Επισημαίνει
ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
Ζούμε σε μια
φάρσα ή είμαστε η ίδια η φάρσα αυτοπροσώπως, ως κρατική υπόσταση, κοινοβούλιο και
εθνικό / κοινωνικό συμφέρον;
Δεν ρωτώ
εσένα αναγνώστη μου, τον φίλο και δάσκαλό μου Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη
Παυλόπουλο ρωτώ.
Πράγματι, το
να νομοθετήσεις προληπτικά δημοσιονομικά μέτρα σαν αυτά που φέρεται να ζητεί η τρόικα
είναι αντίθετο όχι απλώς προς την καταστατική έννοια των κανόνων διακαίου της χώρας
μας , αλλά και σε κάθε έννοια του ευρωπαϊκού δικαίου και ευρύτερα του διεθνούς
δικαίου. Έχει απόλυτο δίκιο ο Πρόεδρος.
Δίκιο έχει επίσης
όταν λέει: «Είναι άλλο να δεσμευτείς ότι
σε συγκεκριμένα πεδία θα πάρεις μέτρα – και γραπτώς ακόμη να δεσμευτείς – και
άλλο πράγμα να νομοθετείς».
Ναι, αλλά τι
συμβαίνει όταν νομοθετείς (: ν.
4336/2015) στο πλαίσιο εφαρμογής του Τρίτου Μνημονίου την υποχρέωση για λήψη
προληπτικών μέτρων, ενώ όταν καλείσαι να νομοθετήσεις συγκεκριμένα αυτά τα......
μέτρα
εξανίστασαι – προφανώς νομικώς ορθώς, αλλά πολιτικώς σόλοικα;
Δεν δεσμεύτηκες,
απλώς, γραπτώς διά του Μνημονίου για τη λήψη προληπτικών μέτρων, αλλά κατέστησες
νόμο του κράτους αυτό το Μνημόνιο που προνοεί για τη θέσπιση συγκριμένης
κατηγορίας μέτρων. Έτσι το κοινοβούλιο - και όχι απλώς η κυβέρνηση - αυτοδεσμεύτηκε
στην εξειδίκευση αυτών των μέτρων. Άρα, το ελληνικό κοινοβούλιο ψήφισε την
απαράδεκτη και σαφώς παράνομη, στο πλαίσιο της ελληνικής και διεθνούς έννομης
τάξης, πρόβλεψη για προληπτικά μέτρα, «a combination of upfront parametric
fiscal reforms, including to its VAT and pension system…». Έκτος εάν με τον όρο
«upfront
parametric fiscal reforms» εννοούμε κάτι άλλο από το «προκαταβολικά» ή «εκ των
προτέρων»! Εκτός εάν ψηφίζοντας για τη δέσμευση λήψης «upfront» μέτρων, δεν
εννοούσες προληπτικά μέτρα, ούτε καν προκαταβολικά μέτρα, αλλά κάτι άλλο - που ποτέ
δεν ομολόγησες! Καλά, σου λέει η τρόικα, αν δεν σου αρέσουν τα προληπτικά, συγκεκριμενοποίησε
νομοθετικώς τα προκαταβολικά, τα εμπροσθοβαρή τέλος πάντων, τα …εμπροσθογεμή,
αν προτιμάς, αρκεί να είναι «upfront»! Και μέχρι εδώ διαδραματίζεται η φάρσα.
Στη
συνέχεια, ωστόσο, γίνεσαι εσύ ο ίδιος φάρσα, στο βαθμό που ενώ νομοθετείς την
απαράδεκτη για οποιοδήποτε Κράτος Δικαίου πρόνοια για «λήψη ενός συνδυασμού προκαταβολικών
παραμετρικών δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων», μόλις έρθει η ώρα να τα εξειδικεύσεις
- για να αξιολογηθείς - εξεγείρεσαι και θυμάσαι αυτό και αυτά που ξέχασες όταν καθιστούσες
νόμο του κράτους τις προβλέψεις του Τρίτου Μνημονίου! Δεν δεσμεύτηκες απλώς σε
κάτι παράνομο και απολύτως απαράδεκτο σε ό, τι αφορά στην φιλοσοφία των κανόνων
δικαίου, νομοθέτησες το απαράδεκτο, το ανήκουστο και προσβλητικό, δίνοντάς του
παραδεκτή υπόσταση. Αυτό έκανες και αυτό είναι η πραγματικότητα. Μετέτρεψες το
απαράδεκτο σε παραδεκτό με την βούλα του νομοθέτη σου. Και αυτό - έγραφα τότε και
ξανάγραφα πως - είναι τραγικώς απαράδεκτο και κατάπτυστο για τον έλληνα
νομοθέτη, ενώ «θα οδηγήσει με βεβαιότητα σε αδιέξοδο και φυσιολογικά σε νέες πρόωρες
εκλογές», σημείωνα επακριβώς.
Είχα δίκιο τότε.
Δίκιο που σήμερα αποκρυσταλλώνεται στη φαρσοειδή προσωπικότητα, όχι απλώς της κυβέρνησης
του Αλέξη Τσίπρα, αλλά σε αυτήν σχεδόν ολόκληρου του πολιτικού συστήματος.
Αποτελούν φάρσες και καλαμπούρια αυτοί που ενώ ψήφισαν τον ν. 4336/2015 έρχονται
σήμερα και ζητούν αγωνιωδώς το κλείσιμο της αξιολόγησης χωρίς επιπρόσθετα μέτρα,
χωρίς προκαταβολικά παραμετρικά μέτρα, χωρίς την ολοκλήρωση της διαστροφικής (πολιτικώς
και νομικώς) στρατηγικής που αυτοί οι ίδιοι κατέστησαν εσωτερικό δίκαιο, ενώ τώρα
καλούνται να εξειδικεύσουν νομοθετικώς σε πρόγραμμα για το μέλλον!
Ο στόχος
ήταν το «παλαβό» πλεόνασμα 3,5% . Η στρατηγική ήταν: «… a
combination of upfront parametric fiscal reforms, including to its VAT and
pension system, supported by an ambitious programme to strengthen tax
compliance and public financial management, and fight tax evasion, while
ensuring adequate protection of vulnerable groups.» Και το πρόγραμμα, ο εκλογικός εφιάλτης
της συγκριμένης λήψης αυτών των μέτρων που αποτελούν νομοθετημένους άξονες στρατηγικής
για προσαρμογή σύμφωνα με το Τρίτο Μνημόνιο.
Τα αντιαισθητικά
καλαμπούρια του ελληνικού πολιτικού συστήματος ζητούν να κλείσει η αξιολόγηση,
χωρίς να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα, που οι ίδιοι δεσμεύτηκαν να αναπτύξουν ως
νομοθετικό έργο. Ή να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα, με τα μέτρα όμως να βαρύνουν
πολιτικώς αποκλειστικά τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Αυτό γίνεται επί μια επταετία. Έτσι ξεκίνησε
αυτή η φάρσα: το μνημόνιο (: πρώτο μνημόνιο) ψηφίζεται προληπτικά και δεν θα
εφαρμοστεί, επειδή δεν θα χρειαστεί, είναι απλώς διασφάλιση για την
χρηματαγορά, έλεγαν. Ενώ σήμερα λένε: τα προκαταβολικά μέτρα δεν θα εφαρμοστούν
ποτέ, καθώς η οικονομία πάει καλά και ο στόχος για πλεόνασμα 3,5% για το 2018
και τα επόμενα χρόνια εφικτός χωρίς αυτά!
Τρέλα
πουλάνε, αλλά πως να πάνε σε εκλογές με αυτά τα μέτρα… με την τρέλα; Δεν γίνεται.
Και έτσι γίνονται εσπευσμένα… εκλογές. Και έτσι, μέσω εκλογών νομιμοποιείται
παραπλανητικώς πολιτικά το πρόγραμμα της τρόικας. Τόσο απλά και φυσιολογικά! Μάστορα,
ρίξε τώρα Ερντογάν, Τραμπ και δηλώσεις για το τέλος της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και του
κακού Συνδικάτου, βαλε Πούτιν ή Παντελιάδα αν θες, για να διασκεδάσουμε τη
φάρσα που ζούμε. Καρντάσηδες από απέναντι, βάλτε ένα χεράκι και εσείς: κάντε φάρσες
στα Ίμια, τα οποία παρακάμπτουν πλέον και οι τσιπούρες της ΕΕ!...