Αυτό που κανείς δεν σχολίασε είναι η επιλογή της Μέρκελ να φορέσει κίτρινο κατά την συνάντηση της με τον Τσίπρα...και δεν φορά καθόλου κίτρινα(γκουγκλάρετε το όνομά της και δείτε φώτο)Το χρώμα αυτό είναι συνδεδεμένο με πολλούς συμβολισμούς. Κατεξοχήν με τον ήλιο, το φως, τον πλούτο, τη δόξα, την αισιοδοξία και την ευτυχία. Στην Κίνα θεωρείται το χρώμα της σοφίας.
Συμβολίζει το μίσος, τη δειλία, τον πλούτο, τη δημιουργία, τη χαρά και τη δόξα. Θεωρείται το χρώμα της επικοινωνίας και της επιστημονικής σκέψης. Συμβολίζει τη διαύγεια σκέψης, τη φιλοδοξία και την ενοποίηση
Έχουμε γράψει:
"Αυτό που πρέπει να καταλάβει η κυβέρνηση είναι ότι έτσι όπως η ίδια ΔΕΝ χωρίζετε σε καλούς και κακούς το ίδιο ισχύει και για τους Ευρωπαίους χαρτογιακάδες...είναι το ίδιο εχθρικοί και δεν έχουμε τον κακό Σόιμπλε και την καλή Μέρκελ"
Του Μάκη Ανδρονόπουλου στο Κουτί της Πανδώρας
Αν οι κυβερνώντες δεν πίστευαν ότι τα ξέρουν όλα και μιλούσαν πιο πολύ με τους υπόλοιπους και όχι μόνο μεταξύ τους, ίσως δεν θα ήταν τόσο εύκολο για τους λέοντες του Λάκκου των Βρυξελλών να μας κοροϊδέψουν, ούτε θα είχε χρειαστεί να περάσουν 100 κρίσιμες μέρες για να καταστεί αντιληπτό στην κυβέρνηση ότι οι τεχνικές διαστάσεις της διαπραγμάτευσης υπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες. Δεν ξέρω τι «παίξαμε» και τι «χάσαμε» όπως ισχυρίστηκε ο πολύς Ντάιζεμπλουμ, αφού όμως το σκάφος δεν έχει πέσει στα βράχια, είναι μάλλον σκόπιμο, τώρα που η κυβέρνηση αναθεωρεί την ανάλυση και τη στρατηγική της, να έχει υπόψη της μια οπτική που μέχρι τώρα αγνόησε.
Η προσοχή επικεντρώθηκε στον κ. Σόιμπλε και στον ρόλο του κακού που του αποδώσαμε, ενώ η καγκελάριος Μέρκελ -εκ των πραγμάτων- έμεινε στον ρόλο του καλού. Αυτή ήταν μια επικίνδυνη προσέγγιση που κόστισε ήδη πολύ και σε κάποιο βαθμό ανεπανόρθωτα, όμως το πρόβλημα είναι να μην παίξουμε το υπόλοιπο παιγνίδι έχοντας στο νου πως η κα Μέρκελ είναι η καλή.
Δεν γνωρίζω αν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έχει διαβάσει το βιβλίο της Δρ. Γκέρτρουντ Χέλερ «Η νονά - Πώς η Άνγκελα Μέρκελ αποδομεί τη Γερμανία και την Ευρώπη» (εκδ. Λιβάνη, 2012, 333 σελ.), αλλά θα ήταν χρήσιμο για τον ίδιο και την πατρίδα να το κάνει, καθώς αποκαλύπτει τον χαρακτήρα και τον τρόπο που πολιτεύεται η Άνγκελα Μέρκελ. Η Χέλερ που ήταν για περισσότερα από είκοσι χρόνια δίπλα στον Χέλμουτ Κολ, θεωρεί ότι η Μέρκελ έχει ήδη συγκροτήσει ένα αυταρχικό καθεστώς, ότι είναι εμμονική με την εξουσία και θέλει να γίνει η ‘‘βασίλισσα της Ευρώπης’’.
Το βιβλίο ξεκινάει λίγο πριν την πτώση του Τείχους και περιγράφει με πόση ψυχραιμία και καθόλου βιασύνη η Μέρκελ μεταπήδησε στην κεντρική πολιτική σκηνή του CDU. Χωρίς να εμπλακεί σε δηλώσεις αφοσίωσης, χωρίς να δεσμεύεται ποτέ και για τίποτε, με κριτική απόσταση από τις τελετουργίες, αλλά και με ασέβεια προς τους κώδικες, η νεαρά Μέρκελ δεν κατασπάραξε μόνο τον Χέλμουτ Κολ, αλλά και όλους τους βαρώνους του κόμματος και τους επίδοξους αρχηγούς. Ο μόνος που επέζησε από τα εκατοντάδες κορυφαία στελέχη που «έφαγε» ήταν ο Σόιμπλε, αλλά πλήρως αποδυναμωμένος. Στο CDU έμειναν μόνο οι αδύναμοι…
Η «μη δέσμευση» είναι για τη Μέρκελ ηγετικό προσόν, εξηγεί η Χέλερ, επισημαίνοντας ότι η αποχή της από τις αξίες την κάνει να υπερέχει. Η Μέρκελ δεν ασκεί πολιτική ουσίας, αλλά πολιτική εξουσίας, τονίζει η Χέλερ. Γι΄αυτό και «το πρόσωπό της διαβάζεται δύσκολα», … «το απαθές βλέμμα της προκαλεί ανασφάλεια στους άντρες», ίσως και η «άτρωτη στολή παραλλαγής» που φοράει.
Στην ουσία το «πρόγραμμα» Μέρκελ συνίσταται στην κατάργηση των αξιών και την αποδρομή από τους βασικούς κανόνες της δημοκρατίας, με την εξόντωση ων πολιτικών θεσμών, εκμεταλλευόμενη τις συνθήκες με «καταστάσεις εξαίρεσης». Στην ευρωζώνη οι περισσότεροι αρχίζουν να το αντιλαμβάνονται, αλλά στην Γερμανία ο κόσμος βρίσκεται σε πλήρη άγνοια. Ένας άτυπος νόμος της σιωπής καλύπτει τα πάντα.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε σε τι βαθμό οι φιλοδοξίες της Μέρκελ ταυτίζονται με τις επιδιώξεις του γερμανικού κεφαλαίου. Εκείνο που πρέπει να ξέρουμε είναι ότι όποιος μπαίνει εμπόδιο σε αυτές απλώς «πεθαίνει». Ο πρόεδρος Γιόαχιμ Γκάουκ είχε πει, χωρίς να κατονομάζει την καγκελάριο που την ξέρει από την εποχή της Ανατολικής Γερμανίας, «με τρομάζει ο μοντέρνος τύπος του πολιτικού που παραιτείται εντελώς από τα περιεχόμενα»… Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε
Έχουμε γράψει:
"Αυτό που πρέπει να καταλάβει η κυβέρνηση είναι ότι έτσι όπως η ίδια ΔΕΝ χωρίζετε σε καλούς και κακούς το ίδιο ισχύει και για τους Ευρωπαίους χαρτογιακάδες...είναι το ίδιο εχθρικοί και δεν έχουμε τον κακό Σόιμπλε και την καλή Μέρκελ"
Του Μάκη Ανδρονόπουλου στο Κουτί της Πανδώρας
Αν οι κυβερνώντες δεν πίστευαν ότι τα ξέρουν όλα και μιλούσαν πιο πολύ με τους υπόλοιπους και όχι μόνο μεταξύ τους, ίσως δεν θα ήταν τόσο εύκολο για τους λέοντες του Λάκκου των Βρυξελλών να μας κοροϊδέψουν, ούτε θα είχε χρειαστεί να περάσουν 100 κρίσιμες μέρες για να καταστεί αντιληπτό στην κυβέρνηση ότι οι τεχνικές διαστάσεις της διαπραγμάτευσης υπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες. Δεν ξέρω τι «παίξαμε» και τι «χάσαμε» όπως ισχυρίστηκε ο πολύς Ντάιζεμπλουμ, αφού όμως το σκάφος δεν έχει πέσει στα βράχια, είναι μάλλον σκόπιμο, τώρα που η κυβέρνηση αναθεωρεί την ανάλυση και τη στρατηγική της, να έχει υπόψη της μια οπτική που μέχρι τώρα αγνόησε.
Η προσοχή επικεντρώθηκε στον κ. Σόιμπλε και στον ρόλο του κακού που του αποδώσαμε, ενώ η καγκελάριος Μέρκελ -εκ των πραγμάτων- έμεινε στον ρόλο του καλού. Αυτή ήταν μια επικίνδυνη προσέγγιση που κόστισε ήδη πολύ και σε κάποιο βαθμό ανεπανόρθωτα, όμως το πρόβλημα είναι να μην παίξουμε το υπόλοιπο παιγνίδι έχοντας στο νου πως η κα Μέρκελ είναι η καλή.
Δεν γνωρίζω αν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έχει διαβάσει το βιβλίο της Δρ. Γκέρτρουντ Χέλερ «Η νονά - Πώς η Άνγκελα Μέρκελ αποδομεί τη Γερμανία και την Ευρώπη» (εκδ. Λιβάνη, 2012, 333 σελ.), αλλά θα ήταν χρήσιμο για τον ίδιο και την πατρίδα να το κάνει, καθώς αποκαλύπτει τον χαρακτήρα και τον τρόπο που πολιτεύεται η Άνγκελα Μέρκελ. Η Χέλερ που ήταν για περισσότερα από είκοσι χρόνια δίπλα στον Χέλμουτ Κολ, θεωρεί ότι η Μέρκελ έχει ήδη συγκροτήσει ένα αυταρχικό καθεστώς, ότι είναι εμμονική με την εξουσία και θέλει να γίνει η ‘‘βασίλισσα της Ευρώπης’’.
Το βιβλίο ξεκινάει λίγο πριν την πτώση του Τείχους και περιγράφει με πόση ψυχραιμία και καθόλου βιασύνη η Μέρκελ μεταπήδησε στην κεντρική πολιτική σκηνή του CDU. Χωρίς να εμπλακεί σε δηλώσεις αφοσίωσης, χωρίς να δεσμεύεται ποτέ και για τίποτε, με κριτική απόσταση από τις τελετουργίες, αλλά και με ασέβεια προς τους κώδικες, η νεαρά Μέρκελ δεν κατασπάραξε μόνο τον Χέλμουτ Κολ, αλλά και όλους τους βαρώνους του κόμματος και τους επίδοξους αρχηγούς. Ο μόνος που επέζησε από τα εκατοντάδες κορυφαία στελέχη που «έφαγε» ήταν ο Σόιμπλε, αλλά πλήρως αποδυναμωμένος. Στο CDU έμειναν μόνο οι αδύναμοι…
Η «μη δέσμευση» είναι για τη Μέρκελ ηγετικό προσόν, εξηγεί η Χέλερ, επισημαίνοντας ότι η αποχή της από τις αξίες την κάνει να υπερέχει. Η Μέρκελ δεν ασκεί πολιτική ουσίας, αλλά πολιτική εξουσίας, τονίζει η Χέλερ. Γι΄αυτό και «το πρόσωπό της διαβάζεται δύσκολα», … «το απαθές βλέμμα της προκαλεί ανασφάλεια στους άντρες», ίσως και η «άτρωτη στολή παραλλαγής» που φοράει.
Στην ουσία το «πρόγραμμα» Μέρκελ συνίσταται στην κατάργηση των αξιών και την αποδρομή από τους βασικούς κανόνες της δημοκρατίας, με την εξόντωση ων πολιτικών θεσμών, εκμεταλλευόμενη τις συνθήκες με «καταστάσεις εξαίρεσης». Στην ευρωζώνη οι περισσότεροι αρχίζουν να το αντιλαμβάνονται, αλλά στην Γερμανία ο κόσμος βρίσκεται σε πλήρη άγνοια. Ένας άτυπος νόμος της σιωπής καλύπτει τα πάντα.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε σε τι βαθμό οι φιλοδοξίες της Μέρκελ ταυτίζονται με τις επιδιώξεις του γερμανικού κεφαλαίου. Εκείνο που πρέπει να ξέρουμε είναι ότι όποιος μπαίνει εμπόδιο σε αυτές απλώς «πεθαίνει». Ο πρόεδρος Γιόαχιμ Γκάουκ είχε πει, χωρίς να κατονομάζει την καγκελάριο που την ξέρει από την εποχή της Ανατολικής Γερμανίας, «με τρομάζει ο μοντέρνος τύπος του πολιτικού που παραιτείται εντελώς από τα περιεχόμενα»… Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε