γράφει
ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος
Αυτή
η απύθμενης “δημιουργικής ασάφειας”
πρόταση περιλαμβάνεται σε μια συνέντευξη
που είχε δώσει κικιρίκου υπουργός μας,
προ ημερών, για να ταξινομήσει τις
προτεραιότητες των αξιών των Ελλήνων,
στην ζωή. Ούτε
χρήματα, ούτε δουλειές, αξιοπρέπεια.
Ο
καθένας, στα πλαίσια της “δημιουργικής
ασάφειες”, μπορεί να εννοήσει ότι θέλει
με τον όρο “αξιοπρέπεια”, δείτε όμως
πως την εννοούσε ο “μεγάλος δάσκαλος”
και του κικιρίκου υπουργού, υποθέτω,
Κάρολος Μαρξ.
Δίδασκε
λοιπόν, ότι: “Ένα
ον θεωρεί τον εαυτό του αυτοδύναμο από
την στιγμή που θα σταθεί στα δικά του
.......
πόδια και θα σταθεί στα πόδια, μονάχα
από την στιγμή που θα οφείλει την υπόστασή
του στον εαυτό του. Ένας άνθρωπος που
ζει από το έλεος ενός άλλου, αντικρίζει
τον εαυτό του σαν εξαρτημένο ον. Όταν
όμως οφείλω σε έναν άλλο όχι μόνο την
διαβίωσή μου αλλά επιπλέον και την
δημιουργία της ζωής μου, όταν δηλαδή
αυτός είναι η πηγή της ζωής μου, τότε ζω
ολικά από το έλεός του και αντίστροφα
όταν η ζωή μου δεν είναι δικό μου
δημιούργημα, τότε χρειάζεται μια τέτοια
πηγή από αυτή” (Άπαντα:
Marx-Engels-Gesamtausgabe).
Αυτά δίδασκε
ως διανοούμενος, ο φίλος μας ο Κάρολος,
γιατί ως άνθρωπος ήταν, μάλλον, οπαδός
της “δημιουργικής ασυνέπειας”, παραλλαγή
της οποίας είναι η “δημιουργική ασάφεια”
του κικιρίκου υπουργού. Φαίνεται πάντως,
ότι κάπως έτσι συναντώνται τα μεγάλα
πνεύματα, στην ιστορία... αλλά το θέμα
μας είναι “η αξιοπρέπεια”.
Γιατί λοιπόν,
λες τέτοιες αρλούμπες υπουργέ μας, όταν
πάμε για δανεικά, σαν επαίτες και όχι
ως, επί ίσοις όροις, συναλλασσόμενοι;
Τι νόημα έχει, τέλος πάντων, για σένα
η λέξη “αξιοπρέπεια”;