Ο Τσίπρας ενηλικιώνεται

Γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

Αν κάποιος προσπαθήσει να βγάλει συμπέρασμα για το τι είδους κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και τι θα κάνει αν κληθεί να κυβερνήσει, θα μπερδευτεί πολύ.
Για παράδειγμα χτες έβγαλε μια ανακοίνωση, με την οποία κατακεραυνώνει την «εισβολή» της Αστυνομίας στο .........
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, χάρη στην οποία άρχισε να ξεβρωμίζει ο χώρος (η πανεπιστημιούπολη είχε μεταβληθεί σε χωματερή εδώ και ένα μήνα λόγω της απεργίας και της κατάληψης των υπαλλήλων καθαριότητας, που είναι απλήρωτοι).
Αν κρίνουμε από αυτήν την ανακοίνωση, θα οδηγηθούμε στο συμπέρασμα ότι, αν αύριο έχουμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το Αριστοτέλειο πλημμυρίσει πάλι απο σκουπίδια και ο πρύτανης καλέσει την Αστυνομία, οι υπουργοί Υγείας και Δημόσιας Τάξης του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κάνουν τίποτα. Είναι έτσι; Βάζω στοίχημα για το αντίθετο.
Τις τελευταίες μέρες ο προσεκτικός παρατηρητής καταγράφει, μέσα στο πλήθος των ετερόκλητων δηλώσεων και συμπεριφορών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, ορισμένες αξιοσημείωτες αλλαγές στη στάση και στις δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα και μάλιστα σε καίρια ζητήματα. Ας τις δούμε με τη σειρά:

1. Την ώρα που  βρισκόταν στον αέρα η περίφημη δόση και στο εσωτερικό τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κατακεραύνωναν την κυβέρνηση Σαμαρά ότι «τα έδωσε όλα» στους δανειστές, δείχνοντας ότι μπορεί και να μην ήθελαν να εγκριθεί η δόση, ο Τσίπρας έδωσε μια συνέντευξη στο Αλ Τζαζίρα. Στην οποία είπε ορθά-κοφτά ότι η δόση «είναι απαραίτητη, για να μην καταρρεύσει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα». Αυτό είναι το ζουμί. Όλα τα άλλα είναι ασκήσεις αντιπολίτευσης.
    
2. Τις προάλλες ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ πήρε πρόγευμα με πρεσβευτές κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης στη Μεγάλη Βρετανία. Κι εκεί ξεκαθάρισε ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα επαναδιαπραγματευθεί με τους δανειστές και θα επιδιώξει τη συναινετική αναθεώρηση της δανειακής σύμβασης. Προσοχή στις λέξεις. Επαναδιαπραγμάτευση (ο,τι, δηλαδή, έλεγαν προεκλογικά και οι τρεις σήμερα κυβερνητικοί εταίροι - Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης) και όχι καταγγελία. Συναινετική αναθεώρηση και όχι μονομερείς ενέργειες. Περιττεύει να προσθέσουμε ότι δεν τίθεται κανένα θέμα με την παραμονή της χώρας στο ΝΑΤΟ, αλλά αυτό είναι δευτερεύον. Πρόκειται για σαφή  ρεαλιστική στροφή. Καλοδεχούμενη.
    
3. Προχτές ο Τσίπρας μίλησε στην παρουσίαση του  βιβλίου του Γιάννη Δραγασάκη. Κι εκεί είπε τα εξής αποκαλυπτικά. Πρώτον, πρέπει «να αποκτήσουμε ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο.Το σχέδιο αυτό οφείλει να είναι πειστικό. Δεν αρκεί πια να διατυπώνουμε γενικές αρχές». Πρόκειται για σαφή ομολογία ότι τέτοιο σχέδιο δεν υπάρχει. Θυμίζει το «δεν είμαστε έτοιμοι» του Λαφαζάνη. Δεν είναι προς θάνατον. Πόσα κόμματα της αντιπολίτευσης, άλλωστε, είχαν τέτοιο σχέδιο εξαρχής;

Δεύτερον, είπε ότι ακόμη κι  αν  ο ΣΥΡΙΖΑ νικήσει το Μνημόνιο, «δεν γίνεται να γυρίσουμε πίσω. Πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά σε μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση». Αν και με το «πίσω» και το «μπροστά» ο καθένας καταλαβαίνει ο,τι θέλει, πίσω από τις γραμμές διαφαίνεται η προειδοποίηση ότι η επιστροφή σε ένα παρελθόν ανέξοδων υποσχέσεων και ανέφικτων αιτημάτων, το οποίο συνδιαμόρφωσε και η Αριστερά, είναι αδύνατη.
Αν όλα αυτά αποτελούν σημάδια ενηλικίωσης, όπως μου φαίνονται, τόσο το καλύτερο για όλους.