
Αλλά νομίζω ότι κάπου εδώ σταματάμε λίγο να επιβραβεύουμε τον εαυτό μας που έχει IQ μία μονάδα πάνω από το μέσο όρο και απλώς απολαμβάνουμε την εικόνα με το παρεάκι Μιχαλολιάκου, Κασιδιάρη, Παναγιώταρου και έτερων ούγκανων με χειροπέδες.
Αυτό μόνο. Να σέρνονται από ΓΑΔΑ σε Ευελπίδων και να σφίγγουν τη γροθιά τους στα υπόλοιπα πιθήκια απ’ έξω, με τη μύξα οριακά να μην εκτοξεύεται από τη μύτη τους προς την κάμερα από το πάθος.
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ την είχα ανάγκη αυτή την εικόνα.
Κι ας κρύβει από πίσω της τον Σαμαρά να τρίβει τα χέρια του. Θα έρθει και η ώρα του. Και των υπολοίπων.
Στο χέρι μας είναι.
Εγώ προς το παρόν θα απολαύσω για λίγο το ηλιοβασίλεμα, γιατί δεν κρατάει και πολύ. Εσείς προτιμήστε να χαζέψετε την κωλοχαράδρα του μπροστινού σας και να το χάσετε.
Με αγάπη. Πάντα.
(Αγαπητή φίλη κωλοχαράδρα ή κωλοχωρίστρα; Να είστε καλά, με κάνατε και γέλασα.)
pitsirikos.net