Αυτά που συμβαίνουν στην Τουρκία αφορούν την Ελλάδα; Από πρώτη ματιά όχι. Φαίνεται ότι πρόκειται για καθαρά εσωτερική υπόθεση της γειτονικής χώρας. Σύμφωνα με τους «τουρκολόγους» το καθεστώς Ερντογάν βάλλεται εκ των έσω, κυρίως από τον πρώην σύμμαχο του Τούρκου πρωθυπουργού, τον αυτοεξόριστο ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν.
Οι δύο άνδρες είχαν συνάψει συμμαχία για να ......
εξουδετερώσουν το στρατιωτικο-πολιτικό σύμπλεγμα που κυβερνούσε την Τουρκία επί πολλά χρόνια. Οι μεγάλες επιτυχίες στο πεδίο αυτό, ενίσχυσαν τον Ερντογάν, ο οποίος με την αυτοπεποίθηση [αλαζονεία] του νικητή επιχείρησε να ελέγξει απόλυτα και το δικό του στρατόπεδο. Δεν βολευόταν πια με το μοίρασμα των ρόλων που προέβλεπε η συμφωνία με τον μέντορά του.
Η πρόκληση δεν έμεινε αναπάντητη από τον Γκιουλέν, το δίκτυο του οποίου είναι εξαπλωμένο σ’ όλη την επικράτεια της Τουρκίας και διαθέτει ισχυρές προσβάσεις στους θεσμούς και στο σκληρό πυρήνα του κράτους.
Τα πολιτικά συστήματα με κοινοβουλευτικό μανδύα που διοικούνται από μια κλειστή σέχτα, στην κορυφή της οποίας υπάρχει ένας χαρισματικός αρχηγός, όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες αντιδρούν συνήθως με τρείς τρόπους. Τον πρώτο [ανασχηματισμό] τον χρησιμοποίησε ο Ερντογάν. Οι εκλογές είναι ο δεύτερος τρόπος και αναμέτρηση θα έχουμε σε λίγους μήνες για την αυτοδιοίκηση και τον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Την Ελλάδα αφορά η τρίτη εκδοχή και η κυβέρνηση οφείλει να είναι προετοιμασμένη για κάθε ενδεχόμενο.
Δεν αποκλείεται, η διευθύνουσα ομάδα της Τουρκίας, στην προσπάθεια της να αλλάξει την ατζέντα, να κάνει εξαγωγή της εσωτερικής κρίσης. Το δόγμα Νταβούτογλου «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες» έχει απαξιωθεί. Σχεδόν με όλες τις χώρες της περιοχής η Τουρκία έχει ανοικτά μέτωπα.
Στήριξε με όλα τα μέσα τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις στη Συρία, αλλά ο Άσαντ κρατάει γερά και έχει περάσει στην αντεπίθεση. Οι σχέσεις με το Ισραήλ είναι ψυχρές. Το κουρδικό, παρά το ανοίγματα Ερντογάν, παραμένει αγκάθι. Η ΑΟΖ και το κυπριακό δημιουργούν ένταση με την Ελλάδα και την Κύπρο.
Το πολυπληθές ακροατήριο του Ερντογάν- οι πληθυσμοί στην Ανατολή- είναι ευάλωτο στις θεωρίες της συνωμοσίας. Ήδη, η ρητορική του Τούρκου πρωθυπουργού στοχοποιεί ως εσωτερικούς εχθρούς τον Γκιουλέν και τους κεμαλιστές, τους οποίους κατηγορεί ότι συνεργάζονται με τους Αμερικανούς και το Ισραήλ [οι εξωτερικοί εχθροί] για να υπονομεύσουν την πορεία της χώρας προς την ανάπτυξη και την ευημερία. Επειδή, όμως, είναι δύσκολο να συγκρουστεί χωρίς συνέπειες με την υπερδύναμη και τον τοποτηρητή της στη Μέση Ανατολή, δεν αποκλείεται σε κάποια φάση, κι αν τα πράγματα ζορίσουν κι άλλο, να κατασκευάσει ένα πιο βολικό αντίπαλο ώστε να εκτονωθεί η οργή των οπαδών του.
Και η Ελλάδα συγκεντρώνει όλες τις προϋποθέσεις. Βρίσκεται σε δυσχερή οικονομική θέση, απουσιάζει από τις συζητήσεις για τις αλλαγές στην ευρύτερη περιφέρεια, οι ευρωπαίοι εταίροι της δεν την υπολογίζουν ως σοβαρό και χρήσιμο γεωπολιτικό παίκτη και θεωρείται από τους εθνικιστές και τους φανατικούς μουσουλμάνους ως προαιώνιος εχθρός του τουρκικού έθνους και του Ισλάμ.
Ελπίζουμε, στο απορφανισμένο από στελέχη υπουργείο Εξωτερικών, όπου ο επικεφαλής του ασχολείται με το παραπαίον κόμμα του και τον «εκτσογλανισμό του ΣΥΡΙΖΑ», και στο επιτελείο του μεγάρου Μαξίμου που δείχνει να είναι προσηλωμένο στην επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος και στη διαχείριση της ελληνικής προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όλα αυτά να έχουν εξεταστεί για να μη βρεθεί η χώρα προ δυσάρεστων εκπλήξεων.