Ο ομογενής επιχειρηματίας επιδιώκει μέσα από τις επιχειρηματικές και επενδυτικές κινήσεις του στη χώρα...
να δυναμώσει όσο γίνεται περισσότερο. Όταν νιώσει ότι αποκτά το λαϊκό έρεισμα που απαιτείται, τότε θα δώσει την πρώτη του συνέντευξη στα ελληνικά. Γεγονός που, όπως δήλωσε, θα σηματοδοτήσει την «έναρξη της πολιτικής μου καριέρας στην Ελλάδα».
Εξάλλου, ο πολιτικός στίβος κάθε άλλο παρά άγνωστος είναι στον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, ο οποίος το 1998 είχε εκλεγεί βουλευτής της Νομοθετικής Βουλής του Ροστόφ και το 2003 και το 2007 είχε εκλεγεί βουλευτής στη ρωσική Δούμα με το κόμμα Ενωμένη Ρωσία του Βλάντιμιρ Πούτιν.
Το ενδεχόμενο δημιουργίας του «κόμματος Ιβάν Σαββίδη» είναι ένα σενάριο που συζητείται σοβαρά εδώ και καιρό σε κυβερνητικά, πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία. Ένα κόμμα το οποίο λέγεται πως θα απευθυνθεί, πρωτίστως, στον ποντιακό ελληνισμό, που σε κάθε περίπτωση αποτελεί και μία καλή δεξαμενή ψηφοφόρων δεδομένου ότι εκτιμάται γύρω στο 1 εκατομμύριο.
Πάντως μέχρις ότου ωριμάσουν οι συνθήκες για μία τέτοια κίνηση, ο Ιβάν Σαββίδης τάσσεται ανοιχτά υπέρ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και του Αλέξη Τσίπρα. Του «Έλληνα Πούτιν», όπως τον βάφτισε. Τόσο χάρη στην εξαιρετική σχέση και συνεργασία που έχουν αναπτύξει όσο και εξαιτίας και της νομοθετικής πρωτοβουλίας και της τοποθέτησης του πρωθυπουργού στη Βουλή περί της άμεσης διαγραφής προστίμων στη ΣΕΚΑΠ ύψους 38 εκατ. ευρώ για υπόθεση λαθρεμπορίας τσιγάρων που αφορούσε προηγούμενη διοίκηση της εταιρείας. Πρόκειται για την καπνοβιομηχανία που πέρασε στα χέρια του Σαββίδη το 2013 αντί 5 εκατ. ευρώ με τη μεσολάβηση τότε της ΝΔ.
Η συμβουλή του Σαββίδη προς τους Έλληνες «να κρατηθείτε από τον Τσίπρα, είναι προϋπόθεση επιτυχίας του μέλλοντος», η δήλωσή του περί χειροκροτήματος τον πρωθυπουργό, η επίθεσή του κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη και η πεποίθησή του ότι ο αρχηγός της ΝΔ δεν θα γίνει ποτέ πρωθυπουργός, αλλά και η εξαγγελία του ότι θα αποκτήσει σύντομα ένα μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι, προκάλεσαν έντονες συζητήσεις και αντιδράσεις. Κυρίως, βέβαια, από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Διότι η κυβέρνηση επέλεξε δια της σιωπής της να εκδηλώσει την ευαρέσκειά της για τη στάση του ομογενή επενδυτή.
Την ίδια ώρα, οι αντιπολιτευόμενοι βουλευτές που εκλέγονται στη Βόρεια Ελλάδα απέφυγαν να εκφραστούν υπό τον φόβο του πολιτικού κόστους. Βλέπετε, στο τελευταίο αγώνα Κυπέλλου στην Τούμπα απέναντι στον Παναθηναϊκό ακούστηκε ρυθμικά από τις εξέδρες το όνομα του Ιβάν Σαββίδη, ο οποίος έσπευσε να «αγκαλιάσει» αυτήν την πρωτοβουλία των οπαδών της ομάδας του. Και τέτοια πράγματα τα λογαριάζουν πολύ οι… πονηροί πολιτευτές.
Η συγκεκριμένη αντίδραση της κερκίδας φέρεται να τον ενθουσίασε και να τον έφερε ακόμα πιο κοντά στην απόφαση να παρέμβει ανοιχτά στην πολιτική ζωή του τόπου και να προαναγγείλει τη φιλοδοξία του να εισέλθει και ο ίδιος μια μέρα και στην ελληνική Βουλή. Όταν θα αρχίσει, όπως είπε, να μιλάει ελληνικά. Γιατί ελληνικά καταλαβαίνει ήδη και, μάλιστα, καλά.
Όπως καταλαβαίνει και τη νοοτροπία του Έλληνα, που αρέσκεται να ταυτίζεται με όσους (θεωρεί ότι) είναι ισχυροί, βλέποντας στο πρόσωπό τους τον πρωθυπουργό/πρόεδρο/υπουργό/επιχειρηματία που κρύβει μέσα του.
Και ο Ιβάν Σαββίδης το τελευταίο διάστημα κάνει αυτό ακριβώς: επίδειξη ισχύος.
Γιατί αν κάποιος δεν αισθάνεται (ή δεν θέλει να παρουσιάζεται) ισχυρός δεν ανοίγει τόσα πολλά και σημαντικά μέτωπα σε πολιτικό, επιχειρηματικό –ακόμα και ποδοσφαιρικό- επίπεδο, «φωνάζοντας» τους εξουσιαστικούς του σκοπούς. Ούτε παραχωρεί συνεντεύξεις-πολιτικές πλατφόρμες.
Τέτοιες πρακτικές συναντώνται σπάνια στις δυτικές χώρες και παραπέμπουν, σύμφωνα με πολιτικούς αναλυτές, σε έναν «μετασοβιετικό μπερλουσκονισμό».
Στον Ιβάν Σαββίδη, όμως, μάλλον δεν θα άρεσε ο παραλληλισμός με τον Μπερλουσκόνι. Θα προτιμούσε έναν όρο τύπου «πουτινισμός». Ή, έστω, «σαββιδισμός».