του Πέτρου Τρουπιωτη
Είχα αρχίσει να γράφω
το σημερινό σημείωμα με τις πρώτες επισημάνσεις για το γιατί έχασε, η μάλλον γιατί
έχασε με τόσο μεγάλο ποσοστό, η Νδ τις εκλογές, όταν πληροφορήθηκα ένα γεγονός
που θεωρώ ότι είναι «μεγάλο φάουλ» και χρειάζεται σχολιασμό.
Αναφέρομαι στην απόφαση
του απελθόντος πια πρωθυπουργού, του κ Αντώνη Σαμαρά, να μην συναντηθεί με τον αντικαταστάτη
του Αλέξη Τσίπρα.
Ο κ Τσίπρας, είναι ο
νικητής των εκλογών και το κόμμα του (με την στήριξη των ΑΝΕΛ) έχει νομιμως και
δημοκρατικά το δικαίωμα να αναλάβει την διακυβέρνηση της χωράς. Ο ίδιος δε να...... γίνει
πρωθυπουργός.
Είτε αρέσει είτε όχι σε κάποιους αυτό είναι μια πραγματικότητα και μάλιστα μια πραγματικότητα
με δημοκρατικό τρόπο δημιουργημένη.
Όλοι λοιπόν όσοι θεωρούν
ότι η δυτικού τύπου δημοκρατια είναι το καλύτερο πολίτευμα , οφείλουν όχι μόνον
να το λένε αλλά και να ακολουθούν τους κανόνες της δημοκρατίας αυτής, ανεξαρτήτως αν του βολεύουν
την συγκεκριμένη στιγμή, αν τους αρέσουν ή αν είναι υπέρ τους η μη….
Αυτό εξάλλου σημαίνει
σέβομαι την δημοκρατια. Αυτός είναι ο βασικός της κανόνας.
Και η δημοκρατια , περά
από πολλά ουσιαστικά ζητήματα , έχει και ορισμένα που πρέπει να γίνονται για να δείχνουν πως η δημοκρατια όχι μόνον υφίσταται
και λειτουργεί αλλά και ότι ισχύει ανεξαρτήτως αλλαγών προσώπων, κόμματων κλπ.
Ο κ Σαμαράς, λοιπόν
ΟΦΕΙΛΕ να υποδεχθει στο Μ Μαξίμου τον Αλέξη Τσίπρα, και αυτό να γίνει μπροστά στις
κάμερες ώστε όλοι οι πολίτες να αντιληφτούν ότι η δημοκρατια υπάρχει και λειτουργεί.
Ότι το κράτος έχει συνεχεία.
Και όχι μόνον αυτό, αλλά
θα έπρεπε μετά το τέλος της συνάντησης, ο κ Τσίππας να ξεπροβοδίσει τον κ Σαμαρά
για να ολοκληρωθεί η εικόνα της δημοκρατίας που λειτουργεί.
Δεν ξέρω ποιοι συμβούλεψαν
τον κ Σαμαρά να μην ακολουθήσει αυτή την δημοκρατική τακτική, να μην κινηθεί ως
Ευρωπαίος πολιτικός.
Πέραν του ότι όφειλε
να πει , κατ ιδίαν στον νέο πρωθυπουργό, πράγματα που αφορούν την χώρα και πρέπει
να μεταφέρονται από στόμα σε στόμα στο υψηλότερο επίπεδο, θα έπρεπε και για λόγους
πολιτικού πολιτισμού να κάνει την κίνηση αυτή.
Άσχετα από το τι έχει ειπωθεί στο παρελθόν ανάμεσα στους δυο πολιτικούς,
στο πόσο σκληρή (και σε προσωπικό επίπεδο) ήταν η προεκλογική αντιπαράθεση , το
θέμα δεν αφορά πρόσωπα. Αφορά τον θεσμό του πρωθυπουργού και αυτό όφειλε ο κ Σαμαράς
να προστατέψει.
Αν κάποιοι συνεργάτες
τον συμβούλευαν να κάνει αυτή την συμβολική κίνηση για να δείξει ότι βρίσκεται
σε αντιπαράθεση ακόμα με τον Σύριζα και να αποφύγει έτσι την οποία κριτική για
την εκλογική ήττα , τν συμβούλεψαν λάθος. Του προκαλούν ρήγματα στην εικόνα του
και δημιουργούν ένα άλλο προφίλ, ένα προφίλ που δεν ταιριάζει σε αυτό του ηγέτη
μια κεντροδεξιάς παράταξης , που δηλώνει ότι θέλει να είναι.
Βέβαια, οι σύμβουλοι
του αυτοί, δεν είναι η πρώτη φορά που τον οδηγούν σε λάθος επιλογές. Δεκάδες τέτοιες
αποφάσεις σε επιλογές προσώπων και κινήσεων αλλά και τακτικών τα τελευταία χρόνια,
τις όποιες και πλήρωσε προχθές.
Όμως τώρα , η κίνηση
του αυτή όχι απλώς είναι «ανώια» αλλά και χρεώνεται στον ίδιο προσωπικά….
Ίσως λοιπόν πρέπει να
ξαναδεί ορισμένα πράγματα , πιο ψύχραιμα, πιο προσεκτικά και χωρίς κακές επιρροές….
Εξάλλου , όπως έχει
και ο ίδιος πει πολλές φορές «ο εγγονός της Πηνελόπης Δέλτα δεν μπορεί να είναι
ακραίος»….
ptroupiotis@yahoo.gr