε μια από την πλευρά της, να ενισχύσει τις βάσεις της στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Τον Ιούλιο του 1810, το ρωσικό Ναυτικό προσέβαλε εξ' εφόδου το φρούριο του Σοχούμ. Η Αμπχαζία προσαρτήθηκε στη Ρωσία, με εξαίρεση τις ελεύθερες κοινότητες των ορεσίβιων.
Επί Σοβιετικής Ένωσης, η Αμπχαζία, η οποία ήταν διοικητικά ενωμένη με τη Γεωργία, διεκδικούσε ένα πιο ανεξάρτητο διοικητικό καθεστώς. Να σημειωθεί ότι το κοινοβούλιο της Γεωργίας επανειλημμένως ελάμβανε μονομερώς αποφάσεις, αγνοώντας στην πράξη την Αμπχαζία. Ετσι, ουσιαστικά καταργήθηκε η εθνική ταυτότητα της Αμπχαζίας.
Απόσχιση
Όπως και κάθε άλλο μικρό έθνος, οι Αμπχάζιοι κατά τη διάρκεια της ιστορίας τους, έπρεπε να παλέψουν με μεγάλες χώρες για τη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας, τον πολιτισμό, τη γλώσσα, την κρατική υπόσταση και φυσική ύπαρξη τους
Το καλοκαίρι του 2008 οι σχέσεις της αποσχισθείσας δημοκρατίας με το καθεστώς της Τιφλίδας επιδεινώθηκαν. Ο αυτονομιστής ηγέτης, Σεργκέι Μπαγκάπς, κατηγόρησε τη Γεωργία ότι σχεδίαζε να καταλάβει την Αμπχαζία με βίαια μέσα, νωρίτερα μέσα στη χρονιά, όμως η επιχείρηση δεν εκτελέστηκε. Η Μόσχα από την πλευρά της εξέφρασε την ανησυχία της ότι ένας νέος πόλεμος θα μπορούσε να ξεσπάσει στην περιοχή. O Αμπχάζιος πρόεδρος Μπαγκάπς απέρριψε στις 18 Ιουλίου του 2008 το ειρηνευτικό σχέδιο που πρότεινε η Γερμανία. Το σχέδιο προέβλεπε μεταξύ άλλων και επιστροφή των 250.000 Γεωργιανών προσφύγων που βρίσκονται στο έδαφος της αποσχισθείσας δημοκρατίας. Μετά από όλα αυτά η Ρωσία αναγνώρισε τη δημοκρατία ως ανεξάρτητη και τη σχετική ανακοίνωση έκανε στις 26 Αυγούστου του 2008 ο πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ.
Στις 3 Σεπτεμβρίου η Νικαράγουα και στις 10 Σεπτεμβρίου του 2009 η Βενεζουέλα αναγνώρισαν την Αμπχαζία ως ανεξάρτητη και ακολούθησαν τα Ναούρου στις 15 Δεκεμβρίου.
Στις 11 Αυγούστου του 2010, η Ρωσία ανακοίνωσε ότι έχει εγκαταστήσει αντιαεροπορικούς πυραύλους S-300 στην περιοχή προκειμένου να προστατεύσει τον εναέριο χώρο της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας.
Ενδιαφέρον στοιχείο στην ιστορία της Αμπχαζίας είναι και το γεγονός πως οι Έλληνες αποτελούσαν την πλειοψηφία στην περιοχή στις αρχές της δεκαετίας του 1920 (ήταν 50.000), ενώ έως το 1945 αποτελούσαν μία από τις κύριες εθνικές ομάδες.[
Από το 1932 έως το 1939 εκδιδόταν η ελληνόφωνη εφημερίδα Κόκινος Καπνάς. Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τέθηκε θέμα δημιουργίας Αυτόνομης Ελληνικής Δημοκρατίας της Κολχίδας, εντός της ΕΣΣΔ. Ακολούθησαν διωγμοί και μετατοπίσεις των Ελλήνων της περιοχής προς την Κεντρική Ασία, με τη δικαιολογία πως είχαν συνεργαστεί με τους Ναζί, ισχυρισμός που κρατήθηκε έως το 1959. Κατόπιν της πληθυσμιακής αλλοίωσης, οι Αμπχάζιοι αποτέλεσαν την πλειοψηφία και έτσι δημιουργήθηκε η Αυτόνομη Δημοκρατία της Αμπχαζίας εντός της Γεωργίας. Σήμερα ελάχιστοι Έλληνες έχουν απομείνει στην περιοχή.
Να σημειωθεί πως η Αμπχαζία μαζί με την ευρύτερη περιοχή του Σότσι αποτελούσε δημοφιλή προορισμό των Ρώσων ήδη από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης και μάλιστα θεωρείτο κι ένα από τα διάσημα κέντρα ιατρικού τουρισμού.
Σήμερα αν και η βασική οικονομική δραστηριότητα της χώρας είναι η γεωργία, ιδιαίτερα αναπτυγμένος είναι και ο τουρισμός. Η μοναδική φύση και τα ιστορικά αξιοθέατα της Αμπχαζίας προσελκύουν την προσοχή 1.000. 000 τουριστών το έτος ενώ υπάρχουν περισσότερα από 70 συγκροτήματα θερέτρων και πάνω από 80 ταξιδιωτικά γραφεία και τουριστικοί πράκτορες.