--Όταν ένας στρατός πάει στον πόλεμο μετράνε πολλά:....
Μετράει ο βαθμός εκπαίδευσης και το ηθικό των στρατιωτών.
Ο εξοπλισμός τους και η διαμόρφωση του εδάφους.
Ο τελικός στόχος και ο σχεδιασμός των δύο πλευρών.
Ο εφοδιασμός και οι γραμμές επικοινωνιών.
Μετράνε ασφαλώς οι αριθμητικοί συσχετισμοί και –κυρίως - οι εφεδρείες.
Ο Πόλεμος λοιπόν, είναι εκ των προτέρων πολύ αβέβαιη υπόθεση…
Υπάρχει, όμως, μια περίπτωση που δεν υπάρχει καμιά «αβεβαιότητα».
Όταν ο στρατός πάει στον πόλεμο όχι με πυρομαχικά, αλλά με… πυροτεχνήματα, κοινώς «στρακαστρούκες»!
Κι όταν ο στρατός που πηγαίνει να πολεμήσει αποτελεί στην ουσία… «άγημα παρελάσεων»:
Μεγάλες στολές, «ασκήσεις πυκνής τάξεως», άψογοι σχηματισμοί, αλλά όταν ακούσουν τον ήχο της μάχης... «τρεχάτε ποδαράκια μου».
--Τι θες να πεις, τον ρώτησα;
--Ότι ένα τμήμα παρελάσεων, έχει ήδη συνηθίσει να χρησιμοποιεί τα (κενά) όπλα του για επιδείξεις – για εντυπώσεις και χειροκροτήματα - έχουν ήδη εκπαιδευτεί για άλλαπράγματα. Και στην κρίσιμη στιγμή είναι πολύ δύσκολο να «ξεμάθουν» αυτά που ξέρουν και να προσαρμοστούν σε αυτά που δεν υποπτεύονταν ποτέ…
-- Γιατί μου τα λες όλα αυτά; Τον ρώτησα…
-- Επειδή ασχολείσαι με την Πολιτική, που είναι κι αυτή μια σκληρή και ανταγωνιστική σύγκρουση. Και επειδή κι εκεί υπάρχουν οι εκπαιδευμένοι διαχειριστές που ξέρουν να κουμαντάρουν την εξουσία «υπό κανονικές συνθήκες», όπως υπάρχουν και οι πεζοδρομιακοί λαϊκιστές που έχουν εκπαιδευτεί σε «εφόδους»…
Και δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από λαϊκιστές που προσπαθούν να διαχειριστούν την εξουσία. Η έρχονται στη δύσκολη θέση, όχι να κάνουν έφοδο οι ίδιοι, αλλά να κάνουν έφοδο όλοι οι άλλοι εναντίον τους…
Γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά;
Θα δείτε…
Ο Τσίπρας πάει στη Θεσσαλονίκη χωρίς πυρομαχικά, με άδειες αποσκευές, και με τεράστια αγωνία…
Παλαιότερα, πήγαινε για να «καταγγείλει» την εκάστοτε κυβέρνηση...
Τώρα, πάει για να μαζέψει τα ασυμμάζευτα της δικής του διακυβέρνησης.
Παλαιότερα, πήγαινε «καβάλα» σε ένα κύμα λαϊκισμού.
Τώρα πηγαίνει αντιμέτωποςμε ένα κύμα λαϊκισμού, που ο ίδιος προκάλεσε, και που πλέον στρέφεται εναντίον του.
Παλαιότερα, πήγαινε για να μοιράσει ακάλυπτες επιταγές γενναιόδωρων υποσχέσεων προς όλους…
Τώρα τον περιμένουν… όλοι! Που μόλις ανακάλυψαν ότι οι «επιταγές» του είναι πέτσινες! Δεν έχουν κανένα αντίκρισμα…
Παλαιότερα, πήγαινε να προσφέρει ψεύτικη «Ελπίδα».
Σήμερα πηγαίνει να «εισπράξει» αληθινή Απόγνωση! Που ο ίδιος δημιούργησε. Από τη διάψευση των προσδοκιών που ο ίδιος καλλιέργησε…
Ποια είναι τα «όπλα» του σε αυτή τη δύσκολη μάχη;
Έχει να επιδείξει κάποιες «επιτυχίες»; Όχι!
Έχει να προσφέρει κάποια «ανακούφιση»; Όχι!
Έχει να ευαγγελιστεί κάποιαν «αισιόδοξη προοπτική»; Όχι!
Έχει τρόπο να διασκεδάσει το φόβο των απελπισμένωνπου βρίσκονται απέναντί του, μήπως έλθουν κι άλλα χειρότερα;
Το αντίθετο! Όσοι βρίσκονται απέναντι του ξέρουν πια ότι τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα γι’ αυτούς.
Και στις περικοπές εισοδημάτων και στη φορολογία και στα λουκέτα…
Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του δεν μπορούν να πάνε στις περιφέρειές τους εδώ και μήνες. Αυτή είναι η αλήθεια…
Δεν μπορούν να επισκεφτούν τα χωριά τους, δεν μπορούν να περπατήσουν στις γειτονιές των πόλεων, δεν μπορούν να πάνε σε πανηγύρια και σε τοπικές εκδηλώσεις.
Γίνονται παντού - σε όλη την Ελλάδα - στόχος οργισμένων αποδοκιμασιών, όπως δεν έχουν γίνει ποτέ κυβερνητικά στελέχη τις τελευταίες δεκαετίες…
Αυτό το κλίμα περιμένουν οι δικοί του να ανατρέψει στη Θεσσαλονίκη ο Τσίπρας. Κι είναι η τελευταία «ελπίδα» τους.
Γιατί άλλο δεν πάει και το ξέρουν…
Ποια όπλα έχει στη διάθεσή του, λοιπόν;
Απάντηση: Δεν έχει όπλα! Μόνο «στρακαστρούκες»!
Θα τους πει ότι «πολέμησε τη διαπλοκή»;
Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει: Παλαιότερα τον στήριξε ολόκληρη η «παλαιά» φρουρά της διαπλοκής! Θυμηθείτε μόνο τι έλεγαν τα κανάλια και με τι πρωτοσέλιδα κυκλοφορούσαν οι μεγάλες εφημερίδες το Γενάρη του 2015…
Τώρα, με την υπόθεση των «αδειών», έχουν ήδη συσπειρωθεί εναντίον του οι πάντες!
Ακόμα κι όσοι τον στήριζαν μέχρι πριν λίγο ακόμα…
Σκεφτείτε πως με 4 άδειες, όσοι τις πάρουν δεν θα τον έχουν ανάγκη πια, κι όσοι δεν τις πάρουν θα είναι στα «κάγκελα», έτσι κι αλλιώς.
Ενώ, με τις ενστάσεις που θα υπάρξουν - για συνταγματικά, νομικά και διαδικαστικά-τεχνικά ζητήματα, σε ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια - από την ιστορία αυτή ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ξεμπλέξει εύκολα και θα κινδυνεύει να υποστεί αλυσίδα ολόκληρη από ταπεινωτικές ήττες…
Ο κόσμος βοά πλέον ότι ο Τσίπρας πολεμά τη διαπλοκή με… εργολάβους!
Και τέλος, ποιος νοιάζεται για τη «διαπλοκή», όταν μεγάλο μέρος του κόσμου δεν μπορεί πια να πληρώσει τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές του;
Πλάκα μας κάνουν;
Τι άλλο μπορεί να πει;
Ότι θα μπει στη… «Σοσιαλιστική Διεθνή»;
Ή ότι θα φιλοξενήσει τη… «Σύνοδο κορυφής του Ευρωπαϊκού Νότου» στην Αθήνα;
Πρώτον, ποιος νοιάζεται;
Δεύτερον, έχουν φτάσει και Σοσιαλιστές πλέον να τον βγάζουν «στον τάκο»!
Όπως ο κ. Μοσκοβισί, που του ρίχνει την μια ψυχρολουσία μετά την άλλη. Τη μία ότι «δεν υπάρχει συγκεκριμένη άμεση δέσμευση για το ελληνικό χρέος από τους Ευρωπαίους». Και πάντως σίγουρα όχι «κούρεμα»!
Και την άλλη ότι «η αύξηση του φόρου πετρελαίου και του ΦΠΑ στο 24% ήταν επιλογές της Ελληνικής Κυβέρνησης Τσίπρα»!
Δηλαδή πόσο να τον «καρφώσει» άλλο;
Και τρίτον, τι θα πει «Σοσιαλδημοκρατία» σήμερα; Οι Σοσιαλδημοκράτες στην Ευρώπη, ακόμα κι αυτοί - οι λίγοι - που έχουν απομείνει στις κυβερνήσεις (Ρέντσι και Ολάντ), του χρόνου τέτοιον καιρό μάλλον «σπίτι τους» θα είναι.
Αλλά κι όπου παραμένουν οι Σοσιαλδημοκράτες στην εξουσία προχωρούν σε …νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, πολύ πιο σκληρές απ’ αυτές που ζητάει η Τρόικα από τον Τσίπρα κι αυτός δεν μπορεί να τις κάνει (εργασιακά κλπ.)
Ποια Σοσιαλδημοκρατία, λοιπόν;
Τι άλλο μπορεί να πει;
Ότι έρχεται η ανάπτυξη;
Ποια «ανάπτυξη»; Τώρα η πρόβλεψη των διεθνών οργανισμών για την επόμενη χρονιά είναι ύφεση για την Ευρώπη! Ενώ για την Ελλάδα έχουν αρχίσει να εμφανίζονται προβλέψεις (όπως της Citygroup), όχι απλώς «δυσοίωνες», αλλά πραγματικά εφιαλτικές!
Ποια «δίκαιη» ανάπτυξη να τους τάξει;
Πρώτα-πρώτα, ποιος τον πιστεύει πια….
Κι ύστερα, σήμερα οι πολίτες έχουν την αίσθηση της αδικίας - επί Τσίπρα και εξ αιτίας του - περισσότερο από κάθε φορά στο παρελθόν!
Όταν βγαίνουν αυθορμήτως στα ραδιόφωνα, καθημερινά πλέον, και λένε δημόσια: «Συγγνώμη που βρίζαμε το Σαμαρά», «συγγνώμη που ψηφίσαμε Τσίπρα», «να φύγει, γιατί δεν αντέχουμε άλλο την κοροϊδία», «να φύγει γιατί ντρεπόμαστε για λογαριασμό μας και για λογαριασμό του», τι να τους τάξει και ποιος τον ακούει;
Τι να τους πει; Για τους λαθρομετανάστες, όταν οι ίδιοι οι δικοί φοβούνται «νέο μεγάλο κύμα» τους επόμενους μήνες από Τουρκία;
Όταν ο εκπρόσωπος των Ηνωμένων Εθνών έρχεται και του λέει: «Οργανωθείτε και σοβαρευτείτε»;
Όταν η κυβέρνησή του ανακοινώνει ότι θα ανοίξει ξανά την «Αμυγδαλέζα» και θα φτιάξει κι άλλες «Αμυγδαλέζες» σε όλη την Ελλάδα, δηλαδή «κλειστά κέντρα κράτησης λαθρομεταναστών», γιατί αλλιώς δεν μπορούν να ελέγξουν τις «ροές»;
Δηλαδή υπόσχονται να… επιστρέψουν στις πολιτικές της προηγούμενης κυβέρνησης Σαμαρά, που οι ίδιοι κατήγγελλαν τότε, κατάργησαν μετά και τώρα που τα έκαναν μαντάρα, προσπαθούν να επιστρέψουν σε ό,τι κατήγγελλαν;
Τι να πει ο έρμος;
Και ποιος τον ακούει πια;
Τι να πει για τον επόμενο γύρο διαπραγμάτευσης με την Τρόικα (που αρχίζει από Δευτέρα);
Τι να πει για τα «εργασιακά», για τα «κόκκινα δάνεια» και τους «πλειστηριασμούς»;
Και το κυριότερο: Τι να πει για τα δημόσια έσοδα που έχουν μείνει πίσω;
Το πρόβλημα με τον ΦΠΑ δεν κρύβεται. Ιδιαίτερα στις τουριστικές περιοχές:
Κι αυτό ακόμα δεν έχει φανεί πλήρως, γιατί τα έσοδα ΦΠΑ Ιουλίου θα αρχίσουν να μπαίνουν από το Σεπτέμβριο…
Έχουμε, λοιπόν, χαμηλότερες αφίξεις ξένων σε πολλές περιοχές, ή παραπλήσιες αφίξεις ξένων με πέρσι, σε άλλες.
Αλλά έχουμε μικρότερο εγχώριο τουρισμό, πράγμα που πλήττει τους λιγότερο γνωστούς προορισμούς. Και παντού, Έλληνες και ξένοι ξοδεύουν κατά κεφαλήν λιγότερα από πέρσι. Οπότε έχουμε μικρότερους (έως πολύ μικρότερους) τζίρους.
Και ταυτόχρονα έχουμε χαμηλή «συμμόρφωση» με το ΦΠΑ!
Όπου να ρωτήσετε, όλοι σας λένε ότι «κανείς δεν χρεώνει και κανείς δεν πληρώνει ΦΠΑ».
Συμπέρασμα: Έχουμε χαμηλότερους τζίρους και χαμηλότερη εισπραξιμότητα επί των χαμηλότερων τζίρων.
Κι αυτό θα φανεί στα έσοδα που θα αρχίσουν να έρχονται από το Σεπτέμβριο…
Κι ακόμα, το Σεπτέμβριο «συμπίπτει» η πρώτη δόση του ΕΝΦΙΑ με την τελευταία δόση του φόρου εισοδήματος. Σε μια χρονιά μεγάλης πτώσης των τζίρων, μεγάλης ανασφάλειας και πολλών επερχόμενων λουκέτων από το φθινόπωρο.
Όλοι, λοιπόν, φοβούνται μεγάλη «τρύπα» στα έσοδα.
Η οποία ήδη υπάρχει και θα διογκωθεί πολύ περισσότερο.
Κι αυτά ΔΕΝ είναι καν τα χειρότερα! Γιατί έχουμε και τις μεγάλες «επιστροφές φόρου» στις επιχειρήσεις…
Πέρσι αύξησαν την «προκαταβολή»: Από το 55% που το είχε κατεβάσει ο Σαμαράς, στο 100% πλέον! Και στο μεταξύ, οι εταιρίες έγραψαν μεγάλη μείωση κερδών ή και ζημίες, οπότε, αντί να δώσουν φόρους οι επιχειρήσεις, θα πάρουν «επιστροφές φόρου» από τα περσινά που ήδη πλήρωσαν…
Κι αυτή η «τρύπα» είναι, ίσως, η μεγαλύτερη αγωνία στο υπουργείο Οικονομικών…
Ο Τσίπρας πάει στη Θεσσαλονίκη, λοιπόν, να δώσει την «ύστατη μάχη» να «γυρίσει» το πολύ εφιαλτικό κλίμα για το κόμμα του…
Πάει χωρίς όπλα. Χωρίς πυρομαχικά. Με άδειες βαλίτσες.
Μόνο κάτι τζούφιες… «στρακαστρούκες» κουβαλάει (για τη «διαπλοκή», για το Γεωργίου, για τη «συνταγματική αναθεώρηση»), που έχουν ήδη ξεθυμάνει, δεν τους δίνει πια σημασία κανείς, δεν κάνουνε θόρυβο καν όταν σκάνε…
Πάει κυρίως, επικεφαλής ενός «τσούρμου» που υπήρξαν παλαιά λαϊκιστέςτου πεζοδρομίου, και προσπάθησαν, οι δόλιοι, να γίνουν «διαχειριστές»…
Διαχειριστές δεν έγιναν ποτέ! Ούτε και πρόκειται. Ιδιαίτερα σε τέτοιες συνθήκες (που και έμπειροι διαχειριστές σηκώνουν τα χέρια…).
Λαϊκιστές και που υπήρξαν μέχρι πρόσφατα, δεν έχει καμία αξία πια. Γιατί ο λαϊκισμός τώρα ξεσηκώνεται εναντίον τους. Είναι απέναντί τους! Τους πλησιάζει απειλητικά. Δεν μπορούν να τον «καβαλήσουν». Έρχεται να τους «πατήσει»…
Τους έχει μείνει μόνο η… «επικοινωνία»! Δηλαδή η δημιουργία εντυπώσεων. Σαν να λέμε… «άγημα παρελάσεων»!
Που σε συνθήκες αληθινής μάχης, δηλαδή αληθινής κρίσης και αληθινής κοινωνικής αναταραχής, γίνονται… «καπνός». Και δεν μένει τίποτε…
Το δείχνει πια η ταραχή των ΣΥΡΙΖΑιων: Τη μια να τα βάζουν με παλαιούς Ολυμπιονίκες από τις φυλλάδες τους.
Την άλλη να χτυπούν τους τωρινούς Ολυμπιονίκες, αν δεν ορκιστούν υποταγή στο Κόμμα τους.
Την άλλη να αποδοκιμάζουν δημόσια… τους ίδιους τους υπουργούς τους, όταν διαχωρίζουν τη θέση τους από τις ρυπαρογραφίες της προπαγάνδας τους…
Φοβούνται και τρέμουν!
Μόνοι τους διαδίδουν πως οι ξένοι «φίλοι» τους, (όσοι τους έχουν απομείνει, τέλος πάντων), τους παρακαλούν να μη κάνουν εκλογές τώρα, αλλά… του χρόνου!
Δηλαδή μόνοι τους ομολογούν, ότι ακόμα και οι λιγοστοί φίλοι τους (εκτόςΕλλάδος, γιατί εντός ούτε ο… Λεβέντης τους έμεινε πια) τους έχουν για «τελειωμένους».Και απλά συζητάνε για το «πότε» και το «πώς»…
Μα, αν άντεχαν ως «του χρόνου», τότε δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα!
Το θέμα είναι ότι κανείς ΔΕΝ αντέχει!
Ούτε αυτοί στη διακυβέρνηση, ούτε ο λαός να τους βλέπει.
Και το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο βασανιστικό για τους ΣΥΡΙΖΑίους:
Γιατί το να μείνουν, δεν το αντέχουν (πια)!
Και το να φύγουν, δεν το τολμούν (ακόμα).
Τους φοβίζει η κατάρρευσή τους.
Και δικαίως, εδώ που τα λέμε…
antinews.gr