Κώστα Δημ.Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)
Σάλο
ξεσήκωσαν οι πρόσφατες δηλώσεις του Γερμανού Υπουργού Οικονομικών περί:
"Ανυπαρξίας Ελληνικού Κράτους", επειδή δεν μας αρέσει να αναφέρονται
στα κακώς κείμενά μας οι ξένοι.
Θέλουμε
μόνον εμείς να το κάνουμε μεταξύ μας, κατ' αποκλειστικότητα (;).
Όμως
ο "μισητός" κος Σόιμπλε έχει δίκιο.
Άραγε
πιστεύει κανείς εχέφρων συμπολίτης μας στην ύπαρξη σωστού, συγκροτημένου,
αξιοκρατικού Κράτους;
Αντί
λοιπόν να μας ενοχλεί όταν το λένε και οι ξένοι, θα έπρεπε να μας αγανακτεί
περισσότερο όταν οι ταγοί μας, περιφερόμενοι ανά την Eσπερία, διατυμπανίζουν (ξεδιάντροπα/
ανερυθρίαστα/ μικρονοικά) πως: κυβερνούν μια διεφθαρμένη /διαλυμένη χώρα (!).
Αυτούς
τους δυσφημιστές / καταβυθιστές της χώρας ηγέτες, όχι μόνον τους ανεχόμαστε
αδιαμαρτύρητα να......
μας διασύρουν αλλά και επιδοκιμάζουμε τη συμπεριφορά τους,
επανεκλέγοντάς τους (!).
Παρακολουθούμε
τα αβανταδόρικα του Συστήματος ΜΜΕξαπάτησης να μας παραπληροφορούν. Καλούν -
για πληρέστερη παραπλάνησή μας - κομματικά στελέχη για να παρουσιάσουν την
(κομματική) άποψη τους προς ... ενημέρωσή μας, μέσα από ασύστολα ψεύδη και
ανεπίτρεπτες αντιπαραθέσεις, έργω και λόγω εξυβρίσεις. Μας νανουρίζουν,
αποκοιμίζουν, αποβλακώνουν οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις των πολιτικάντηδων και,
ενώ το καταλαβαίνουμε, δεχόμαστε μαζοχιστικά να τους ακούμε, να τους πληρώνουμε
με ηγεμονικές αμοιβές, την ώρα που αδυνατούμε να επιβιώσουμε.
Έχουμε
επαναπαυθεί στο ξεκοκάλισμα της κληρονομιάς των προγόνων.
Νομίζουμε
ότι θα διαρκέσει επ' άπειρον διασφαλίζοντας μας ευ ζην-χωρίς να καταβάλλουμε
προσπάθεια παραγωγής δικού μας έργου/ προϊόντος.
Ποιό
είναι το δράμα μας (μάλλον από τα βασικά δράματά μας):
Ότι
δεν μιμούμαστε, δεν παραδειγματιζόμαστε, δεν αντιγράφουμε έστω, τα θετικά
επιτεύγματα των προγόνων.
Απλώς
τα εκμεταλλευόμαστε προκειμένου αφ' ενός να φουσκώνουμε από υπερηφάνεια και αφ'
ετέρου για τουριστικούς, εισπρακτικούς λόγους.
Όσο
για την ελληνικής προέλευσης Δημοκρατία, την προβάλλουμε διαρκώς, και
ενοχλητικώς (για τους ξένους εννοώ).
Κάπου
το έχουμε παρακάνει με την παρελθοντολογία, την αυτοδιαφήμιση, την
προγονοκαπηλία, την προγονοπληξία/ προγονολατρία.
Αντί
όμως να επικεντρωνόμαστε, και να αρκούμαστε μόνον σε αυτό θα πρέπει να
εστιάσουμε την προσοχή μας στο σήμερα, σ' εμάς.
Στα
δικά μας έργα.
Όχι
μόνον για να φανούμε αντάξιοι συνεχιστές εκείνων, αλλά και για να αφήσουμε κάτι
για τους απογόνους μας.
Επιπρόσθετα
η μεγάλη ικανοποίηση δεν (θα πρέπει να) προέρχεται από τα έργα των άλλων, αλλά
από τα δικά μας.
ΥΓ
Λυπούμαι όμως που θα το πώ αλλά πρέπει:
Αν συνεχίσουμε όπως πάμε, τότε το μόνο που θα αφήσουμε πίσω μας στον
Τόπο θα είναι το ..... άφθονο αηδές στερεό μας υπόλειμμα!......