Άχρηστα μυαλά

 Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης

Η έκρηξη της οικονομικής κρίσης των τελευταίων χρόνων δίνει την εντύπωση ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από το σκάσιμο μιας φούσκας που δημιουργήθηκε πριν από αρκετά χρόνια, όταν στα διάφορα επώνυμα και μη πανεπιστήμια κυρίως αναπτυγμένων οικονομιών άρχισαν να διδάσκονται οικονομικές θεωρίες βασιζόμενες σε.........

μελέτες, μοντέλα και πρακτικές που δεν είχαν δοκιμαστεί σε καμιά πραγματική οικονομία παρά μόνο στα μυαλά, σε χειρόγραφα και πίνακες που απεικόνιζαν αριθμούς και σύμβολα που τη σημασία τους γνώριζαν μόνο αυτοί που τα επινόησαν.

Με βάση αυτά τα επινενοημένα μοντέλα ο κάθε αυτόκλητος «γκουρού» της οικονομίας ανέπτυσσε θεωρίες και πιθανότητες που οδηγούσαν σε απραγματοποίητα - όπως αποδείχτηκε - συμπεράσματα.

Το αποτέλεσμα όλων αυτών των αποτυχημένων θεωριών άργησαν να φανούν στην πράξη καθώς ήταν μακροχρόνιων προοπτικών και διαδικασιών, ενώ κατά την διάρκεια της «εκκόλαψης» των αποτελεσμάτων αρκετοί γραβατωμένοι γιάπηδες, απόφοιτοι των παραπάνω πανεπιστημίων με τις ευλογίες των καθοδηγητών τους προσέφεραν τις υπηρεσίες τους σε «ευαγή» ιδρύματα (όπως η LiemanBrothers)υποσχόμενοι απεριόριστα κέρδη με εφευρετικά «προϊόντα» που ούτε λίγο ούτε πολύ αντιπροσώπευαν ανύπαρκτα χρήματα, ή με άλλα λόγια «αέρα κοπανιστό».

Η διαφορά ήταν ότι αυτοί πληρώνονταν σε ρευστό τους μισθούς τους αλλά και τα «μπόνους» τους που ανερχόταν σε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια ή ευρώ.

Είναι γνωστό ότι στα πλαίσια μιας κακώς νοούμενης «παγκοσμιοποίησης» άρχισαν να δημιουργούνται «σχέσεις» μεταξύ των κρατών, στενότερης ή ευρύτερης συνεργασίας, που οδήγησαν στην υλοποίηση της ιδέας για ενωμένη Ευρώπη, μιας ιδέας που με άλλες προοπτικές και ιδανικά ξεκίνησε, δηλαδή έτσι μας «σερβίρισαν» το εγχείρημα, για να παραπλανήσουν τους λαούς της,ότι τάχα οι επερχόμενες γενεές θα βιώσουν μια αναπτυγμένη και ειρηνική Ευρώπη και διαφορετικά κατέληξε.

Και μπορεί οι ιδρυτές της ενωμένης Ευρώπης να είχαν κοινά ιδανικά που είχαν σφυρηλατηθεί μέσα στη τραγωδία και τις συμφορές του παγκόσμιου πολέμου όταν ξεκίνησαν την προσπάθεια της ένωσης της Ευρώπης με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα το 1950 οπότε άρχισε η ένωση των ευρωπαϊκών χωρών σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο με στόχοτη διασφάλιση της διαρκούς ειρήνης, όμως οι μεταγενέστεροι διάδοχοί τους επεκτάθηκαν και σε άλλες επιδιώξεις που δεν θα τις χαρακτηρίζαμε «ιδανικά», αλλά απλά e-δανεικά.

Το 1986 υπογράφηκε η Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη που προγραμμάτιζε την εξάλειψη των εμποδίων στο ελεύθερο εμπόριο μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ, την δημιουργία της «Ενιαίας Αγοράς».

Φυσικά δεν χρειάζεται πολύ σκέψη για να καταλάβουμε ποιος η ποιοι βγήκαν κερδισμένοι από αυτή την ένωση. Ποιοι ωφελήθηκαν από την απαλλαγμένη από δασμούς και φόρους διακίνηση προϊόντων, όντες παραγωγοί και διαθέτες τεραστίων ποσοτήτων καταναλωτικών και βιομηχανικών προϊόντων, που έφθαναν στους καταναλωτές της Ευρώπης ναι μεν φθηνότερα, όμως υποσκάπτοντας και εξαφανίζοντας τις κατά τόπους αντίστοιχες παραγωγές, βιομηχανικές, βιοτεχνικές, αγροτικές, βοηθούμενοι φυσικά και από άλλους παράγοντες, όπως π.χ. ο εργατοπατερισμός των συνδικαλιστών, που έγιναν αιτία να κλείσουν σημαντικές μονάδες στη χώρα μας.

Παράλληλα με τη διάθεση των προϊόντων, οι καλοί μας φίλοι και υποστηρικτές των «ευρωπαϊκών ιδεωδών» ευρωπαίοι συνεταίροι μας φρόντισαν να μας παρέχουν και τα σχετικά δάνεια για να μπορούμε να αγοράζουμε αυτά που μας πουλούσαν, κερδίζοντας αυτοί διπλά, όμως χωρίς να εξετάσουν αν αυτά που μας δανείζουν μπορούμε να τα αποκληρώσουμε στην ώρα τους. Κανείς τους δεν αξιολόγησε την δυνατότητα αποπληρωμής, κανείς δεν ζήτησε να τους παρουσιάσουμε ένα πλάνο πληρωμών και αντίστοιχο εθνικό εισόδημα. Αυτό δηλαδή που κάνουν πολύ απλά οι τράπεζες όταν ζητάνε τα οικονομικά στοιχεία από τους πιστούχους τους για να τους χρηματοδοτήσουν.

Οι «ηγέτες» μας με την κοντόφθαλμη και ανεύθυνη πολιτική τους που σκοπό τους είχαν πάντα και μόνο την διατήρηση της εξουσίας και την εξυπηρέτηση της πελατειακής τους βάσης δεν ασχολήθηκαν ποτέ με την περίπτωση της επιστροφής των δανεικών.

Τώρα που ήρθε αυτή η ώρα, επιστρατεύθηκαν οι πάσης φύσεως ειδικοί που προαναφέρθηκαν με τα άχρηστα μυαλά και τις λαμέ γραβάτες, να βρούνε τρόπους να γυρίσουμε τα δανεικά. Εμφανίσθηκαν λοιπόν «σπουδαγμένοι»  χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι, οικονομικοί «μάνατζερς», εκτιμητές, πραγματογνώμονες και ένα σωρό άλλες απίθανες και άχρηστες ειδικότητες που έχοντας περιβληθεί το φωτοστέφανο του «ειδικού» βρήκαν την ευκαιρία να τα «αρπάξουν» και πάλι για να προτείνουν λύσεις.

Βάλανε λοιπόν κάτω τις γνώσεις τους και άρχισαν να εφαρμόζουν τα οικονομικά μοντέλα τους, βάλανε τις «σταθερές» τους, και πρότειναν:

Αυξήστε τους φόρους, και μειώστε μισθούς και συντάξεις!! Αυτό ήταν!!

Θα έχετε λιγότερα έξοδα από τις μειωμένες πληρωμές, και θα εισπράξετε περισσότερα από την αύξηση των φόρων. Και να το αποτέλεσμα:

Το γλυκό δυστυχώς δεν «έδεσε».

Μειώθηκαν δραματικά τα διαθέσιμα των πολιτών, έπαψε να κινείται η αγορά, η φορολογία των καυσίμων ελαχιστοποίησε την κατανάλωσή τους μαζί και την είσπραξη από το φόρο των καυσίμων, εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις μικρές και μεγάλες έβαλαν λουκέτο, ενάμιση εκατομμύριο έφτασαν οι άνεργοι, μειώθηκαν δραματικά οι εισπράξεις από φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, και όλα αυτά γιατί;;; Διότι δεν τους βγήκαν τα «μοντέλα». Γιατί δεν τους βγήκαν οι σταθερές. Και μία βασική σταθερά ήταν η αντίδραση του κόσμου. Των ανθρώπων. Γιατί ο άνθρωπος δεν είναι «σταθερά». Δεν είναι μηχανή. Έχει μυαλό, σίγουρα περισσότερο από αυτό των «ειδικών». Όταν του περιορίζουν λοιπόν το εισόδημα, απλά δεν ξοδεύει.

Και αφού δεν ξοδεύει, το οικονομικό υπουργείο δεν εισπράττει. Τόσο απλά.

Γι αυτό την πάτησαν οι «ειδικοί», διότι δεν σκέπτονται απλά. Δεν χρειάζονται περίπλοκες εξισώσεις. Έχω, αγοράζω. Δεν έχω, δεν αγοράζω. Αυτή είναι η βασική «σταθερά». Το κακό είναι ότι αυτό δεν καταλαβαίνουν, ή δεν θέλουν να το καταλάβουν και επιμένουν στην ίδια αποτυχημένη και απραγματοποίητη συνταγή που εισηγούνται οι υπαλληλίσκοι της τρόικας, οΤόμσεν και η παρέα του.

Πριν από λίγο, ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκα μια ιστοσελίδα που πληροφορεί τη τρέχουσα μεταβολή του παγκόσμιου χρέους που την ώρα που το διάβαζα ανερχόταν σε δολάρια 49.482.302 χιλιάδες. Σε 49,4 τρισεκατομμύρια δολάρια!! Η εμφάνισή του ήταν σαν ένα ψηφιακό ρολόϊ με συνεχόμενη μεταβολή, όπως κυλούν τα δευτερόλεπτα.

Σε είκοσι λεπτά το χρέος είχε διαμορφωθεί σε δολάρια 49.482.393 χιλιάδες.

Ενδεικτικά αναφέρεται ότι μεταξύ της 20/7/2012 και σήμερα 9/12/2012 το δημόσιο χρέος σε δολάρια των παρακάτω κρατών διαμορφώθηκε:

ΗΠΑ από 9.133 δισ. σε 11.490 δισ.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ  από 2.446 δισ. σε 2.795 δισ.

ΗΝΩΜ. ΒΑΣΙΛΕΙΟ από 1.654 δισ.  σε 2.216 δισ.

ΟΛΛΑΝΔΙΑ  από 424 δισ.  σε 544 δισ.

ΕΛΛΑΔΑ από  454 δισ.  σε 408 δισ.  Εδώ έχουμε μείωση πιθανά λόγω κουρέματος;;

Και μου έμεινε η απορία: Σε ποιους χρωστάνε όλα αυτά τα χρήματα όλα σχεδόν τα κράτη του κόσμου;;; Ποιοι και πόσοι είναι αυτοί που διαθέτουν αυτά τα τεράστια ποσά που δανείζουν στα ισχυρά και μη κράτη, με τι επιτόκια και πόσα κερδίζουν από αυτό το «αλισβερίσι»;; Τι θα τα κάνουν τόσα λεφτά;;

Έχει νόημα να είσαι βασιλιάς σε ένα βασίλειο χωρίς υπηκόους;;

Υ.Γ. Οσονούπω λένε οι Κασσάνδρες επέρχεται το τέλος του κόσμου, με την ευθυγράμμιση των πλανητών. Δεν ξέρω ποιοι πλανήτες πρόκειται να ευθυγραμμιστούν, αλλά αν κρίνουμε την καταστροφή της χώρας μας από την ευθυγράμμιση των δικών μας πλανητών (ΝΔ –ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ), τότε η καταστροφή μοιάζει μάλλον σίγουρη.