Μα, καταλάβατε τι είπε ο σ. Κατρούγκαλος προχθές και ο πρωθυπουργός μας, χθες στην Βουλή ;

γράφει ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος

Την περασμένη εβδομάδα, ως υπουργός αρμόδιος και για την μεταρρύθμιση (;) του Ασφαλιστικού, ο σ. Κατρούγκαλος, έδωσε συνέντευξη τύπου, μαζί με άλλους αξιωματούχους της Κυβέρνησης, για να ενημερώσει τον συνταξιούχο Λαό, τους φουκαράδες δηλαδή, τι μας περιμένει. Και είπε, φυσικά, αυτά που η “αριστερή του ευαισθησία”, έναντι των φτωχών ανθρώπων, του υπαγορεύει. Είπε ότι θα μειώσει τις συντάξεις των “μεγαλοσυνταξιούχων”, των 1200 ευρώ δηλαδή, για να μην μειώσει τις συντάξεις των 400 ευρώ, ο αθεόφοβος. Το επανέλαβε δε και ο πρωθυπουργός μας χθες στην Βουλή.

Και το είπε ο άνθρωπος με τέτοιο τρόπο που, από την θέση του σώματός του, με το κεφάλι ψηλά τα μάτια προς αυτούς που απευθυνόταν και την φωνή σταθερή, χωρίς να κομπιάζει, που σου έδινε την εντύπωση ότι ξέρει τι λέει και γιατί τα λέει. Και γιαυτό λέω, ντροπή και κρίμα για το βιογραφικό του, στο οποίο σημειωτέον και παραδόξως για επιφανές στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, δεν αναφέρει ούτε επικαλείται, καμία αριστερίστικη “αγωνιστική” δραστηριότητα, είτε στα νιάτα του, είτε αργότερα. Είναι όμως “αριστερός”...
κατά δήλωσή του.

Προσέξτε τώρα τι σημαίνει στην ουσία, αυτό που είπε. Είπε ότι οι φτωχοί συνταξιούχοι θα παραμείνουν φτωχοί μεν, αλλά για παρηγοριά, θα κάνω φτωχούς (αν δεν είναι) και άλλους, δηλαδή αυτούς των 1000 και 1200 ευρώ και δοξάστε με.

Αυτό έδειχνε το ύφος του,γενικά, που σας έλεγα. Γιατί η φτωχοποίηση είναι η φιλοσοφία της “Αριστεράς”, με Μαρξιστικές καταβολές, κυρίως. Και αν δεν είναι έτσι, τότε γιατί αντί να πει και με καμάρι, ότι θα μειώσει τις συντάξεις των, δήθεν, “μεγαλοσυνταξιούχων”, υπέρ των φτωχότερων, δεν κάνει κάτι για να ανεβάσει τις συντάξεις των φτωχών; Γιατί δεν βάζουν π.χ. μπροστά δουλειές αντί να κλείνουν και αυτές που δουλεύουν και παράγουν πλούτο;

Αλήθεια, νομίζω ότι κάποτε πρέπει να γίνει μια σοβαρή συζήτηση ώστε να διευκρινιστεί η έννοια του πλούτου, γιατί ο Μαρξ δεν τα είπε καλά, οι δε επίγονοί του, π.χ. Λένιν, κ.α. μέχρι σ. Γ. Μηλιού, με τις διάφορες “παραλλαγές” τους επί της θεωρίας του, στην πράξη, στην κυριολεξία, την ξέκαναν, μέχρις την ολοκληρωτική κατάρρευσή της.

Άλλωστε την σύγχυση στον εγκέφαλο, περί την έννοια του πλούτου, την επιβεβαιώνουν και οι σημερινοί εκατομμυριούχοι και πολυεκατομμυριούχοι, σαν τον Μίκη π.χ. της κάποιας ΜαρξΑριστεράς (συγνώμη για τον νεολογισμό), που κατά διαβολική σύμπτωση (;) “συσκέπτονται” (σχήμα λόγου) στο οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης, υπέρ των φτωχών του Λαού μας. Τώρα πως γίνεται αυτό, δεν το έχω καταλάβει. Άλλος είναι ο πλούσιος της Αριστεράς και άλλος της Δεξιάς; Ο πρώτος δηλαδή αγαπάει τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, άρα είναι ευλογία και ο δεύτερος τους μισεί και είναι κατάρα; Ή μήπως είδατε τους πρώτους να διαθέτουν έστω και μια δεκάρα από τα εκατομμύριά τους, ή δέκα λεπτά από την ζωή τους, για να συμμετέχουν σε κάποια αγαθοεργία, όπως π.χ. στο “Χαμόγελο του Παιδιού” και τους δεύτερους να μην κάνουν τίποτα; Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει, όπως π.χ. στην Εταιρεία ΚΕΡΑΝΗ, ρωτήστε τους εργαζόμενους εκεί.
Και επειδή αυτή όλη η ιστορία είναι αληθινή, ας μου πει κάποιος, που μπορεί να μην συμφωνεί μαζί μου, τι σόι “αριστερή” πολιτική με “κοινωνικό πρόσημο”, που λέει και η σ. κυβερνητική εκπρόσωπος, χωρίς να ντρέπεται, – ναι, εκείνη που μας είπε ότι “λουκέτα” στις επιχειρήσεις δεν βάζει η Κυβέρνηση αλλά οι “υπηρεσίες”, λες και οι υπηρεσίες κάνουν και όχι εφαρμόζουν την πολιτική των Κυβερνήσεων, – είναι αυτή αυτή που μειώνει αντί να αυξάνει το εισόδημα του εργαζόμενου ή συνταξιούχου, άλλο από φτωχοποίηση;

Και καλά το κουτόχορτο, ως αυτοφυές και αναπαραγόμενο αενάως, είναι φτηνό. Είναι όμως αυτός λόγος εμείς, ο Λαός εννοώ, να το καταναλώνουμε σε τόσο μεγάλες ποσότητες;

Υ.Γ. Μόλις άκουσα τον υπουργό οικονομικών σ. Τσακαλώτο να λέει ότι “οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι είναι “το πλούτο της χώρας” (το αφήνω όπως το είπε για να μην κατηγορηθώ ότι διαστρεβλώνω τις δηλώσεις των πολιτικών) και σκέφτηκα, τότε γιατί είμαστε φτωχή χώρα; Αχ ρε Κάρολε... να 'ξερες τι έκανες..