Κώστα Δημ.
Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)
Συνήθως κάθε γελοίος γίνεται γραφικός με τα καμώματά
του και - αν το παρακάνει - γίνεται σούργελο
και περιθωριοποιείται. Ουδείς ασχολείται μαζί του. Αν όμως ο (εν λόγω) συμβαίνει να είναι
πολιτειακός ή πολιτικός παράγοντας τότε δεν μπορείς - ούτε πρέπει - να
αρκεστείς στην περιφρόνησή του, ή να τον .... αναθέσεις στους σκιτσογράφους,
επιθεωρησιογράφους προκειμένου να γίνει νούμερο επιθεώρησης.
Ό λόγος
είναι η θέση την οποία κατέχει. Σε περίπτωση δε εμμονικής κλιμάκωσης της
γελοιότητας ενός ΘΩΚΟΥΧΟΥ, και ιδίως
όταν ξεπεραστούν τα όρια του γελοίου, τότε - μοιραία- γίνεται επικίνδυνος για
τη χώρα του πρωτίστως, αλλά και για άλλες γειτονικές χώρες.
Όσοι
παρακολουθούν τα κείμενα μου θα διάβασαν το άρθρο μου " Ο Αμελητέος και τα
Αμελέτητα". Ο μέγιστος κίνδυνος δεν προέρχεται από τις δυνατότητες (που
φαντασιώνεται ότι διαθέτει ο Τούρκος Πρόεδρος) αλλά από τις υπαρκτές,
κραυγαλέες διανοητικές , ηθικές, συμφεροντολογικές αδυναμίες των.....
πυγμαίων
ηγετίσκων της Δύσης- ξένων και δικών μας (!).
Από τις
πράξεις, τις παραλείψεις, τις ανοχές κ.ο.κ τις δικές τους θα οδηγηθούμε στα χειρότερα.
Διολισθαίνουν
-ως ... διακριτικά και άκριτα "αμέτοχοι"- σε πονηρά ανατολίτικα
μονοπάτια, χωρίς να υποψιάζονται καν τις συνέπειες /παγίδες για τους ίδιους και την Ελλάδα.
Κλιμακώνει
ασυγχώρητα τις προκλήσεις ο πανικόβλητος και κατατρυχόμενος από ιδέες μεγαλείου
"Σουλτάνος της πλάκας και της φάπας" : βλ. επεισόδιο με την κατάρριψη
του Ρωσικού αεροπλάνου και την δουλική συγγνώμη με την ουρά στα σκέλια , αφού
προηγήθηκαν κάποια γαυγίσματα, για εκφοβισμό των ....Ρώσων!....
Ήπιες και
"πολιτισμένες" - σε βαθμό εξευτελιστικό - οι αντιδράσεις των ημετέρων
και των ξένων "φίλων και συμμάχων" προς τον νταή /νταβατζή.
Χωρίς
αιδώ, χωρίς περίσκεψη, με περισσή
αναξιοπρέπεια και δουλοπρεπή αυτοεξευτελισμό, αντιμετωπίζουν τον θρασύδειλο
ηγεμόνα. "Φιλοτεχνούν" έναν αντιαισθητικό, δυσειδές πορτραίτο γ ε ν ι
κ ε υ μ έ ν η ς γ ε λ ο ι ό τ η τ α ς με πρωταγωνιστή εκείνον και συμπληρώματα
/τσόντες τους ίδιους .... αποτυχημένους!.....
Δεν
αντιλαμβάνομαι ομολογώ αυτή τη στάση άγνοιας επερχόμενου κινδύνου, καθώς και
εκείνους που επιχειρούν με λογικά και ιστορικά
επιχειρήματα να αντικρούσουν (;) την παράκρουση την οποία έχει πάθει ο υπό
κατάρρευση Σουλτανίσκος.
Ο δυστυχής
είναι πλέον τελειωμένη υπόθεση. Και προσπαθεί -
όπως ο πνιγμένος- να πιαστεί από τα μαλλιά (των ανιστόρητων διεκδικήσεών
του) !
Αλλά πριν
βουλιάξει εντελώς, θέλει να πάρει μαζί του τον λαό του, καθώς και όποιους
άλλους μπορεί (ομόθρησκους και αλλοθρήσκους).
Είναι τόσο
απελπισμένος που επιχειρεί να συγκινήσει τον λαό του, αλλά και να ....
"πείσει", για το δίκιο του, τους ξένους, καταφεύγοντας σε κάτι
πρωτόγνωρο, ιστορικό παράδοξο:
Την "Δ ι π λ ω μ α τ ί α τ η ς Κ α ρ δ
ι ά ς" (!!!).
Μιας
(μεγάλης) καρδιάς που χαράζει σύνορα ώστε να επεκταθεί η Τουρκία και πέραν
εκείνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας!
Προδήλως
λανθασμένη και ά-λογη η επιλογή οργάνων του σώματος , όπως η καρδιά , τα οποία είναι
ακατάλληλα για άσκηση διπλωματίας ή επηρεασμού.
Παράλληλα
ενδέχεται να εγερθούν δικαιολογημένες αξιώσεις από μέρους άλλων οργάνων που και
αυτά απαιτούν να ικανοποιηθούν.
Αυτό όμως θα δημιουργήσει ζητήματα, ανάλογα βέβαια με το
όργανο.
Οι
υπερβολικές απαιτήσεις της καρδιάς οδηγούν σε καρδιακά επεισόδια, και
θανατηφόρα εμφράγματα.
Ενδιαφέρον
θα είχε, αν πχ το απευθυσμένο ενός ηγέτη, διεκδικούσε - πέραν των συνήθων -
δικαιώματα περαιτέρω ικανοποίησης.
Πως θα
επιτυγχάνονταν οι συνευρέσεις , συνομιλίες με τους λοιπούς Αρχηγούς Κρατών;
Μυστικά; Διπλωματικά; και πως, τι είδους λεπτομέρειες θα ανακοίνωναν στους
λαούς τους;
Εκτιμώ πως
θα ήταν προτιμότερο να αφήσουν τα διάφορα όργανα του σώματος έξω από την
πολιτική και την χάραξη συνόρων.
(Σ.Σ Όσοι
ηγέτες επιθυμούν , για προσωπική τους ικανοποίηση, να παίξουν με αυτά, ας το
πράξουν κατ' ιδίαν, χωρίς να εκτίθενται δημοσίως!