Κώστα Δημ. Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)
Ακούμε
για .... "Ιερούς Πολέμους". Στα χαρακώματα -ζωσμένοι άρματα και άμφια
- Ιεράρχες και η Κυβέρνηση .
Θα
παραθέσω μια διαφορετική (Σ.Σ Παλιά μου τέχνη κόσκινο) προσέγγιση - ανάλυση του
ζητήματος.
Παραδοχή/
Διαπίστωση πρώτη: Ατυχής ο όρος "Ιερός Πόλεμος" ("Ι.Π").
"Ι.Π"
σημαίνει πόλεμος ανάμεσα σε αντιμαχόμενες διαφορετικού θρησκεύματος (ή και δογμάτων
του ιδίου θρησκεύματος) καθώς και αυτός που γίνεται -στο όνομα της Θρησκείας -
εναντίον των Απίστων. Η ορθόδοξη Θρησκεία μας δεν κήρυξε κανένα "πόλεμο
Ιερό" εναντίον οιουδήποτε απίστου ή αθέου πολιτικoκομματικού στελέχους ή σχηματισμού.
Αιφνιδίως
(Αναμενόμενο, θέμα χρόνου ήταν να εκδηλωθεί ) βρίσκονται αντιμέτωποι: Η
Κυβέρνηση και η Ιεραρχία, σε .....
"πόλεμο" (;).
Μόνο
που αυτός ο πόλεμος , μόνο ως "Ιερός" δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.
Α ν ί ε ρ ο ς / Α ν ό σ ι 0 ς ναι!
Πάμε
στο δεύτερο:
Ποιός
είπε στο ΣΥΡΙΖΑ , κατά κύριο λόγο, και στην Ιεραρχία, κατά δεύτερο, ότι είναι
δικιά τους αποκλειστική υπόθεση η επιλογή - ή μη - του μαθήματος θρησκειολογίας
αντί των θρησκευτικών;
Ο
ελληνικός λαός δεν (θα πρέπει να )έχει λόγο; Δεν θα ερωτηθεί;
Μπορεί
να είναι λωτοφάγος, εύπιστος , παρασυρμένος, εξαπατημένος, συν-υπεύθυνος (για
πολλά), αλλά είναι υπαρκτός. Κατά τεράστιο ποσοστό (άνω των 90 - 95%) είναι
βαφτισμένος, αλλά και συνειδητοποιημένος χριστιανός Ορθόδοξος εδώ και αιώνες.
Και αυτό δεν έχει αλλάξει.
Με ποιό
δικαίωμα τον αγνοούν οι Θεσμοί; και δη οι Κυβερνώντες; Ποιοί θα πρέπει να
αποφασίσουν; Ο κος Πρωθυπουργός και ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος - για να πάρω
τους δύο κορυφαίους - κατέχουν πληρεξούσιο αποκλειστικών αποφάσεων;
Φοβούμαι
πως βαδίζουμε σε λάθος δρόμο. Χωρίς επιστροφή.
Ο λαός
- με Δ η μ ο ψ ή φ ι σ μ α -
πρέπει να αποφασίσει. Και μόνον αυτός, επειδή απλούστατα τον αφορά. Τον ίδιο ,
τα παιδιά του, τον Ελληνισμό.
Θέματα
υψίστης εθνικής σημασίας / ελληνισμού
(όπως η διδασκαλία ή όχι του μαθήματος των θρησκευτικών , αλλά και της
συνολικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης) είναι ασύνετο, αλλά και εθνικά επιζήμιο να τα
χειρίζονται μεμονωμένα πρόσωπα ή -και - θεσμοί ερήμην του λαού.
Απορία:
Γιατί
το νέο μάθημα της Θρησκειολογίας, να αντικαταστήσει (περί αυτού πρόκειται) το
μάθημα των Θρησκευτικών;
Δεν
είναι ορθότερο να διδάσκονται - τα βασικά - των άλλων Θρησκειών χωρίς να
υποβαθμίζεται / απαξιώνεται το μάθημα των Θρησκευτικών;
Πολλοί
υποψιάζονται πως η επιλογή του μαθήματος της Θρησκειολογίας στοχεύει στην
θρησκευτικότητα, την Ορθοδοξία , μέσω του εξοβελισμού του μαθήματος των
Θρησκευτικών (!).
ΥΓ
Θεωρώ ότι το πρόβλημα δεν είναι το μάθημα της Θρησκειολογίας (Συμφωνώ να
διδάσκεται) αλλά η ιδεοληψία η οποία φαίνεται πως εισάγεται ως πρακτική αλλά και ως .... μάθημα εκλογής /επιλογής
(κομματικών σκοπιμοτήτων).