Η συμμορία των ελεύθερων πράσινων παπαγάλων...
αριθμεί περισσότερα από 2000 μέλη και πλέον έχει κατακτήσει, σχεδόν, όλα τα πάρκα της Αθήνας αφού κυκλοφορούν στα Πατήσια, την Κυψέλη και τα πέριξ.
Οι ιδανικοί δραπέτες βρίσκονται παντού. Από το Πάρκο Τρίτση μέχρι το Πεδίον του Άρεως. Από το πάρκο της Ευελπίδων μέχρι το Αρχαιολογικό Μουσείο στην Πατησίων. Από τη Γλυφάδα μέχρι το Γουδή.
Και μιλάμε για ιδανικούς δραπέτες γιατί όπως μας είπαν από την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, πρόκειται για ασιατικούς παπαγάλους, που πωλούνται σχεδόν σε όλα τα pet shop που έχουν πτηνά, παπαγάλοι που έχουν την εκπληκτική ικανότητα να δραπετεύουν από το κλουβί για να ζήσουν ελεύθεροι και όχι σαν κορόϊδα που λέει και το λαϊκό άσμα.
Το καλό για τους ασιάτες πράσινους παπαγάλους είναι ότι το κλίμα της Αττικής είναι ιδανικό για την επιβίωση και την αναπαραγωγή τους. Και ίσως είναι το μοναδικό είδος που μπορεί να ζήσει σε θερμές περιοχές της χώρας.
Όπως επισημαίνει η Ορνιθολογική Εταιρεία η οικογένεια των παπαγάλων δεν εκπροσωπείτο τα τελευταία χιλιάδες χρόνια στον ευρωπαϊκό χώρο, μέχρι που μερικά είδη εισέβαλαν ως δραπέτες και έχουν, πλέον, δημιουργήσει ακόμη και αναπαραγωγικές αποικίες.
Το είδος που φαίνεται να προτιμά και τη χώρα μας είναι ο πράσινος παπαγάλος ή Δαχτυλιδολαίμης Ψιττακίσκος που μέχρι πριν λίγες δεκαετίες η εξάπλωσή του περιοριζόταν στα νότια της Ασιατικής ηπείρου και στην υποσαχάρια Αφρική.
Βέβαια για να τους συναντήσετε θα πρέπει να συνδεθείτε και πάλι με τα πάρκα της πόλης, προνόμιο που έχουν πια μόνο οι περιπατητές, οι λάτρεις τουjogging και των σκυλιών.
athina-kai-tokio-gemisan-papagalus-2Αλλά και σε μια γειτονία της ιαπωνικής πρωτεύουσας, ένα σμήνος των ασυνήθιστων πουλιών πετούν και συγκεντρώνονται στα κλαριά μια φτελιάς. Μπορεί το είδος τους να είναι ιδιαίτερα γνώριμο σε κάθε σπίτι του δυτικού κόσμου, όμως αποτελεί πραγματικά κάτι το αξιοπερίεργο στο, σε καμιά περίπτωση τροπικό, Τόκιο.
Ο φωτογράφος Γιοσινόρι Μιζουτάνι παρατήρησε πως στο σημείο έφταναν μέρα με την ημέρα όλο και περισσότεροι παπαγάλοι και αρχικά τρομοκρατήθηκε: “Ένιωσε σαν να παίζω στο φιλμ του Άλφρεντ Χίτσκοκ, τα Πουλιά” είπε. Στη συνέχεια όμως, ερεύνησε την υπόθεση και παρακολούθησε τα πράσινα παπαγαλάκια για διάστημα ενός και πλέον έτους.
Φαίνεται λοιπόν πως η ιστορία τους πάει πίσω στη δεκαετία του ’60. Πολλές οικογένεια στην Ιαπωνία άρχισαν να αποκτούν πτηνά κατοικίδια από τροπικά μέρη, όπως και σε πολλές άλλες πόλεις του αποκαλούμενου αναπτυγμένου κόσμου. Μεταξύ αυτών φυσικά και παπαγάλοι, που φασαριόζοι όπως ήταν δεν ευχαρίστησαν ιδιαίτερα του φιλήσυχους Ιάπωνες. Έτσι, οι οικογένειες αποφάσισαν – εντελώς ανεύθυνα να τονίσουμε – να απελευθερώσουν τα πουλιά. Παρά τη σαφέστατα χαμηλότερη θερμοκρασία, αλλά και το εχθρικό αστικό περιβάλλον, οι παπαγάλοι επιβίωσαν και αυξήθηκαν φτιάχνοντας τις φωλιές τους σε περιοχές του Τόκιο, αλλά και αλλού στην Ιαπωνία.
Κάπως έτσι αποφάσισε να απαθανατίσει τους Ιάπωνες παπαγάλους, παρακολουθώντας τους επί σειρά ημερών και απαθανατίζοντάς τους σε διάφορα σημεία. “Έμαθα πως αλλάζουν το δέντρο πάνω στο οποίο χτίζουν τις φωλιές τους, αλλά και την ώρα της ημέρας που πετούν και πάλι πίσω σε αυτές ανάλογα με την εποχή” αναφέρει.
Οι τροπικοί παπαγάλοι πάντως εξακολουθούν να μην είναι το αγαπημένο πτηνό των Ιαπώνων, που έχουν τοποθετήσει καρφιά και ηλεκτροφόρα σύρματα σε διάφορα σημεία της πόλης για να αποτρέψουν την παρουσία τους. Όπως και να έχει ο τρόπος που εγκλιματίστηκαν στο αφιλόξενο περιβάλλον παραμένει θαυμαστός και αξιοπερίεργος.
Πηγή: CNN