Τα 10 πρόσωπα που άφησαν το στίγμα τους στην ιστορία του 2016

Οι αμερικανικές εκλογές, το δημοψήφισμα στη Βρετανία, το πραξικόπημα στην Τουρκία, αλλά και τα βραβεία Νομπέλ είναι μερικά από τα γεγονότα του 2016, που έφεραν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας προσωπικότητες που καθόρισαν την πορεία της χρονιάς που φεύγει.... 



1. Ντόναλντ Τραμπ




Αμφισβητήθηκε και προκάλεσε σάλο με τις απόψεις του ακόμη και μέσα στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, έκανε μια από τις χειρότερες από άποψη ηθικής, προεκλογικές εκστρατείες και νίκησε την προεδρία των ΗΠΑ. Δίχασε όσο κανένας άλλος τους αμερικανούς πολίτες και ετοιμάζεται να αναλάβει το τιμόνι μιας υπερδύναμης μαζί με έναν στρατό από "τεχνοκράτες" που δεν έχουν ιδέα από πολιτική και διακυβέρνηση.

2. Χίλαρι Κλίντον




Για δεύτερη φορά προσπάθησε να επιστρέψει στον λευκό Οίκο, αυτή τη φορά ως πρόεδρος και οι αμερικανοί (ή μήπως η τύχη;) της γύρισαν την πλάτη. Η ίδια αποδίδει την ήττα της στην δυσφήμηση της εξ αιτίας των έρευνών του FBI για την ηλεκτρονική αλληλογραφία της και σε "ρωσικό δάκτυλο". Για τις δικές της ευθύνες σχετικώ ςμε τον τρόπο που χειρίστηκε την προεκλογική εκστρατεία της δεν βρήκε κάτι να πει.

3. Αγκελα Μέρκελ




Αδιαμφισβήτητη στην ηγεσία της στο κόμμα, την κυβέρνηση και την Ευρώπη για πολλά χρόνια, είδε το 2016 τις πρώτες ρωγμές να σχηματίζονται γύρω της. Η πολιτική της για τους πρόσφυγες δέχεται βολές από τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης και το ακροδεξιό AfD, που την νίκησε σε απανωτές εκλογές αναμετρήσεις σε γερμανικά κρατίδια. Την πολιτική της επικρίνουν ακόμη και οι "χριστιανοκοινωνιστές" Βαυαροί εταίροι της, όχι όμως και η ίδια που διεκδικεί με αξιώσεις την 4η τετραετία της. 

4. Ντέιβιντ Κάμερον 




Επαιξε με το Brexit και έχασε πανηγυρικά. Ενα χρόνο μετά τις εκλογές του 2015 τις οποίες νίκησε με 36.8%, αμφισβήτησε την Ευρώπη, στην συνέχεια προσπάθησε να πείσει τους Βρετανούς ότι πρέπει η χώρα να παραμείνει μέλος της Ε.Ε. έχασε το σχετικό δημοψήφισμα και αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Ξεχάστηκε γρήγορα.

5. Τερέσα Μέι




Ηρθε να αναλάβει τα συντρίμμια μiας κυβέρνησης και να οδηγήσει τη Βρετανία εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης, μετά το καταστροφικό δημοψήφισμα για το Brexit. Η ίδια εξ αρχής δήλωσε ότι θα προχωρήσει με την διαδικασία εξόδου της χώρας από την Ε.Ε., η πολιτική της όπως είναι γεμάτη ασάφειες. 

6. Μπομπ Ντίλαν




Η Σουηδική Ακαδημία τον επέλεξε για το βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας και επικρίθηκε ανελέητα γι' αυτήν την απόφασή της. Ο ίδιος ο Μπομπ Ντίλαν σνόμπαρε άγρια τόσο την Ακαδημία όσο και το βραβείο. Δεν καταδέχθηκε καν να απαντήσει ο ίδιος. Μετά από πολλών ημερών σιωπή, συνεργάτες του έστειλαν μια επιστολή στη Στοκχόλμη δηλώνοντας ότι ο καλλιτέχνης δεν θα παρευρεθεί στην απονομή  γιατί “έχει άλλες υποχρεώσεις”. 

7. Ταγίπ Ερντογάν




Από το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, ο μόνος που ωφελήθηκε είναι ο άνθρωπος ο οποίος επρόκειτο να ανατραπεί. Ο τούρκος πρόεδρος εδραίωσε την θέση του στην εξουσία, έχει γεμίσει τις φυλακές με αντιφρονούντες, έχει καταλύσει όλες τις συνταγματικές ελευθερίες,= θέλει να καταλύσει το καθεστώς Ασαντ και ο Πούτιν τον επαναφέρει στην τάξη, κοντράρει την Ευρωπαϊκή Ενωση, αμφισβητεί την Συνθήκη της Λωζάνης και κάπως έτσι "χτίζει" το προφίλ του νέου Σουλτάνου. 

8. Μπασάρ Αλ Ασαντ




Επαιξε και κέρδισε σε πιο σκληρό Survivor της ιστορίας. Από εκεί που ήταν χαμένος και απομονωμένος διεθνώς, με πολλές ανταρτικές οργανώσεις να έχουν καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος της χώρας του, βρέθηκε με την υποστήριξη της Ρωσίας και του Ιράν, αλλά και - κακά τα ψέματα - την απραξία των ΗΠΑ, να είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού. 

9. Τζέρεμι Κόρμπιν




Με πολλούς δισταγμούς, ο επικεφαλής του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας, τάχθηκε υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην Ε.Ε. και τελικά έχασε το στοίχημα. Σύσσωμη η ηγεσία του κόμματός του τον αμφισβήτησε, επειδή δεν πάλεψε δυναμικά υπέρ του Bremain. Το κόμμα του οδηγήθηκε σε εκλογές και τις κέρδισε, γιατί όπως αποδείχθηκε, οι αντίπαλοί του δεν είχαν ερείσματα στην βάση του κόμματος. 

10. Φρανσουά Ολαντ




Είδε την δημοτικότητά του να κατρακυλά στο 4%, την χώρα του να ζει με έκτακτα μέτρα ασφαλείας λόγω των τρομοκρατικών επιθέσεων, τους γάλλους να διαδηλώνουν μαζικά κατά του νόμου για τα εργασιακά και τελικά αποφάσισε να μην διεκδικήσει ξανά την προεδρία της χώρας.