Βασίλης Δημ. Χασιώτης :
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
(Κ. Καβάφης : Όσο μπορείς)
Μέρες
Δόξας στο Κοινοβούλιο της Αποικίας («Χρέους», κατά πώς ΟΙ ΙΔΙΟΙ οι
κυβερνώντες ονομάζουν την Αρρώστια, παίζοντας με τις λεπτές νομικές
διαφορές του τι σημαίνει «Αποικία Χρέους» και τι «Αποικία με τα όλα
της», όπως εγώ ισχυρίζομαι - Όμως ας είναι : «Χρέους» θέλουν; «Χρέους»…
Όπως θέλουν)…
Που κάποτε καλούνταν και «Ελληνική Δημοκρατία»…
Λόγοι
διαπρύσιοι θα εκτοξευθούν από τα φωνητικά όργανα των Σημαιοφόρων των
Μνημονίων, στέλνοντας στον αγέρα όλων των οριζόντων, τα εγκεκριμένα
τσιτάτα…
Είναι
τούτα τα τσιτάτα ο Μεγάλος Θόρυβος που κρύβει τη Μεγάλη Σιωπή όσων απ'
αυτούς σιωπούν λιγότερο με λόγια και περισσότερο με λόγια, μπρος στο
Μεγάλο Μνημονιακό Έγκλημα που οκτώ τώρα .....
χρόνια αλωνίζει λεύτερο σε τούτη
τη χώρα…
Είναι τούτη η Μεγάλη Σιωπή τους, η Μεγάλη τους Συναίνεση…
Qui tacet consentit…
Ο σιωπών δοκεί συναινείν…
Λόγοι
διαπρύσιοι θα εκτοξευθούν από τα φωνητικά όργανα των Σιωπηλώς
Συναινούντων, για να καλύψουν τη Μεγάλη όσο και Ηχηρή Σιωπή της Ψυχής
του Έθνους…
Τούτη η Ηχηρή Σιωπή, δεν πρέπει ν’ ακουστεί…
Τούτη, δεν πρέπει να γίνει φθόγγος, λέξη, πρόταση, κραυγή…
Η Φοβερή Πρόταση, όταν θ’ ακουστεί, δεν θα είναι μεγάλη…
Η Φοβερή Πρόταση, όταν θ’ ακουστεί, δεν θα χρειάζεται φιλοσοφικό λεξικό για να γίνει κατανοητή…
Η Φοβερή Πρόταση, όταν θ’ ακουστεί, δεν θα ακουστεί στο Κοινοβούλιο, αν κι από εκεί θάπρεπε να προέρχεται…
Η Φοβερή Πρόταση, όταν θ’ ακουστεί, θα είναι σύντομη με δυο μονάχα λέξεις…
«Ως Εδώ»!
Ένα
«Ως Εδώ!», που δεν θα είναι ευχή, όπως τώρα : θα είναι απόφαση Επιβολής
της Μεγάλης Απόφασης του λαού, χωρίς «περαιτέρω συζητήσεις επί του
θέματος»…
«Ως Εδώ!» θα σημαίνει : Τέρμα πως θα μας «σώσετε» κι άλλο…
Όσο μας «σώσατε», μας «σώσατε»…
Τα λόγια θα είναι λίγα, διότι μονάχα το Ψέμα θέλει πολλά…
Θα
μετρήσουμε πόσα σας χρωστάμε, αν σας τα χρωστάμε όλα, πόσα μας χρωστάτε
ως αποζημιώσεις από τα ολέθρια «ιατρικά σας λάθη», πόσοι τυχόν από σας
και πόσα μας χρωστάτε από το παρελθόν διάφορα ποσά από διάφορες αιτίες,
ουδέν αναγνωρίζουμε ως Κράτος που να θεμελιώνεται σε συμφωνίες
παράνομες, διότι το Κράτος έχει συνέχεια που θεμελιώνεται στη νομιμότητα
και όχι στην παρανομία, ουδεμία οφειλή που θα αναγνωριστεί ως τέτοια
δεν θα εξοφληθεί σε βάρος της ανάπτυξης της χώρας (και όχι απλά της
οικονομικής αύξησης : λεπτές εννοιολογικές διαφορές με ουσιώδη διαφορά
περιεχομένου) και της αξιοπρεπούς επιβίωσης του λαού της, και πέραν
τούτων ουδεμία άλλη κουβέντα είναι αποδεκτή…
Και
ο Μεγαλύτερος Λόγος θάναι τούτος : Τη Ζωή μας, είναι Απόφαση Κοινή, πώς
από δω και πέρα, να την ορίζουμε οι ίδιοι, να τη κρατάμε στα Χέρια Μας…
Αυτός ο Λόγος της Μεγάλης Σιωπής του Λαού, είναι αυτός που ΔΕΝ πρέπει ν’ ακουστεί…
Διότι
είναι η Σιωπή που κανένα τοίχος καμιάς Ιεριχούς δεν μπορεί να του
αντισταθεί, και σαν ακουστεί θα γκρεμιστούν σαν τραπουλόχαρτα όλα τα
Τείχη της Αθλιότητας…
Εμπρός λοιπόν…
Εμπρός λοιπόν, σεις οι γνωρίζοντες…
Εμπρός λοιπόν, σεις οι αγωνιστές και σεις οι σωτήρες…
Εμπρός λοιπόν, να μας μιλήσετε για περισσότερο «ρεαλισμό»…
Εμπρός λοιπόν, να μας μιλήσετε για περισσότερη «αντικειμενικότητα»…
Εμπρός λοιπόν, να μας μιλήσετε για τους «αγώνες» και τις «θυσίες» σας, εν ονόματι του Κοινού Καλού…
Εμπρός λοιπόν, να αρχίσετε το Μεγάλο Μοιρολόι για τις «αναγκαίες θυσίες του λαού» και τις «αναπόφευκτες αδικίες»…
Εμπρός λοιπόν, να μας μιλήσετε για την «αίσθηση καθήκοντος» που καθοδηγεί κάθε σας βήμα…
Εμπρός λοιπόν, να μας μιλήσετε πώς γι’ ακόμα μια φορά θα «σώσετε την Ελλάδα»…
Εμπρός λοιπόν, να μας βεβαιώσετε γι’ ακόμα μια φορά πως τούτα τα μέτρα «θα είναι τα τελευταία»…
Εμπρός λοιπόν, να μας μιλήσετε γι’ ακόμα μια φορά για την «ανάπτυξη» που θάρθει οσονούπω…
Εμπρός λοιπόν, να μας διαβεβαιώσετε πως «σύντομα βγαίνουμε στις αγορές»…
Εμπρός λοιπόν, να μας μιλήσετε για το χρέος που θα «διευθετήσετε»…
Εμπρός
λοιπόν, εσείς, οι «Πρώτη Φορά Αριστεροί Κυβερνήτες», οι σημαιοφόροι
όλων των όπου ελληνικής Γης Κολασμένων, να αναγγείλετε το χαρμόσυνο
μήνυμα, πως τα δεσμά τους «σύντομα» θα σπάσουν, και μαζί μ’ αυτά τα
μούτρα των αχρείων Δεσμωτών τους…
Εμπρός λοιπόν, να μας μιλήσετε για ό,τι εκ των προτέρων γνωρίζουμε ότι θα μας πείτε, με το «νι» και με το «σίγμα»…
Εμπρός λοιπόν, να μας μιλήσετε για ό,τι χωρίς ένα νέο «νι» κι ένα νέο «σίγμα» ακούμε οκτώ τώρα χρόνια Κατοχής…
Εμπρός λοιπόν, να μας φέρετε τα χαρμόσυνα μηνύματα…
Εμπρός λοιπόν, γι’ ακόμα μια φορά ν’ ακούσουμε τα λόγια της αφοβιάς που σπέρνουν τον πανικό στην Αθλιότητα…
Εμπρός λοιπόν, σεις οι ηγέτες μας…
Ποτέ το Μικρό δεν είχε τόσο Ύψος…