Οι περικοπές του «ευ ζειν» της ελληνικής «πλουτοκρατίας»

Βασίλης Δημ. Χασιώτης 

Στις 7/4, Παρασκευή βράδυ, παρακολουθούσα μια πολιτική συζήτηση στη τηλεόραση.

Το καυτό θέμα ήταν το Eurogroup στη Μάλτα, και η διαφαινόμενη στο επόμενο διάστημα τεχνική ολοκλήρωση της πολυθρύλητης αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος, από τους «Θεσμούς».

Και όπως ήταν αναμενόμενο ή μεν κυβερνητική πλευρά πρόβαλε τα όποια (λίγα) θετικά σημεία της συμφωνίας, η δε αντιπολίτευση πρόβαλε τα (περισσότερα και πολύ πιο σημαντικά) αρνητικά σημεία της.

Από την όλη συζήτηση κράτησα ένα μόνο αντεπιχείρημα εκπροσώπου ενός εκ των δύο (πρώην) μεγάλων παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας, ο οποίος όταν του υπεμνήσθη πως είχαν επί ημερών τους προηγηθεί έντεκα περικοπές των συντάξεων, αυτός ισχυρίστηκε πως είχαν περικοπεί οι συντάξεις «των ευ ζειν» συνταξιούχων, δηλαδή των συνταξιούχων με τις υψηλές συντάξεις και αυτών που λάμβαναν διπλές συντάξεις.

Μένω σ' αυτό το επιχείρημα του «ευ ζειν», διότι προσωπικά δεν το ξανάκουσα στο παρελθόν, και αξίζει να σταθούμε σ' αυτό λόγω της.....

εγγενούς του υποκρισίας και του άφατου κυνισμού του.

Το επιχείρημα αυτό, πρέπει να το δούμε στην τριπλή διάσταση του άθλιου περιεχόμενου του και της πανάθλιας προπαγάνδας που άξια εκπροσωπεί τον Παλαιοκομματισμό.

Η πρώτη διάσταση είναι πως αυτό που συνέβη επί ημερών των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων, ήταν περικοπές στα εισοδήματα των «ευ ζειν» συμπολιτών μας γενικώς, εκτός αν εννοεί πως περιέκοψε μονάχα τις συντάξεις των «ευ ζειν» συνταξιούχων, πράγμα που θεωρώ απίθανο, διότι έτσι θα ήταν σα να ομολογεί δημόσια ένα είδος «ταξικού ρατσισμού» που είναι εγγενής στα Μνημόνια, όταν αναφερόμαστε στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.

Αλλά, αυτό που η Αθλιότητα εδώ αποφεύγει να πει, είναι ακριβώς η αλήθεια του «κοινωνικού-ταξικού ρατσισμού» των Μνημονίων, που στο ζήτημα της καταλήστευσης των εισοδημάτων, ΑΜΕΣΑ εστίασε εξ αρχής και έκτοτε εστιάζει σταθερά, σε δύο κατηγορίες : στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους! Μόνο ό,τι αφορά τις δύο αυτές κατηγορίες, η Ξένη Κατοχική Δύναμη απειλεί τη χώρα με Θεούς και Δαίμονες, (GREXIT, άτακτες χρεωκοπίες, κ.λπ.) όταν δεν έχουν υλοποιηθεί όλα τα εις βάρος τους συμφωνηθέντα εγκλήματα. Τα υπόλοιπα εισοδήματα, απλά πλήττονται έμμεσα μέσω της ύφεσης που δημιουργείται από τη ληστεία των εισοδημάτων των δύο παραπάνω κατηγοριών, οι οποίες, την ίδια στιγμή, συμμετέχουν σε όλες τις επιβαρύνσεις των διαδοχικών φορολογικών καταιγίδων τόσο στο επίπεδο των αμέσων όσο και των εμμέσων φόρων.

Η δεύτερη διάσταση είναι η γενική αναφορά στο «ευ ζειν», χωρίς να μας λέει ποια γενικά και ισχύοντα ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ κριτήρια χρησιμοποιούνται ώστε να προσδιορίζονται ποιοι ανήκουν στη κατηγορία του «ευ ζειν» και ποιοι όχι, σε μια μάλιστα εποχή κατά την οποία, ειδικώς στη περίπτωση των μισθωτών και συνταξιούχων, πρώην «ταβάνια» από άποψη ύψους μισθών και συντάξεων γίνονται «πατώματα»,  τα οποία με τη σειρά τους μετατρέπονται σε λίγο σε «νέα ταβάνια» και πάει λέγοντας. Και δεν αναφερόμαστε σε μεταβολές σε ένα βάθος ας πούμε κάποιων δεκαετιών, αναφερόμαστε σε μεταβολές εντός της Μνημονιακής Περιόδου.

Αυτή η γενικόλογη και χωρίς κριτήρια αναφορά στο «ευ ζειν», επιτρέπει την πιο αυθαίρετη προσέγγισή του, κάτι εξαιρετικά χρήσιμο για τη προπαγάνδα, ενώ, στη περίπτωση των συντάξεων, καθόλου τυχαία βέβαια, ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΜΙΛΑΝΕ για το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών όσων μετείχαν κατά περίπτωση και κατά Ταμείο σ’ αυτές, για να λαμβάνει την όποια του σύνταξη ο εργαζόμενος όταν θα έφτανε σε ηλικία συνταξιοδότησης, ΔΙΟΤΙ ΜΟΝΑΧΑ με αυτή τη «διασύνδεση» εισφορών και ύψους λαμβανόμενης σύνταξης έχει νόημα να γίνεται η όποια αναφορά σε «υψηλές» ή «χαμηλές» συντάξεις.

Η τρίτη διάσταση είναι η ίδια η φύση της σύνταξης, που μονάχα για λόγους στατιστικής ταξινόμησης διακρίνεται από την έννοια, το περιεχόμενο και τη φύση, από άλλες έννοιες, όπως μακροπρόθεσμη τραπεζική κατάθεση, κατοχή ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου, κοινό χαρακτηριστικό των οποίων είναι η αποταμιευτική συμπεριφορά, στη περίπτωση δε των συντάξεων και με συνταγματική θωράκιση της υποχρέωσης χορήγησής τους, η οποία ΔΕΝ συνδέεται με την ισχύουσα εκάστοτε οικονομική συγκυρία και κυρίως τα εκάστοτε δημόσια οικονομικά, αλλά, συνδέεται με το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών που έχουν ΗΔΗ καταβληθεί στη διάρκεια του εργασιακού βίου ενός εργαζόμενου, χρήματα που τελούσαν υπό την εγγύηση του Κράτους, χρήματα που ο μόνος λόγος για να μην υπάρχουν σήμερα είναι να έχουν λεηλατηθεί και ληστευθεί, κάτι όμως, που ούτε τους συνταξιούχους αφορά, ούτε και προβλέπεται ως λόγος το Κράτος να απεκδυθεί των δικών του ευθυνών για το τι συνέβη και της υποχρέωσής του, να αναπληρώσει τη ζημιά εκ της ληστείας, ακριβώς, όπως σε μια τράπεζα, μια ληστεία όσο μεγάλη και αν είναι, δεν συνεπάγεται και απώλεια χρημάτων για τους καταθέτες της. Εν προκειμένω, μπορώ να επαναλάβω μια παλαιότερη θέση μου, πως οι περικοπές συντάξεων, ισοδυναμούν με ΑΜΕΣΟ κούρεμα καταθέσεων. (Η υπογράμμιση «Άμεσο» κούρεμα καταθέσεων, γίνεται για να γίνει η αναγκαία αντιδιαστολή με το «Έμμεσο» κούρεμα, ΠΟΥ ΗΔΗ ΓΙΝΕΤΑΙ από την πρώτη ημέρα των Μνημονίων, όπως έχω αναλύσει σε παλαιότερα άρθρα μου).

Βέβαια, το επιχείρημα που άκουσα, του «ευ ζειν», δεν είναι το μόνο ΥΠΕΡ των διαδοχικών περικοπών των συντάξεων. Π.χ., εντελώς ενδεικτικά, αναφέρομαι σε ένα εξίσου άθλιο επιχείρημα που κι αυτό ακούστηκε κατά καιρούς. Ότι οι γονείς συμβάλλουν μέσω των περικοπών των συντάξεών τους, στην δημιουργία θέσεων εργασίας μέσω της διοχέτευσης των χρημάτων αυτών στην ανάπτυξη!

Μιας λοιπόν και τα Μνημόνια δεν προβλέπουν ανάπτυξη, αυτή θα γίνει μέσω της ύφεσης που η απώλεια της ρευστότητας λόγω αυτών των περικοπών επιφέρει, και της συνακόλουθης αύξησης των λουκέτων και της ανεργίας!! Και φυσικά, αυτό που συνέβη και συμβαίνει είναι πως το κάθε ευρώ που περικόπτεται από τις συντάξεις (και όχι μόνο), πάει κατευθείαν στο χωρίς πάτο βαρέλι του δημοσίου χρέους. Και αυτό που κάνουν επίσης αυτές οι περικοπές είναι να μειώνουν ακόμα περισσότερο τη δυνατότητα των συνταξιούχων γονέων και προγονιών, να βοηθάνε τα άνεργα παιδιά και τα εγγόνια τους. Αυτή είναι η αλήθεια την οποία η Αθλιότητα επιχειρεί να διαστρέψει.

Αυτό όμως συμβαίνει όταν η Γλώσσα της Αθλιότητας βρίσκεται ακόμα ακέραιη στη θέση της!

Διότι τα μόνα «ευ ζειν» που ΠΡΑΓΜΑΤΙ υπάρχουν και η Παλαιοκομματική Αθλιότητα όχι μόνο δεν αγγίζει, μα και προστατεύει, σήμερα δε την Εποχή των Μνημονίων, τα προστατεύει και με τη συνδρομή της πανίσχυρης Διεθνούς Αθλιότητας που εκπροσωπεί η Ξένη Κατοχική Δύναμη, είναι το «ευ ζειν» της Διαπλοκής και του Προστατευόμενου Μαύρου Χρήματος (μεγαλοφοροδιαφυγή, μεγαλοεισφοροδιαφυγή, μίζες, μεγαλοπαραεμπόριο, εκμετάλλευση εργασίας (μαύρη εργασία), κ.λπ., κ.λπ.).

Εδώ, συγκεκριμένο Μνημονιακό μέτρο που να λέει το πώς θα συλληφθεί η Μεγαλοαπάτη ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΙΟ ΒΑΘΜΟ, σε όλες της τις μορφές και εκδηλώσεις, τόσο ξεκάθαρα, όσο ξεκάθαρες είναι οι αναφορές στο πόσο ύψος συντάξεων και μισθών περικόπτεται τη κάθε φορά, υπάρχει μονάχα στο επίπεδο της αερολογίας, ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΕΠΕΙΑ αν δεν συλληφθεί έστω και ένα ευρώ μαύρου χρήματος! Όπως έχω υποστηρίξει στο παρελθόν, θα ήταν πολύ ενδιαφέρον, αν τα Μνημόνια προέβλεπαν την υποχρέωση, ΕΠΙ ΠΟΙΝΗ ΑΠΟΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ, το ελληνικό Κράτος να αποπληρώσει του χρέος του ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ, ούτε καν μέσω του σκέλους των δημοσίων εσόδων, αλλά μέσω των ΠΡΟΣΘΕΤΩΝ ΕΣΟΔΩΝ που θα προέρχονταν από τη πάταξη της φοροδιαφυγής, της εισφοροδιαφυγής, της διαπλοκής, του λαθρεμπορίου κάθε μορφής και είδους, και άλλων τέτοιων πηγών παρανομίας.

Να ένα σενάριο ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟ και ενδιαφέρον από κάθε άποψη!

Έτσι, η «τσιμπίδα του νόμου», «τσακώνει» μόνο όσους είναι απολύτως αναγκαίοι ώστε η «αμείλικτη αποφασιστικότητα να παταχθεί το έγκλημα» να παίζει για όσο πιο πολύ καιρό στα κανάλια, με προτίμηση μάλιστα σε όσους επιλεγούν για τον ρόλο της «Ιφιγένειας», σε ξοφλημένους πρώην πολιτικούς, πρώην Δημάρχους, πτωχευμένους επιχειρηματίες, κ.λπ. Συνολικά, αυτό που έχουμε δει μέχρι σήμερα, είναι καμιά δεκαριά (μήπως λέω πολλά;) ηχηρά ονόματα, και άντε καμιά εκατοστή (μήπως λέω πολλά;) πιο δευτεροκλασάτα ονόματα, που όλοι τους, αν αποτιμήσεις το ύψος των οικονομικών τους εγκλημάτων, δεν εκπροσωπούν παρά σταγόνα στον ωκεανό της συνολικής ζημιάς του ελληνικού Δημοσίου από τη δράση τους, με πρώτη και κύρια ζημιά, τη διαμόρφωση του χρέους στο επίπεδο που μας οδήγησε στη τρέχουσα Μεγάλη Κρίση. Αφήστε δε που το πιο πιθανό είναι, στο τέλος η όλη «επιχείρηση Καθαρά Χέρια», να καταλήξει να σκουπίζει τη βρωμιά στο πάτο της όποιας ιεραρχίας, και να πληρώνουν το μάρμαρο τίποτα υπαλληλίσκοι.

Αυτό λοιπόν το «ευ ζειν», στο οποίο αναφέρθηκε ο εκπρόσωπος του Παλαιοκομματισμού, ασφαλώς και υπάρχει.

Μονάχα, που δεν βρίσκεται εκεί που η Παλαιοκομματική Χυδαιότητα την ανακαλύπτει.

Βρίσκεται στο Βόθρο που καλύπτει.

Και το καλύπτει, διότι ψυχανεμίζομαι, το λέω όσο πιο απαλά μπορώ, διότι από εκεί προέρχονται και κάμποσα από τα χρήματα που καλύπτουν και την ίδια την λειτουργία και επιβίωση του Παλαιοκομματισμού διαχρονικά. 

Είναι το «ευ ζειν» της Μεγαλοφοροδιαφυγής, που τα Μνημόνια ούτε άγγιξαν, ούτε θα αγγίξουν, εξόν από όσο είναι αναγκαίο για να παίζονται παιχνίδια επικοινωνιακά των κυβερνήσεων.

Είναι το «ευ ζειν» της Μεγαλοεισφοροδιαφυγής, που τα Μνημόνια ούτε άγγιξαν, ούτε θα αγγίξουν, για τον ίδιο παραπάνω λόγο.

Είναι το «ευ ζειν» της Μεγαλοδιαπλοκής, που τα Μνημόνια ούτε άγγιξαν, ούτε θα αγγίξουν, για τον ίδιο παραπάνω λόγο.

Είναι το «ευ ζειν» της Μεγαλοδιαφθοράς, που τα Μνημόνια ούτε άγγιξαν, ούτε θα αγγίξουν, για τον ίδιο παραπάνω λόγο.

Όμως, ήταν το «ευ ζειν» των μισθωτών των 2000 ή 2500 ευρω και των συνταξιούχων αντίστοιχων συντάξεων, που έπρεπε να τσακιστούν, επανακαθορίζοντας ΣΥΝΕΧΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ τα κριτήρια του «ευ ζειν», ώστε αυτό που κάποτε αποτελούσε όνειδος σε ό,τι αφορά τον κατώτερο μισθό (και την κατώτερη σύνταξη), τα 700 ευρώ (θυμάστε τη «γενιά των 700 ευρώ» που είχε ταυτιστεί με την πιο άθλια εκμετάλλευσή της;), σήμερα να φαντάζει μια πολύ καλή αμοιβή, ενώ οι «οροφές» των συντάξεων διαδοχικά όλα αυτά τα μνημονιακά χρόνια, κι αυτές να συρρικνώνονται προς τα κάτω, ΕΝ ΜΕΣΩ ΣΥΝΕΧΩΝ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΣΕΩΝ πως την κάθε φορά θα ήταν και η τελευταία «περικοπή», ώστε να φτάσουμε περίπου στα 1300 (μικτά το μήνα), ως κριτήριο του «ευ ζειν»!

Και κλείνω με κάτι ακόμα πιο σημαντικό από όλα τα παραπάνω.

Χειρότερο και Αθλιότερο όλων των παραπάνω «ευ ζειν», είναι το «ευ ζειν» της ολοένα και πιο έντονης παρουσίας ενός υποβόσκοντος ολοκληρωτισμού, που έχει να κάνει ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΗ ΠΛΕΟΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ.

Ολοένα και με μεγαλύτερο θράσος, προβάλλεται το «ευ ζειν» του Φιδιού στο κόρφο της Δημοκρατίας.

Και τούτο το Φίδι, είναι τα Μνημόνια, που, ΑΠΑΙΤΟΎΝ, περισσότερο και από σκληρά μέτρα, ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΝΑ ΘΕΜΕΛΙΩΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΏΝ ΕΠΙΤΑΓΩΝ.

Και μιας και η σημερινή μας κουβέντα αφορά τις περικοπές των «ευ ζειν» συνταξιούχων, να θυμίσω, σε επίρρωση του ισχυρισμού της αμέσως προηγούμενης παραγράφου, πως οι νέες περικοπές συντάξεων, μα και αυτές που έγιναν το Καλοκαίρι του 2015 με το Τρίτο Μνημόνιο, γίνονται όταν ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, υπάρχουν ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΕΣ αποφάσεις του ΣτΕ, που έχουν κηρύξει ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ από το 2012 και μετά, και ΔΙΑΤΑΣΣΟΥΝ την επαναφορά τους στα προ του 2012 επίπεδα!

Τι συμβαίνει λοιπόν εδώ;

Απλά, ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΚΑΙ Η ΙΔΙΑ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΊΑ, ως μια πολιτειακή λειτουργία ασύμβατη με τις αξιώσεις της Διεθνούς Αθλιότητας, της οποίας Αθλιότητας οι αντιλήψεις και επιδιώξεις, συνιστούν για την Ελλάδα των Μνημονίων, ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΠΗΓΗ «ΔΙΚΑΙΟΥ»!

Μάλιστα με τον πιο προκλητικό τρόπο!

Με το κατάμουτρο φτύσιμό της!

Έτσι, τα Δικαστήρια, μπορεί να εκδίδουν ό,τι αποφάσεις θέλουν, απλά, καμία Μνημονιακή Κυβέρνηση δεν θα τις τηρεί!!! Τόσο απλό και σαφές! Όχι για να συνειδητοποιήσουμε το παιχνίδι της Διεθνούς Αθλιότητας, όσο το ρόλο των δικών μας ντόπιων πολιτικών δυνάμεων που συντάσσονται με τη Διεθνή Αθλιότητα, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ αν το πράττουν με ευχαρίστηση, με ευτυχία, με «πόνο ψυχής», με μισή καρδιά ή με σφιγμένο το στομάχι.

Όλοι τους, ανεξαρτήτως επιχειρήματος, ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ!

Και ειδικώς όσοι από τους παραπάνω προσφέρουν την υποστήριξή τους, με τον οποιαδήποτε ισχυρισμό, ως μέλη του Νομοθετικού Σώματος της Ελληνικής Δημοκρατίας, της Βουλής δηλαδή, δηλαδή δια της ψήφου τους, φρονώ πως δεν έχουν καμία ψευδαίσθηση, πως όταν σε λίγο καιρό κληθούν να ψηφήσουν τη νέα συμφωνία με τις νέες περικοπές συντάξεων, (μένω στο θέμα αυτό, διότι αποτέλεσε την αφορμή για το παρόν άρθρο, διότι, υπάρχει πλήθος άλλων αποφάσεων που κηρύσσουν αντισυνταγματικούς και άλλους μνημονιακούς νόμους), ΘΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΠΩΣ ΝΟΜΟΘΕΤΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ, ΝΟΜΟΘΕΤΟΥΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΑΞΙΩΣΕΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ, ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ ΠΟΥ ΘΕΩΡΟΥΝ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΩΣ ΕΜΠΟΔΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΤΟΥΣ.

Μπορείς να προβάλεις πολλούς λόγους για τη λήψη σκληρών μέτρων.

Δεν μπορείς όμως να προβάλλεις κανένα λόγο, για την Κατάλυση του Συντάγματος και της Δικαιοσύνης!