Ιδιωτικοί εναντίον Δημοσίων υπαλλήλων; Απλά αυτοπυροβολούνται, έχοντας επιλέξει λάθος «εχθρό»!

25
Γράφει ο Βασίλης Δ. Χασιώτης 

 Σχολιανά 191



Κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε για πολλά πράγματα. Ένα απ’ αυτά ήταν η «προνομιούχος» τάξη των δημοσίων υπαλλήλων. «Προνομιούχος» τάξη, βεβαίως, σε σχέση με την πιο παραμελημένη τάξη των ιδιωτικών υπαλλήλων.

Έχει αυτό κάποια δόση αλήθειας; Η απάντηση είναι........
: βεβαίως και έχει!

Το επόμενο ερώτημα είναι : Είναι αυτή όλη η αλήθεια; Η απάντηση είναι : βεβαίως και δεν είναι!

Τα προνόμια των δημοσίων υπαλλήλων, αν θέλει κανείς να τα εντοπίσει θάπρεπε να τα εντοπίσει κυρίως στα μη οικονομικά προνόμια. Όπως για παράδειγμα, η αναμφισβήτητη προστασία των γυναικών στο ζήτημα της μητρότητας και των διευκολύνσεών τους στην εργασία, σε σχέση με τις αντίστοιχες παροχές στις γυναίκες του ιδιωτικού τομέα.

Πολλές φορές η προπαγάνδα, δούλεψε στο ζήτημα των δημοσίων υπαλλήλων πολύ αποτελεσματικά.  Πράγματι για πολλά χρόνια, κατόρθωσε να πείσει τους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα ότι οι συνάδελφοί τους στον δημόσιο τομέα, στο ζήτημα των οικονομικών ωφελειών ήταν πολύ πιο ευνοημένοι απ’ αυτούς.

Ερώτημα : ήταν, είναι; Απάντηση : Βεβαίως ήταν, είναι!

Ερώτημα : ήταν, είναι τόσο μεγάλη η διαφορά; Απάντηση : Βεβαίως και όχι τόσο πολύ.

Πώς λοιπόν προέκυπταν οι διαφορές αυτές;

Συνήθως προέκυπταν διότι, όχι σπάνια, η σύγκριση γινόταν μεταξύ ανομοίων δεδομένων. Πιάνανε ένα εκκαθαριστικό μισθοδοσίας ενός διευθυντή ας πούμε μιας δημόσιας υπηρεσίας, που είχε είκοσι πέντε χρόνια υπηρεσίας, και χωρίς άλλη πληροφόρηση, π.χ., τι άλλα ουσιαστικά και τυπικά προσόντα είχα, τι εύρος και τι κρισιμότητα δραστηριοτήτων, τον συνέκριναν με τις αποδοχές ενδεχομένως ενός απλού ιδιωτικού υπαλλήλου, που δεν ξέρουμε αν ήταν πρωτοπροσληφθείς, τι αρμοδιότητες και υπευθυνότητες είχε, τι άλλα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα. Προσωπικά, ήσουν να έγινε αλλά στάθηκα εξαιρετικά άτυχος, δεν άκουσα ποτέ να γίνεται σύγκριση αμοιβών ομοειδών ή περίπου ομοειδών στελεχών δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Π.χ., ενός Δ/ντή μιας Εφορίας, που έχει την ευθύνη διοίκησης δεκάδων υπαλλήλων, την ευθύνη διαχείρισης υποθέσεων ενδεχομένως και δισεκατομμυρίων ευρώ, την ευθύνη διαχείρισης ενός τεράστιου χαρτοφυλακίου δημοσίων εσόδων, με έναν οικονομικό διευθυντή ή τον προϊστάμενο λογιστηρίου μιας αναλόγου μεγέθους (από άποψη διαχειριζομένων κεφαλαίων και προσωπικού) ιδιωτικής επιχείρησης, ώστε, να βγάλουμε επαρκή συμπεράσματα. Ή, πάλι, να πιάναμε έναν δημόσιο υπάλληλο με υπηρεσία πέντε ετών στο δημόσιο, κάτοχο πτυχίου ανωτάτης σχολής, παντρεμένο και ένα παιδί, και να συγκρίναμε τις αποδοχές του, με έναν ιδιωτικό υπάλληλο, με τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά.

Όμως η αλήθεια, αν γινόταν συγκρίσεις «έντιμες» ως οι ανωτέρω, δεν ξέρω κατά πόσο θα θεμελίωναν ισχυρισμούς περί «εξωφρενικών» ή και απλά «τεράστιων» διαφορών, ενώ, στο επίπεδο των διευθυντικών στελεχών, όπως στο παραπάνω παράδειγμα, ίσως και να αποδεικνύονταν ο διευθυντής του Δημοσίου και φτωχός συγγενής του συναδέλφου του, στον ιδιωτικό τομέα. Όταν «στοχοποιούνται» ως «μεγάλοι» μισθοί της τάξης των 2500 ή 3000 ευρώ το μήνα, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, και ίσως όχι μόνο στις μεγάλες μα και στις «καλές» μεσαίου μεγέθους, αυτές οι αποδοχές, ίσως να είναι αποδοχές ορισμένων κατηγοριών υπαλλήλων τους, ενώ υπάρχουν αποδοχές διευθυντικών στελεχών στον ιδιωτικό τομέα, που μπορεί να είναι δύο και τρείς φορές πάνω από τον μισθό του πρωθυπουργού. Βεβαίως, στη τελευταία περίπτωση, μπορεί να υποστηρίξει κάποιος : «Και σένα τι σε νοιάζει; Ιδιώτης δεν τα δίνει; Επιβαρύνει πουθενά το Κράτος; Ενώ τον δημόσιο υπάλληλο τον πληρώνω εγώ.» Θα του απαντήσω όμως αυτόν ως εξής : «Μην μου επιτίθεσαι, διότι συμφωνώ μαζί σου, αν και εν μέρει. Το τι δουλειά έχει το Κράτος στις αποδοχές των ιδιωτικών υπαλλήλων, να το πεις αυτό στη Τρόϊκα και τη κυβέρνηση, που βάζει χέρι και στη κατηγορία αυτή. Το ότι τώρα εσύ πληρώνεις τον δημόσιο υπάλληλο, κάνεις λάθος. Τον πληρώνει η εργασία του, ακριβώς όπως κι εσένα, ίσως να μη σε πληρώνει ο ιδιώτης εργοδότης σου, μα οι δουλειές που έχει με το «κακό» Κράτος που του δίνει δουλειές οι οποίες με τη σειρά τους τον επιτρέπουν να σε πληρώνει, ή, μπορεί να πληρώνεσαι, όχι χάρη στα χρήματα του εργοδότη σου, μα χάρη σε «κοινωνικό χρήμα», δηλαδή, χάρη στη τραπεζική χρηματοδότηση που λαμβάνει και η οποία κινεί τη δραστηριότητά του και εξασφαλίζει τα έσοδά του και το δικό σου μισθό». Μένουμε σ’ αυτές τις γενικές αναφορές, διότι δεν είναι ο χώρος για να εκθέσουμε πιο τεχνικά στατιστικά τρυκ, που μπορεί να «θεμελιώνουν» την όποια πολεμική της προπαγάνδας εναντίον των «καλύτερα αμειβόμενων» δημοσίων υπαλλήλων, μια διαφορά αποδοχών δημοσίου – ιδιώτη υπαλλήλου, που κατά μέσο όρο, με στοιχεία του 2009, ανέρχονταν στο «ιλιγγιώδες» ποσό των 250-300 ευρώ μηνιαίως, αν θυμάμαι καλά κάποιες σχετικές μελέτες εκείνης της εποχής, που προέρχονταν, το λέω με κάποια επιφύλαξη, από το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ, το οποίο διαθέτει καταξιωμένους επιστήμονες. Δεν πάει πολύ να ξεκινήσουμε εμφύλιο πόλεμο για 300 ευρώ;

Πέρα όμως απ’ όλα αυτά, εδώ υπάρχει ακόμα κάτι πιο ουσιαστικό.

Η προπαγάνδα που ανέλαβε τον ρόλο της συκοφάντησης των δημοσίων υπαλλήλων, φυσικά, απέκρυπτε και κάτι άλλο, ούσα βεβαία ότι ο πολύς κόσμος, συνήθως δεν κάνει τον κόπο να αξιολογεί όχι μονάχα λεπτομέρειες, που όμως δεν είναι λεπτομέρειες, μα ούτε και χοντράδες, που όμως δεν είναι χοντράδες.

Ποιο ήταν και είναι όμως, ο στόχος της προπαγάνδας στη κριτική της εναντίον των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων;

Ήταν και είναι τούτος : Εσύ ιδιωτικέ υπάλληλε, μην αγωνίζεσαι να φτάσεις τις ανώτερες αποδοχές του δημοσίου υπαλλήλου, μα πάλεψε να μειωθούν οι ανώτερες αποδοχές στο δικό σου επίπεδο. Δηλαδή, η εξίσωση προς τα κάτω! Μπορεί να «πιάσει» μια τέτοια προπαγάνδα; Η απάντηση είναι προφανής : Μα αυτό δεν συμβαίνει σήμερα, αυτό δεν συνέβαινε πάντα; Και σήμερα αυτό ακριβώς επιτεύχθη!

Φτάσαμε σε τέτοιο σημείο παραλογισμού, ώστε τα αιτήματα στην ουσία των ιδιωτικών υπαλλήλων να μην είναι αιτήματα σύγκλισης προς τα πάνω των αποδοχών τους προς άλλα ανώτερα εισοδήματα μισθωτών, μα αιτήματα σύγκλισης προς τα κάτω των καλύτερων από τα δικά τους εισοδημάτων, αγνοώντας, ότι όχι μόνο δεν ζουν σε μια εξισωτική κοινωνία και οικονομία, μα αντίθετα, ζουν σ’ ένα ιδεολογικοπολιτικό σύστημα που όλη του η φιλοσοφία εδράζεται στην ανισότητα των αμοιβών ως κινητηρίου δυνάμεως της ίδιας της προόδου, και φυσικά, δεν είμαι εγώ που θα ισχυρισθώ ότι μπορώ να ευαγγελιστώ ένα σύστημα πλήρως και κατά τρόπο δίκαιο εξισωτικό, αφού, ένα τέτοιο σύστημα δεν είναι από πλευράς μου ούτε αποδεκτό, μα ούτε και δίκαιο εν τέλει, στον ίδιο βαθμό, που είναι απορριπτέα και η ασυδοσία αυτού του συστήματος όπως και ο στόχος του για ισοπέδωση του κοινωνικού κράτους.

Τι σημαίνουν οι αμέσως παραπάνω επισημάνσεις;

Σημαίνει ότι άπαξ και εγκαθιδρυθεί επιτυχώς η ανάλογη νοοτροπία των εξισωτικών τάσεων προς τα κάτω, κι ακριβώς επειδή δεν ζούμε σε μια εξισωτική οικονομία, αν οι ανώτεροι μισθοί θα εξισώνονταν με τους κατώτερους, τότε με αρχή τη νέα «βάση», θα διαμορφώνονταν νέες διαφοροποιήσεις, και οι νέοι «υψηλοί» μισθοί στο κατώτερο αυτό επίπεδο, θα έτειναν σε ακόμα χαμηλότερα επίπεδα. Αυτή η φιλοσοφία της εξίσωσης προς τα κάτω, εν τούτοις, δεν εντοπίστηκε μονάχα στις διαφοροποιήσεις μισθών του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, μα και εντός των ίδιων των διακεκριμένων αυτών τομέων, κάτι που το βλέπουμε πιο έντονα σήμερα. Έτσι π.χ., σήμερα η πρώην «καταπιεσμένη» τάξη που εκπροσωπούνταν με τον κατώτερο μισθό των 700 ευρώ, σήμερα φαντάζει «προνομιούχος» σε σχέση με τους νεόπτωχους των 500 ευρώ, απόδειξη του πόσο αποτελεσματικά λειτουργεί αυτή η στρατηγική της σταδιακής εξίσωσης προς τα κάτω. Στην αρχή η σύγκριση γίνεται με μια στοχευμένη επαγγελματική τάξη που προηγούμενα βομβαρδίστηκε δεόντως με τη δέουσα ποσότητα λάσπης, κι ακολούθως γενικεύεται προς κάθε κατεύθυνση.

Βεβαίως, εδώ, στη διένεξη δημοσίου – ιδιωτικού τομέα, στο θέμα των αποδοχών, οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα είχαν σύμμαχό τους και τους εργοδότες τους, οι οποίοι σιγοντάριζαν τη δυσαρέσκεια των υπαλλήλων τους έναντι των προνομίων και των αμοιβών των δημοσίων υπαλλήλων, όχι βεβαίως διότι επιθυμούσαν οι υπάλληλοί τους να αμείβονται με μεγαλύτερες αποδοχές, κάτι βεβαίως που κανείς δεν τους απαγόρευε να το κάνουν, αλλά δεν το έκαναν. Όμως, η «επιτυχία» τους, να μειωθούν δραματικά με πρόφαση τη τελευταία κρίση, οι αμοιβές των δημοσίων υπαλλήλων,  τόσο οι επιχειρηματίες όσο και οι υπάλληλοί τους, διαπίστωσαν κατά τον πλέον δραματικό τρόπο, πόσο καταστρεπτική ήταν η άποψή τους αυτή, για τα ίδια τους τα συμφέροντα, αφού αυτές οι μειώσεις, μεταφράστηκαν σε βαθειά ύφεση, που με τη σειρά της έβαλε λουκέτα σε μαγαζιά, και οδήγησε σε ανεργία ιδιώτες υπαλλήλους, αν και σ’ αυτό, συνέβαλαν οπωσδήποτε και άλλοι παράγοντες, όμως, κι αυτός ήταν σημαντικός. Κατά παράδοξο τρόπο, τουλάχιστον οι επιχειρηματίες, αποδείχτηκαν μύωπες στον προσδιορισμό του ιδίου αυτού συμφέροντος.

Το ερώτημα μπορεί να τεθεί από τη πλευρά των ιδιωτικών υπαλλήλων : «γιατί να είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι οι καλύτερα αμειβόμενοι και όχι εμείς»; Το ερώτημα καλώς τίθεται από πλευράς τους. Και θα ήταν παράλογο να μην τίθονταν. Όμως το ζήτημα δεν είναι να θέτεις μόνο ερωτήματα. Είναι να θέτεις και στόχους και να ξέρεις πώς να τους υποστηρίξεις. Αυτό ακριβώς είναι που εδώ υπογραμμίζω. Να υπενθυμίσω μονάχα κάτι, που οι νεότερες γενιές δεν το έζησαν, το ζήσαμε εμείς οι παλιότεροι. Ότι δηλαδή, τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι. Υπήρχαν εποχές, όπου για δεκαετίες, εικοσαετίες, οι αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων, υπολείπονταν σημαντικά εκείνων του ιδιωτικού τομέα. Το «παίρνει τρεις κι εξήντα» βγήκε με βάση τις αποδοχές των τότε δημοσίων υπαλλήλων, και ακόμα, θυμάμαι, ότι μια οικογένεια, εκείνες τις εποχές, που ήθελε να κάνει η κόρη τους ένα «πετυχημένο» οικονομικά γάμο, η τελευταία επιλογή ήταν ο γάμος με δημόσιο υπάλληλο, ενώ ένας ιδιώτης υπάλληλος, μπορούσε να υποσχεθεί περισσότερα από τον συνάδελφό του στη δημόσιο. Τότε, ο διορισμός στο δημόσιο τομέα, ήταν περίπου και μια ατυχής κατάληξη, αν είχαν ήδη κλείσει όλες οι εναλλακτικές δυνατότητες για τον ιδιωτικό τομέα. Μάλιστα θυμάμαι εποχές, όπου οι προκηρύξεις για διορισμό στο Δημόσιο, υπήρχαν περιπτώσεις κατά τις οποίες οι υποψήφιοι ήταν λιγότεροι από τις θέσεις που προκηρύσσονταν.

Τα πράγματα όπως πηγαίνουν, φαίνεται να κινούνται σ’ ένα κύκλο, με την επαναφορά των παλιών εκείνων συσχετισμών, και προσωπικά πιστεύω ότι αυτό θα γίνει, όπως επίσης πιστεύω ότι ο κύκλος αυτός θα επαναληφθεί στη πορεία ανατρέποντας μετά δεκαετίες ίσως, εκ νέου τους νεοδημιουργούμενους συσχετισμούς, παρόλο που αυτό, έχει να κάνει και με τον άλλο κύκλο, δηλαδή, της ανόδου και παρακμής πολιτικών ιδεολογιών που κυριαρχούν τη κάθε φορά στο πολιτικό σύστημα διεθνώς και τοπικά.

Την ίδια στιγμή, τα δάκρυα που χύνονται για τους αδικημένους ιδιωτικούς υπαλλήλους, δεν είναι όλα γνήσια, είναι κροκοδείλια. Ο μισθωτός του ιδιωτικού τομέα ο οποίος εύχεται να απολυθεί ο συνάδελφός του στο δημόσιο τομέα, εκείνη τη στιγμή, φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται ότι συνηγορεί υπέρ και της δημιουργίας προϋποθέσεων για τη δική του μελλοντική ανεργία, και αναρωτιέμαι αν ο φανατισμός ή η εμπάθεια του είναι τόση ώστε να εύχεται να βρεθεί κι αυτός στην ανεργία, αρκεί να βρεθεί στην ανεργία και ο συνάδελφός του στον ιδιωτικό τομέα. Και σε ό,τι αφορά τους «συμμάχους» των ιδιωτικών υπαλλήλων στη «διαμάχη» τους εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι κύρια προέρχονται από τον επιχειρηματικό κόσμο και από όσους φανατικά τάσσονται αλληλέγγυοι με τον νεοφιλελευθερισμό και το Μνημόνιο εδώ στη χώρα μας, εδώ, η δική μου εκτίμηση των πραγμάτων, είναι πως θα με εξέπληττε αν σε κάθε εκατό περιπτώσεις, διαπιστώνονταν άνω της μιας γνήσιας συνηγορίας των διεκδικήσεων των ιδιωτικών υπαλλήλων. Για να το πω όμως όσο πιο απλά γίνεται, όποιος στις σημερινές συνθήκες ιδίως, αλλά και όχι σήμερα μα πάντα, όποιος υποστηρίζει συνειδητά, την οποιαδήποτε πολιτική που προπαγανδίζει την απόλυση οποιουδήποτε εργαζόμενου, σε οποιοδήποτε τομέα της οικονομίας, τότε στη δική μου συνείδηση αυτός ο άνθρωπος, πολιτογραφείται ως κάποιος ο οποίος έχει ίδιον συμφέρον οικονομικό ή πολιτικό από αυτή τη πολιτική. Και φυσικά, θάλεγα, ότι υπήρξαν περίοδοι πολύ καλές για τις δουλειές και τα κέρδη πολλών επιχειρηματιών, που θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν πολύ πιο άνετα δίκαιες διεκδικήσεις των υπαλλήλων τους, πράγμα όμως που δεν έκαναν όλοι. Δεν νοείται Έλληνας τούτη τη στιγμή, να υποστηρίζει απολύσεις στο Δημόσιο τομέα, διότι την ίδια στιγμή, υποστηρίζει σιωπηρά πλην σαφώς και ακόμα μεγαλύτερες απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα. Η αλληλεγγύη τούτες τις δύσκολες στιγμές, πρέπει να υπερβεί τις όποιες «εσωτερικές» μας διαμάχες. Αυτό είναι ένα πατριωτικό αίτημα. Δεν μπορούμε να μεμφόμαστε την Ευρώπη για έλλειμμα αλληλεγγύης και την ίδια στιγμή εδώ η μια τάξη να κανιβαλίζει σε βάρος της άλλης. Κάποιος παίρνει 200, 300 ευρώ παραπάνω από τον άλλο, και πάει αυτό είναι : είμαστε έτοιμοι για εμφύλιο πόλεμο. Δεν είναι δυνατό με τη χώρα υπό ξένη Κατοχή, αντί όλοι να ενωθούμε εναντίον της Κατοχής, να έχουμε μεταβληθεί σε μονομάχους που ο καθένας μοναχικά ξιφομαχεί εναντίον του άλλου, ελπίζοντας ότι μ’ αυτό τον ατομικό αγώνα θα αντιμετωπίσουν και νικήσουν τον ξένο Κατακτητή. Και το πιο ανησυχητικό απ’ όλα δεν είναι ότι κάποιοι ζητούν «αίμα», μα θέλουν και να το «γευτούν». Και όταν αυτό το ζητά ο ξένος Κατακτητής, αυτό το καταλαβαίνω. Το να το ζητούν όμως και Έλληνες, αυτή η αλληλεγγύη προς τον ξένο Κατακτητή είναι τραγικό.

Όμως, τόσο η τάξη των δημοσίων υπαλλήλων όσο και αυτή των ιδιωτικών υπαλλήλων, πρέπει να ξέρουν ότι μακροπρόθεσμα έχουν τα ίδια συμφέροντα : ο μεταξύ τους ανταγωνισμός, πρέπει να γίνεται στη λογική της προς τα πάνω σύγκλισης, και όχι να παίζουν το παιχνίδι της ολέθριας προς τα κάτω σύγκλισης.

Όλα τα παραπάνω, και μ’ αυτό κλείνω, δεν έχουν καμία σχέση με το ζήτημα του μεγάλου ή μικρού κράτους, των πολλών ή λίγων δημοσίων υπαλλήλων. Αυτό είναι ένα σοβαρό ζήτημα, αλλά άλλης τάξεως ζήτημα. Και επειδή δεν θέλω να υπεκφεύγω, δεν έχω καμία δυσκολία να πω ότι θα ήμουν αυτός που θα επικροτούσε την εικόνα μιας δημοσίας υπηρεσίας, στην οποία υπάρχουν πέντε γραφεία με πέντε υπαλλήλους να κάθονται και μ’ άλλους πέντε όρθιους επειδή δεν έχουν γραφεία να κάθονται, ή να έχουν γραφεία μεν αλλά χωρίς αντικείμενο δουλειάς. Και για να το πω πιο ωμά : Αν θέλει κανείς να δει τι έγινε στο ελληνικό Δημόσιο από πλευράς διόγκωσης του μεγέθους του σε συνδυασμό  με την επιδείνωση της αναποτελεσματικότητάς του στο επίπεδο της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών και κυρίως της σπατάλης και της διαφθοράς, περισσότερο κι απ’ το κόστος του, θέλει δε θέλει θα σταθεί ιδιαίτερα στο 1981, και από εκεί και πέρα να κάνει τις όποιες συγκρίσεις θέλει. Κυρίως όμως, από το 1981 επέρχεται στο Δημόσιο τομέα, κάτι που στη συνέχεια επεκτάθηκε σε όλη την οικονομία και κοινωνία και που είχε να κάνει με τη καταστροφή της εργασιακής κουλτούρας αλλά και της επιχειρηματικής, και που είχε στο πυρήνα της την αρχή της επίτευξης του μεγαλύτερου οφέλους με την μικρότερη προσπάθεια, και το χειρότερο, η αρχή αυτή αποηθικοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό. Αυτή όμως η κουλτούρα δεν επιβλήθηκε από κανένα εργαζόμενο, αλλά επιβλήθηκε βίαια από τα πάνω προς τα κάτω, σαν όρος του παιχνιδιού, και εφόσον δεν ήθελες να βρεθείς εκτός παιχνιδιού, με ό,τι αυτό σήμαινε, έπρεπε να αποδεχτείς το παιχνίδι. Το πόσο έχει κυνηγηθεί η ικανότητα στο Δημόσιο, στα πλαίσια αυτής της κουλτούρας, είναι πια τόσο εμπεδωμένο στη συνείδηση της κοινωνίας, ώστε όταν κάποιος λέει τη λέξη «μετριοκρατία», πιθανότατα ο νους του να μη πάει αλλού, παρά στο τομέα αυτό. Δεν υπήρχε κανείς λόγος διεύρυνσης του δημοσίου τομέα στο μετέπειτα μέγεθός του, βεβαίως όμως και έπρεπε να αυξηθεί σε κάποιο βαθμό και κυρίως να εκσυγχρονισθεί, όμως, όλα αυτά, δε τίποτα δεν αναιρούν όσα υποστήριξα στο παρόν άρθρο.

Και ούτε μπορούμε να παραβλέψουμε, ότι συχνά ο εργασιακός χώρος στο Δημόσιο μεταβαλλόταν σε πεδίο διωγμών υπαλλήλων με καθαρά κομματικά κριτήρια, υπαλλήλων ενίοτε που δεν είχαν τίποτα άλλο εις βάρος τους, πέρα από την γνωστή τους κομματική ταυτότητα, έστω κι αν δεν είχαν ιδιαίτερη κομματική ή πολιτική δράση. Το Δημόσιο όντως λειτουργούσε παραδοσιακά ως το φέουδο του κυβερνώντος κόμματος, και σήμερα, δεν είναι βέβαιο αν λειτουργεί πολύ διαφορετικά. Όμως, θα ήταν άδικο και ανιστόρητο αν αυτό χρεώνονταν στους δημόσιους υπαλλήλους, διότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία, κι αυτοί υπήρξαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θύματα αυτών των κομματικών διώξεων και εκκαθαρίσεων, που δεν συνέβαιναν κατ’ ανάγκη με την αλλαγή του κυβερνώντος κόμματος στην εξουσία, αλλά και στα πλαίσια των ενδοκομματικών συγκρούσεων του ιδίου κόμματος που βρίσκονταν στην εξουσία. Ικανότατοι υπάλληλοι ένθεν κακείθεν διώχτηκαν και περιθωριοποιήθηκαν στα πλαίσια αυτών των διώξεων. Η πλειοψηφία των απλών εργαζομένων, ούτε επιθυμούσαν αυτό το καθεστώς της κομματοκρατίας ούτε και το υποστήριζαν, διότι έβλεπαν ότι ήταν κάτι εναντίον και των δικών τους συμφερόντων. Τα ίδια τα κόμματα αλλά και οι ίδιες οι κομματικά διορισμένες ή προωθημένες κομματικές ηγεσίες στις υπηρεσίες και τους οργανισμούς, υπέθαλπαν αυτές τις δραστηριότητες, αν δεν λάμβαναν και οι ίδιες μέρος, και είναι αυτό η πλέον αποκρουστική εικόνα. Η ανικανότητα και η διαφθορά, δεν «αυγάτισαν» έτσι, ως έτυχε. Μάλιστα, το φαινόμενο της δημιουργίας «υπερκομματικών» ομάδων («παρέες») που αλληλοϋποστηρίζονταν, ομάδων  που απαρτίζονταν από πρόσωπα και των δύο παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας, θάλεγα ότι δεν θα εξέπληττε αν κάποιος με διαβεβαίωνε για την ύπαρξή τους σε κάθε δημόσια υπηρεσία ή οργανισμό. Πόσες και πόσες καταγγελίες όλες αυτές τις δεκαετίες δεν ακούγαμε και διαβάζαμε πάνω σ’ αυτά τα θέματα;

Κι αν αναφερόμαστε στο δημόσιο τομέα, εν τούτοις, μη βιαστείτε να στοιχηματίσετε ότι τέτοιοι συσχετισμοί δυνάμεων εντός του εργατικού δυναμικού και ιδίως του ανώτερου στελεχιακού δυναμικού, είναι άγνωστοι στον ιδιωτικό τομέα, ιδίως στο κόσμο των μεγάλων επιχειρήσεων : μη βιαστείτε να στοιχηματίσετε περί του αντιθέτου, διότι θα χάσετε. Απλά, εκεί δεν πέφτει ποτέ το φως της δημοσιότητας, εκτός από ακραίες περιπτώσεις.
 

Δημοσίευση σχολίου

25Σχόλια
  1. Μα τι γράφεις βρε άσχετε;
    Τι γράφεις;
    Πήρες μόρφωση αλλά δεν έμαθες να σκέπτεσαι, ένας τσοπάνης έχει καλύτερη κρίση.
    Μόνοκαι μόνο που 2.000.000 του ιδιωτικού τομέα είναι άνεργοι αλλά ούτε ένας από το δημόσιο τα λέει όλα.
    Όταν πληρώνω με καπέλο 80% τη βενζίνη πληρώνω μία δημόσιο υπάλληλο που βγήκε στη σύνταξη με 15-ετία στα 40 της.
    Όταν πληρώνω πανάκριβα τα είδη στο σούπερμάρκετ διότι το μαγαζί πληρώνει φόρο 45%, πληρώνω έναν κηφήνα δάσκαλο που διδάσκει 17 ώρες την εβδομάδα.
    Εμείς δίνουμε και αυτοί παίρνουν, εδώ και πάρα πάρα πολλά χρόνια.
    Από που λοιπόν προκύπτει η ισότητα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Διατηρήθηκε σήμερα η χθεσινή ισοτιμία κατώτατου μισθού ΣΥΡΙΖΑ-Λαφαζάνης: Θα επαναφέρουμε τον κατώτατο μισθό στα 750 ευρώ (βίντεο)
    Δήλωσε πως συμφωνεί απόλυτα με τον Γ. Μηλιό... ο οποίος όμως πρότεινε 715 ευρώ!!!
    Σε συνέντευξή του στην πρωινή εκπομπή του MEGA, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτης Λαφαζάνης, ερωτηθείς εάν συμφωνεί με τη δήλωση Μηλιού περί κατώτατου μισθού, απάντησε χαρακτηριστικά «Βέβαια, απόλυτα. Θα επαναφέρουμε τον κατώτατο μισθό στα 750 ευρώ».

    πελάαααααααατεςςςςςςς μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ειναι δυνατον μορφωμενοι ανθρωποι να εχεουν τετοιες παρανοικες αντιληψεις? Ειναι δυνατον να μη βλεπει καποιος το σιδηρουν παραπετασμα και το δικαιακο apartheid που χωριζει τους ΙΥ και τους ΔΥ?Τι λετε κυριε? Δινω ενα παραδειγμα προ κρισης για να καταλαβουμε την διαφορα.1)Ενας ηλεκτρολογος δουλευει σε μια βιοτεχνεια 45 ωρες/ εβδομαδα και παιρνει 1000€/ μηνα , βγαινει συνταξιουχος στα 62 (μεσο ορο) και παιρνει συνταξη 650€. 2)Ενας ηλεκτρολογος της ΔΕΗ παιρνει 2700€/ μηνα δουλευει 34 ωρες( αμα βγαλω τις κοπανες θα ειναι πολυ λιγοτερες) ,εχει ενα καρο προνομια (κατασκηνωσεις,παιδικους σταθμους , μονιμοτητα, τζαμπα ρευμα κλπ και πολλα αλλα που μας αποκρυπτονται απο την συντεχνια αλλα και απο την διοικηση γιατι υπαρχει ομερτα. Συνταξη μεσο ορο στα 53 με 2200€ /μηνα. Αν βαλουμε ενα μαθηματικο να τα ποσοτικοποιησει ολα αυτα και να τα πραμετροποιησει με αναγωγη στα νουμερα του ΙΥ και του ΔΥ τοτε θα δουμε φρικτα πραγματα.Εγω ταχω υπολογισει στο περιπου . 9 φορες περισσοτερες ειναι η αμοιβες του ηλεκτρολογου της ΔΕΗ απο τις αντιστοιχες του ΙΥ της βιοτεχνιας.Και αυτο λιγοτερο η περισσοτερο γινεται παντου στο δημοσιο σε σχεσει με την ελευθερη οικονομια η οποια σημειωτεον ειναι απειρως σημαντικοτερη απο την κρατικη η οποια εν τοις πραγμασι ειναι παρακολουθημα της ιδιωτικης και αναγκαιο εξισσοροπητικο-συμπληρωματιμο στοιχειο .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πρόκειται για άρθρο καραγκιοζιλίκι που μόνο βαρεμένος δημόσιος υπάλληλος μπορεί να παρακαολουθήσει.
    Φιλαράκο, οι μισοί εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα είναι σήμερα άνεργοι.
    Όταν απολυθούν 500.000 δημόσιοι υπάλληλοι πατσίσαμε και αρχίζουμε την κουβέντα από μηδενική βάση.
    Και μή μου πεί ςότι κι αυτοί υποφέρουν διότι όταν έχει μειωμένα εισοδήματα στενοχωριέσαι γιατί ξεβολεύεσαι, όταν δεν έχεις καθόλου ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ.
    Άντε να μη σου πώ κανα ...βαρύ απόψε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΤΑ ΤΡΙΑ ΣΧΟΛΙΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ.
    ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΔΕΞΙΟ ΒΡΩΜΕΡΟ ΣΚΑΤΟ 8:21, ΜΑΣΤΟΥΡΩΜΕΝΟ ΠΑΡΑΠΛΗΓΙΚΟ ΜΙΣΘΑΡΝΟ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΟΥ.

    ΔΕ ΜΟΥ ΛΕΣ ΜΩΡΗ ΠΟΡΝΗ, ΣΕ ΕΚΔΙΔΕΙ ΜΟΝΟ Ο ΑΝΤΩΝΗΣ Η ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΑΙ ΦΩΤΗ ΓΙΑ ΝΤΑΒΑΔΕΣ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ουστ ρε γελοιε πορνο(αρθρο)γράφε. Προσπαθείς με την ζωώδη ανεπάρκεια σου, να βγάλεις το άσπρο-μαύρο.

    Αι σιχτιρ πονηροβλακα, κρετίνε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αμεσα απολύσεις των βολεμένων του δημοσίου μήπως και σωθεί η χώρα , ξέρεις τι είναι να παίρνεις δέκα μισθούς το μήνα από μίζες και να φορολογήσε μόνο για τον ένα τον νόμιμο ? τώρα έξω όλα τα ρεμάλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ίσα και ΟΜΟΙΑ..εεεεε ΚΝίτη ΗΛΙΘΙΕ
    ΕΕΕΕΕΕΕΕ........ ???

    ΔΝΤ: 130 εφοριακοί έβγαλαν καταθέσεις στο εξωτερικό.
    ΕΚΘΕΣΗ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΔΝΤ: 130 εφοαριακοί έβγαλαν καταθέσεις στο εξωτερικό.
    Ελέγχεται το ¨πόθεν έσχες¨

    Πλήρη διάλυση του φοροεισπρακτικού και φοροελεγκτικού μηχανισμού διαπιστώνει αποκαλυπτική έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Κομισιόν.
    Η τρόικα δείχνει «κόκκινη» κάρτα στο υπουργείο Οικονομικών για τις απογοητευτικές επιδόσεις του στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και την είσπραξη των ληξιπρόθεσμων οφειλών αλλά και για το γεγονός ότι η αυτονομία που θα δινόταν στη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων βρίσκεται ακόμη... στα χαρτιά με κίνδυνο να μη δοθεί τέλος «ούτε στις πολιτικές επεμβάσεις, ούτε στη διαφθορά». Είναι χαρακτηριστικό ότι η διεύθυνση εσωτερικών υποθέσεων παρέλαβε πρόσφατα στοιχεία 130 υπαλλήλων οι οποίοι περιλαμβάνονται σε κατάλογο προσώπων τα οποία φαίνεται να έχουν εμβάσει ποσά σε ξένη τράπεζα. Οι έλεγχοι των δηλώσεων πόθεν έσχες των εν λόγω υπαλλήλων έχουν προγραμματιστεί να ξεκινήσουν πολύ σύντομα ενώ σύμφωνα με την τρόικα «Για να είναι οι ανωτέρω έλεγχοι αποτελεσματικοί, απαιτείται η συνακόλουθη επιβολή πειθαρχικών κυρώσεων οι οποίες θα φτάνουν έως και την ποινή της απόλυσης» .
    Οι εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ και της Κομισιόν συστήνουν αυστηροποίηση των ποινικών διώξεων, με χαρακτηριστική την πρόταση να ασκείται ποινική δίωξη για φοροδιαφυγή ανεξαρτήτως αν ο φορολογούμενος καταβάλλει το φόρο που βεβαιώνεται, εισηγούνται τη διαγραφή των ληξιπρόθεσμων οφειλών που θεωρούνται ανείσπρακτες, προτείνουν την άμεση πρόσληψη μέχρι το τέλος Μαρτίου 200 ελεγκτών από τον ιδιωτικό τομέα αλλά και την υπαγωγή του ΣΔΟΕ και της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων στη νέα Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων.
    Επίσης στην έκθεση υπενθυμίζεται η δέσμευση που έχει αναλάβει η κυβέρνηση να μην κάνει άλλη ρύθμιση ληξιπρόθεσμων οφειλών και να μην υιοθετηθούν νέες φορολογικές αμνηστίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Συμφωνώ στο εξής: Και οι δυο έχουν επιλέξει λάθος εχθρό!
    Ο εχθρός είναι ο ΠΟΥΣΤΑΝΤΩΝΗΣ και η πολιτική που ασκεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. και να φανταστείς ότι πληρώνουμε φόρους

    για να πηγαίνει σχολεία
    αυτό ο αγράμματος ΠΟΥΣΤΗΣ 9,28
    με το λεξιλόγιο των 20 λέξεων

    για να έχει Υπολογιστή, ηλεκτρικό ρεύμα ανέσεις άπειρες απο τα ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ και τις ΜΑΊΜΟΥ συντάξεις
    και ..και να ΜΑΛΑΚΙΖΕΤΑΙ όλη μέρα
    στο εικονικό καφενείο.

    για να έχει Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τις συνεχείς Σεξουαλικές αρρώστις που κουβαλάει ο
    σάπιος απο τα Ναρκωτικά οργανισμός του

    Και φάρμακα για τις Πρωκτικές πλύσεις
    του πολυγαμημένου Σύριζα κώλου του..

    Τι να πείς.... !!

    Αποτέφρωση χρειάζεται για τέτοια
    ζώωωωωωωωωαααααααααααααα

    //

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. αυτες οι δυο κατηγοριες δεν συγκρινονται αγαπητε,100 λογους και πανω εχω να σας αναφερω,τη μονιμοτητα (ΜΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ...),τις κοπανες τις αδειες και με το φταρνισμα ,τις αναρρωτικες τους λουφαδορους εξαιρουμενου ενος 10%?τη δυνατοτητα ληψης δανειου με χαμηλοτερο επιτοκιο,την ατιμωρησια, τη μη εγκαιρη προσελευση,τα τοσα επιδοματα που εφταναν τις αποδοχες στα υψη?το γλειψιμο στα πολιτικα γραφεια για ενα διορισμο,την συνταξιοδοτηση-εδω δεν θα γραψω τιποτ αλλο ,ξερετε εσεις ξερουν κι αυτοι-ειχατε μπει ποτε σε δημοσια υπηρεσια μετα τη μια που εκλειναν για το κοινο οι πυλες του παραδεισου,να βλεπατε αν ηταν υπαλληλος στη θεση του?τα κατειλλημενα τηλεφωνα που καλουσες με τις ωρες για μια πληροφορια?τα παχυλοτατα εφαπαξ,σιγα μη τους εκαναν τοσες πολλες κρατησεις για να παιρνουν 80-100 χιλιαδες ?και το κυριοτερο!Συμπαρασταθηκε ποτε η ΑΔΕΔΥ σε αγωνα αλλων εργαζομενων?γιατι ζητουν τωρα την αλληλεγγυη μου? ηταν ο δημοσιος τομεας παραγωγικος?μη ξερασω!θυμαμαι τα πλεχτα και τα κεντηματα που κρυβονταν βιαστικα στα συρταρια μολις εμπαινα στα γραφεια,δεν ειναι ετοιμα τα χαρτια σας,ελατε την αλλη βδομαδα...καθυστερουσαν τα χαρτια,καθυστερουσαν οι εισαγωγες καθυστερουσε η παραγωγη του βιοτεχνη που εδινε αγωνα να επιβιωσει...οχι κυριε!υπερτιμηθηκε η αξια της εργασιας του Δ/Υ,και ναι μεν εργοδοτης ηταν το δημοσιο, αλλα οι ποροι του ηταν και οι δικοι μου φοροι που δεν περισευαν για τιποτ αλλο παρα μονο για τη μισθοδοσια τους και ουτε καν γι αυτη.Τωρα πληρωνουμε και τις ζημιες απο τα δανεια τους που αδυνατουν να αποπληρωσουν... Και τωρα φτανουμε στην ταμπακιερα!να απολυθουν?να μεταταχθουν?να μη τους ακουμπησει αυτους η απολυση?με λυπει το γεγονος,αλλα αν το δημοσιο χρεοκωπησε και πρεπει να και δεν μπορει να ανταποκριθει στις υποχρεωσεις του και του περισευουν καποιες πολλες χιλιαδες εργαζομενων του,ε,ας απολυθουν,κι ας βρουν απασχοληση στον ιδιωτικο τομεα οπου καθημερινα θα δινουν για να κρατησουν τη θεση τους...αυτα τα ολιγα και ταπεινα ζητω συγγνωμη απο ενα 10-15%των δ/υ που εκαναν σωστα τη δουλεια τους δυστυχως τα ξερα καινε και τα χλωρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Το άρθρο είναι καταπληκτικό και αποτελεί την ωμή αλήθεια.
    Τα σχόλια των περισσότερων έρχονται να αποδείξουν το πόσο τέλεια έχει δουλέψει η προπαγάνδα και ότι αυτή η χώρα πάντα κινδυνεύει περισσότερο από την εμφύλια αντιπαράθεση.
    ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Είναι και ηλίθιος είναι και υστερόβουλος.

    Μάλλον κρατικοδίαιτος διαστρεβλωτης και αβανταδόρος φαίνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ένας είναι ο ΕΧΘΡΟΣ!
    Λέγετε ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ! Λέγετε ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ! Λέγετε Μνημόνιο! Λέγετε ΣΚΑΝΔΑΛΑ! Λέγετε ΜΙΖΕΣ! Λέγετε ΠΡΟΔΟΤΕΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. σταλινοΒΛΑΜΜΕΝΕ

    ποιός είναι ο εχθρός εδω, ρε χαμένο κορμί ;;;


    Εννοείται ότι συνεχίζονται οι απολύσεις στον "Ρίζο"
    ... αλλά αυτές είναι άλλες όπως λέει η Κανέλλη.

    Εκεί πέρα, στον Περισσό, φαίνεται πως έχουν βαλθεί να τις εκατοστήσουν τις απολύσεις που κάνουν στην εφημερίδα του ΚΚΕ, τον Ριζοσπάστη. Σήμερα, έγιναν άλλες τρείς απολύσεις. Δύο δημοσιογράφοι (ρεπορτάζ υπουργείου Ανάπτυξης-Εμπορίου και Αγροτικά θέματα, και μια από το αρχείο της εφημερίδας). Συνολικά, ήδη 12 άτομα έχουν απολυθεί, ενώ είναι άγνωστος ο αριθμός των εργαζομένων στην εφημερίδα που σκοπεύει να απολύσει ο Περισσός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ο ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΩΠΟΚΡΑΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΧΡΕΗ ΑΝΩ ΤΩΝ 5.000 €, ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ
    ( ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΑΛΥΠΤΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΠΕΡΙ (ΜΗ) ΕΥΘΥΝΗΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ )
    ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΙ
    Α ) ΟΠΟΙΟΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΗΣ
    Β ) ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΒΟΥΝ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΗΨΗ
    Γ ) Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ

    ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
    Χαριστική βολή στην προσωποκράτηση για χρέη στο Δημόσιο

    Της ΒΑΝΑΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

    Οριστικό τέλος στον θεσμό της προσωποκράτησης για χρέη προς το Δημόσιο βάζει το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο (ΑΕΔ).


    Σύμφωνα με την απόφαση (υπ. αριθ.1, παρ. 2010), που εκδόθηκε με πλειοψηφία 8 προς 5 ψήφων και δημοσιεύθηκε χθες, το επαχθές μέτρο της προσωποκράτησης είναι αντισυνταγματικό, καθώς προσκρούει στις συνταγματικές διατάξεις που επιτάσσουν ως πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας τον σεβασμό και την προστασία της αξίας του ανθρώπου.

    Το ΑΕΔ έλυσε τη διχογνωμία, που είχε προκύψει μετά τις αντιφατικές αποφάσεις, που είχαν εκδώσει η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου και η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας. Τα 8 μέλη, που συγκρότησαν την πλειοψηφία, υιοθέτησαν σχετική εισήγηση του συμβούλου της Επικρατείας Ι. Ματζουράνη, σύμφωνα με την οποία το μέτρο πάσχει συνταγματικά. Ανάλογη άποψη είχε εκφράσει και το ΣτΕ.

    Στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρεται ότι η προσωποκράτηση αποτελεί μέτρο καταναγκασμού, όχι επί της περιουσίας, αλλά επί του ίδιου του προσώπου του οφειλέτη προκειμένου να εξαναγκαστεί με κάθε μέσο να καταβάλει το χρέος. Ο καταναγκασμός όμως αυτός -τονίζεται στην απόφαση- είναι συνταγματικά ανεπίτρεπτος, ως αντίθετος στην Αρχή της Προσωπικής Ελευθερίας. Σημειώνεται ακόμα ότι η στέρηση της προσωπικής ελευθερίας δεν μπορεί να επιβληθεί με διοικητικό μέτρο, που αποβλέπει να ασκήσει πίεση για την εξόφληση χρέους, αλλά μόνο ύστερα από καταδίκη από Ποινικό Δικαστήριο.

    Θυμίζουμε ότι κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στο ΑΕΔ ο εκπρόσωπος του Δημοσίου είχε υπεραμυνθεί της διατήρησης της προσωποκράτησης με το επιχείρημα ότι δεν εφαρμόζεται σε όσους αποδεικνύουν ότι έχουν πλήρη οικονομική αδυναμία, καθώς και ότι το μέτρο δεν επιβάλλεται συχνά σε βάρος μεγαλοοφειλετών.

    Μετά τη δημοσίευση της απόφασης, η προσωποκράτηση για χρέη υποχρεωτικά σταματά, αφού η συγκεκριμένη απόφαση έχει ισχύ νόμου και ερμηνεύει αυθεντικά το Σύνταγμα.

    Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου είχε αποφανθεί κάνοντας δεκτή εισήγηση του τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδά ότι η προσωποκράτηση είναι συνταγματική για λόγους δημοσίου συμφέροντος.

    Τέλος, σημειώνεται ότι λίγο πριν από τις εκλογές (4ης Οκτωβρίου), η κυβέρνηση είχε αυξήσει με επείγουσα νομοθετική ρύθμιση το όριο της προσωποκράτησης, από τα 30.000 ευρώ στα 150.000 ευρώ.


    http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=136188

    ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ 1 / 2010 ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
    http://www.scribd.com/doc/120151898/ΑΠΟΦΑΣΗ-ΤΟΥ-ΑΝΩΤΑΤΟΥ-ΕΙΔΙΚΟΥ-ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή


  17. σταλινοΒΛΑΜΜΕΝΕ

    ποιός είναι ο εχθρός εδω, ρε χαμένο κορμί ;;;


    Εννοείται ότι συνεχίζονται οι απολύσεις στον "Ρίζο"
    ... αλλά αυτές είναι άλλες όπως λέει η Κανέλλη.

    Εκεί πέρα, στον Περισσό, φαίνεται πως έχουν βαλθεί να τις εκατοστήσουν τις απολύσεις που κάνουν στην εφημερίδα του ΚΚΕ, τον Ριζοσπάστη. Σήμερα, έγιναν άλλες τρείς απολύσεις. Δύο δημοσιογράφοι (ρεπορτάζ υπουργείου Ανάπτυξης-Εμπορίου και Αγροτικά θέματα, και μια από το αρχείο της εφημερίδας). Συνολικά, ήδη 12 άτομα έχουν απολυθεί, ενώ είναι άγνωστος ο αριθμός των εργαζομένων στην εφημερίδα που σκοπεύει να απολύσει ο Περισσός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ένας ηλίθιος που αλιεύει ηλίθιους με δόλωμα τις ηλιθιότητες του.

    Εξαφανίσου ζωο που πας να πουλήσεις το κουβά με τα σκατα για φιλέτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Γι αλλους εσας που ξερνατε παλι για τους Δ.Υ αντε μαγκες μου ΠΑΝΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ,εκτος απ τους παραθυρατους.Ας πηγαινατε να μπειτε με το σπαθι σας στον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ του Δημοσιου.Οι κλεφτες τα αφεντικα σας με την φοροδιαφυγη τι κανανε τοσα χρονια;;ρε αμα απολυθουν οι Δ.Υ θα βρειτε δουλεια εσεις;απλως θα κλεισουν κι αλλα μαγαζια και θα χασετε και αλλοι την δουλεια σας.ΠΑΨΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΛΙΓΟ, ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΑΤΥΧΙΑ ΜΟΥ......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. ΑΛΗΤΗ ΘΕΟΧΑΡΗ
    ΤΑ @@ ΜΑΣ ΘΑ ΠΑΡΕΙΣ

    ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΦΟΡΟΥΣ !!!
    ΟΜΑΔΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΦΟΡΩΝ !!!
    ΔΕΝ ΕΧΩ - ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΩ - ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ!!!

    ΘΑ ΑΝΑΓΚΑΣΤΟΥΝ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. πω..πω.....
    Η επίδραση των Ναρκωτικών
    τον ξετίναξαν τον ΠΟΥΣΤΗ


    5 και..το πρωί και ακόμα χτυπιέται !!



    χιχιχ..Δεν σε λυπάται κανείς
    ετοιμοθάνατε χρήστη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. "Το χαράτσι του ΣΥΡΙΖΑ κάνει το χαράτσι της ΔΕΗ να μοιάζει παιδική άσκηση"

    Σύμφωνα με το βουλευτή Χανίων και καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας Γιώργο Σταθάκη: „Η Ελλάδα πρέπει να βρεθεί στο μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ότι αφορά την κατανομή των φόρων ανά πηγή εισοδήματος και ότι με βάση αυτή τη λογική υπολειπόμαστε κατά 4,5% του ΑΕΠ ή 9 δις ευρώ στο φόρο εισοδήματος. Πρέπει να βρεθούν αυτά τα 9 δις , είπε και πρόσθεσε ότι σχεδόν κανένας δεν δηλώνει πάνω από 70.000 ευρώ εισόδημα και ότι μόνο και μόνο αν φορολογούσαμε 200.000 πλούσιους με 20.000 ευρώ θα βρισκόντουσαν τα 4 δις ευρώ.”

    Αναλύοντας τα στατιστικά στοιχεία που κοινοποίησε η Γ.Γ.Π.Σ. για το οικονομικό έτος 2011 (http://www.gsis.gr/gsis/export/sites/default/gsis_site/PublicIssue/documents_Statistics/statdeltio2011.pdf σ.46) προκύπτει ότι έγιναν 5.681.066 δηλώσεις φόρου εισοδήματος από φυσικά πρόσωπα. Επομένως οι 200.000 “πλούσιοι” που ανακάλυψε ο κ. Σταθάκης αντιστοιχούν στο 3,52% των δηλώσεων. Αν γίνει αντιστοίχηση αυτού του αριθμού στις δηλώσεις σημαίνει ότι θα επιβαρυνθούν με επιπλέον φόρο 20.000€ όλοι οι Έλληνες που δηλώνουν εισόδημα ανώτερο από 55.000€ και πάνω (έως 55.000€ δήλωσαν 5.464.145 φορολογούμενοι). Να θυμίσουμε ότι φορολογούμενος με 55.000€ εισόδημα το 2012 θα πληρώσει 16.400€ φόρο επομένως με το σχέδιο του κ. Σταθάκη θα κληθεί να πληρώσει 36.400€ ή το 66,18% του εισοδήματος τους σε άμεσους φόρους χωρίς να συνυπολογίζουμε τους έμμεσους φόρους (ΦΑΠ, ΦΠΑ, ΕΦΚ κτλ).

    Στο σημείο αυτό λοιπόν ερωτώ τον κ. Σταθάκη:

    Με το δεδομένο ότι τα εισοδήματα του οικονομικού έτους 2012 έχουν μειωθεί δραματικά σε σχέση με το 2011 ποιό είναι το εισόδημα πάνω από το οποίο θα κληθούν οι φορολογούμενοι να πληρώσουν το χαράτσι των 20.000€?

    Είναι η οριζόντια επιβολή φόρων στα εισοδήματα συμβατή με όσα έχει διακηρύξει κατά καιρούς ο ίδιος και το κόμμα του?

    Είναι η δήμευση του εισοδήματος των Ελλήνων η φορολογική πολιτική που οραματίζεται?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. εκ του ΣΥΡΙΖΑ, «στο Κόκκινο»

    Αίσχος!!

    "Η Τρόικα ζητά την απόλυση των 130 εφοριακών που έβγαλαν λεφτά στο εξωτερικό".

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  24. Η εννοια δημοσιος τομεας, σε οτι αφορα το ιδιοκτησιακο καθεστως των λεγομενων ΔΕΚΟ, ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ , στις κανδιναβικες χωρες, οσο και στις ΗΠΑ.
    ΕΚΕΙ ΟΙ ΕΤΑΙΡΙΕς ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕΤΟΧΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ, ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΙΩΤΕΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΜΕΤΟΧΕΣ ΤΟΥΣ.
    ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΕΝ ΔΙΩΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, Και αν η επιχειρηση δεν παει καλα πτωχευει κανονικα οπως οι ιδωτικες επιχειρησεις, και δεν την επιδοτει το κρατος.
    Μονον που εχει την υποχρεωση η επιχειρηση να υποβαλει μια φορα τον χρονο απολογισμο για την οικονομικη της κατασταση, και τα πλανα της.Σε καμμια περιπτωση δεν ειναι μονοπωλια.Σε αντιθετη περιπτωση επεμβαινει η δικαιοσυνη
    (ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ Ειναι γνωστη η περιπτωση της αγωγης της NETSCAPE ΚΑΤΑ ΤΗΣ MICROSOFT ΤΟΥ BILL GATES, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕ ΓΙΑ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ.
    Τα προνομια και η πολιτικη που επικρατει στην ελλαδα σε οτι αφορα τισς ΔΕΚΟ, ΚΑΙ ΤΟΥς Δ.Υ δεν υπηρξαν ουτε στην ΕΣΣΔ, ΤΗΝ εποχη της παντοδυναμιας του ΚΚΣΕ.
    ΟΠΟΥ ΦΥΣΙΚΑ ΑΝ ΤΟΛΜΟΥΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΘΑ ΤΗΝ ΕΤΡΩΓΕ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΦΙΔΙ.
    Αλλα εδω βρισκουνε και τα κανουνε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΜΕ 80% ΜΙΣΘΟΥ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ.

    ΔΙΚΑΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ.

    ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΙΣΘΟΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟ ΜΕ 2.000.000 ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
Δημοσίευση σχολίου