Τελικά, ένας χρόνος στην πρωθυπουργία της Ιταλίας ήταν αρκετός για να γίνει ο Μάριο Μόντι ένας τακτικιστής, σχεδόν πολιτικός… Ο καθηγητής, πρώην ευρωπαίος επίτροπος – λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση Μπερλουσκόνι ότι θα κατέβει για ακόμη μία φορά στα 76 του (!) υποψήφιος για την πρωθυπουργία – δήλωσε και ο........
ίδιος την πρόθεσή του να παραιτηθεί από την ηγεσία της κυβέρνησης.
Η απόφαση, λίγο πολύ λογική, όμως η χρονική στιγμή αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Ο Μόντι είχε από την Πέμπτη χάσει τη στήριξη του κόμματος του Μπερλουσκόνι που κατέχει την πλειοψηφία στη Βουλή, όμως άφηνε να εννοηθεί ότι δεν κινδυνεύουν οι μεταρρυθμίσεις, ούτε και και η ψήφιση του προϋπολογισμού του 2013.
Η σχεδόν προκλητική δήλωση του Καβαλιέρε ότι κατεβαίνει υποψήφιος «με λύπη και από αίσθηση καθήκοντος», καθώς και μία συνάντηση δύο ωρών με τον Πρόεδρο Ναπολιτάνο, ήταν αρκετά για να ανάψουν το φυτίλι των ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων στη γειτονική χώρα.
Πρόκειται ίσως για κίνηση τακτικής, που ακολουθεί τη φημολογία των τελευταίων εβδομάδων, ότι ο Μόντι σκέφτεται το πολιτικό του μέλλον… Με τη στήριξη, πιθανότατα, του προέδρου της Ιταλίας, Ναπολιτάνο, ο οποίος και τον επέλεξε όταν ο Καβαλιέρε έφευγε κακήν κακώς από την ηγεσία της κυβέρνησης.
Και γιατί να μην το σκέφτεται; Παρέλαβε πριν από ένα χρόνο την Ιταλία έτοιμη να βγει από τις αγορές, να ταλανίζεται από σκάνδαλα πάσης φύσεως – κυρίως ερωτικά και διαφθοράς – της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι και μέσα σε ένα χρόνο βελτίωσε σημαντικά την κατάσταση. Τα spreads έχουν υποχωρήσει δραστικά και, παρά την ύφεση, φαίνεται φως στην άκρη του δημοσιονομικού τούνελ.
Ο Μόντι μέσα σε ένα χρόνο αποκατέστησε, σε μεγάλο βαθμό, το κύρος της χώρας του. Κατά την ταπεινή μου άποψη, υπήρξε το τελευταίο διάστημα ο μόνος ισότιμος συνομιλητής της Γερμανίδας Καγκελαρίου και ο μόνος που έχει ορθώσει το ανάστημά του σε αυτήν!
Ας μην ξεχνάμε τη Σύνοδο Κορυφής του περασμένου Ιουνίου, που μπορεί να ερμηνευτεί ως η μόνη ευρωπαϊκή ήττα της Μέρκελ τα τελευταία χρόνια!
Σε μία Ευρώπη γεμάτη αδύναμους ηγέτες, ας ελπίσουμε ότι η κίνηση του Μόντι ήταν όντως μία πολιτική κίνηση τακτικής. Ας ελπίσουμε ότι δε θα χάσουμε ως Έλληνες έναν πολύτιμο σύμμαχο και ως Ευρωπαίοι το αντίπαλο δέος της Άνγκελα Μέρκελ!