Εξισώσεις δυστυχίας και φτηνιάρικης επικοινωνίας

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
Αν θέλεις να εξαπατήσεις, απολύτως αμοραλιστικώς, τον πελάτη σου, το κοινό σου ή ακόμη και τον "δικό" σου, άφησε τον πρώην κομμουνιστή να κάνει τη δουλειά. Αυτός τα καταφέρνει καλύτερα! Κανείς δεν έχει εσωτερικεύσει καλύτερα από αυτόν το "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα". 
Αυτός, σήμερα στην Ελλάδα, με έναν προσβλητικό για την αριστερή διανόηση τρόπο, μετατρέπει επικοινωνιακώς τις πραγματικές εξισώσεις δυστυχίας για τους πολλούς, σε παραπλανητικές εξισώσεις δημοκρατίας και απελευθέρωσης από το καθεστώς επιτροπείας της τρόικας. Δεν παραπλανά απλώς, νομιμοποιεί πολιτικώς, διασκεδάζοντας, τη μεταμοντέρνα αποικιοκρατία, που αποτελεί το σημερινό, πραγματικό καθεστώς ηγεμονίας στην Ελλάδα.
Δεν διαπραγματεύεται πολιτικώς με την τρόικα, αλλά αποκλειστικά μικροπολιτκώς: Διαπραγματεύεται τους επικοινωνιακούς όρους που αποτελούν τα μέσα πολιτικής νομιμοποίησης της κυβερνητικής του εξουσίας. Κάνει αυτό που έμαθε να κάνει κάθε μπιστικός της εργοδοσίας (κρατικής ή ιδιωτικής) συνδικαλιστής. Ενώ στο εσωτερικό επιδίδεται διαρκώς σε αντιπερισπασμούς, για να ξεφύγει από την οδυνηρή για αυτόν.......
ατζέντα της επικαιρότητας. Μεγάλο σχολείο ο σταλινισμός σε αυτήν τη τακτική, που δεν είναι καθόλου ξένη, επίσης, στους (πρώην) τροτσκιστές ή μαοϊκούς. Αυτό ήταν το πολιτικό σχήμα (: πολιτική πρακτική) που σαγήνευσε τους φασίστες παντού στον κόσμο. Αυτό μιμήθηκαν και μιμούνται ακόμη οι φασιστές και οι εθνικοσοσιαλιστές, δίνοντας την εντύπωση στους επιπόλαιους αναλυτές πως "τα άκρα συμπίπτουν". 
Σε αυτή τη φτηνιάρικη επικοινωνιακή τακτική ανέπτυξε "αλλεργική αντίδραση" η μη-λενινιστική αριστερά. Σε αυτό ανέπτυξε τη λειτουργική της αντίθεση, για να φανεί σύντομα πως το ζήτημα ήταν οντολογικού και όχι απλώς λειτουργικού χαρακτήρα. Δεν αλλάζουμε τις λέξεις για να διασκεδάσουμε τις τάξεις πραγμάτων που θεσπίζουμε ή/και υπηρετούμε - όπως κάνει η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ - αλλά για να κατανοήσουμε τον πραγματικό κόσμο που θέλουμε να αλλάξουμε.
Και Τέταρτο Μνημόνιο φέρνει αυτή η κυβέρνηση με μεσοπρόθεσμο χαρακτήρα και Πέμπτο προδιαγράφεται μακροπρόθεσμα με αναοριοθέτηση των αρμοδιοτήτων του ΔΝΤ, στο πλαίσιο της αναμόρφωσης των δανειακών συμβάσεων με τον λεγόμενο επίσημο τομέα. Αυτοματισμούς στον έλεγχο του προϋπολογισμού - και στη μελλοντική συμμόρφωση των ελληνικών κυβερνήσεων - από το ΔΝΤ, θεσπίζει βήμα-βήμα ο συνασπισμός αριστερών και εθνοπατριωτών (κατά Τσίπρα), που ήρθαν στα πράγματα και παραμένουν με εθνικοαπελευθερωτικά και σοσιαλιστικά συνθήματα και αναφορές! Τη θεσμική κανονικότητα και τον νομικό πολιτισμό αυτού που ονομάζουμε "Ευρώπη" οι αγωνιστές του ευρωπαϊσμού, θίγουν καθημερινά οι υπό την τρόικα κυβερνήτες, αλλά αυτό το κάνουν για να "σώσουν" την Ελλάδα και την ΕΕ από την κατάρρευση ισχυρίζονται, χωρίς να νιώθουν πως έτσι ακριβώς εκφράζουν τη σταλινική διαλεκτική!
Αυτοί μπορεί να μην το νιώθουν, αλλά το εκτιμούν και πολύ διασκεδάζουν με αυτό εκτός από τους παράγοντες της τρόικας και όλοι οι άλλοι που χρόνια τώρα υποστηρίζουν πως η αριστερά έχει αξία αποκλειστικά ως ιδεολογία και επικοινωνία της απάτης. Ακόμη και στα ελληνοτουρκικά θα μπορούσες να πεις σήμερα το ίδιο: Κορώνες σύγκρουσης για την πρόκληση τρόμου που νομιμοποιεί πολιτικώς τη συμμόρφωση και ασφαλώς τη διαρκή υποχώρηση και υπαναχώρηση.
Όχι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ιδεοληπτικός, είναι το αντίθετο. Είναι ένας μηχανισμός που αλέθει την ιδεολογία για να νομιμοποιήσει πολιτικώς φρικτές εξισώσεις στη δυστυχία, την εξάρτηση και την πατρωνία και ακόμη φρικτότερες στην πολιτική επικοινωνία. Και με αυτή την έννοια ο ΣΥΡΙΖΑ, ως οντολογία πλέον, είναι ένα ακόμη σημαίνον της πολιτικής απάτης στις μέρες μας.