Το
αρχικό πράσινο φως που αναμένεται , εκτός …ατυχήματος βέβαια, να πάρει η χώρα μας , αύριο στην συνεδρίαση του EUROGROUP
στις Βρυξέλλες, για την εκταμίευση της μεγάλης δόσης των δις, φαίνεται ότι
θα αποτελεί και την έναρξη της αντιστροφής μέτρησης για την αλλαγή του κυβερνητικού
σχήματος στην Αθήνα.
Ενός κυβερνητικού
σχήματος , εθνικής σωτηρίας που λέει και ο Γ Στουρναρας, που είναι η αλήθεια
πως κάποια μελή του ......
προσέφεραν όσα δεν προσέφεραν χρόνια συνάδελφοι τους στα ιδία πόστα, άλλοι απλώς υπήρξαν μελή του και τέλος κάποιοι άλλοι αποφάσισαν να λειτουργήσουν ως εκπρόσωποι φορέων , συναδέλφων τους κλπ.
προσέφεραν όσα δεν προσέφεραν χρόνια συνάδελφοι τους στα ιδία πόστα, άλλοι απλώς υπήρξαν μελή του και τέλος κάποιοι άλλοι αποφάσισαν να λειτουργήσουν ως εκπρόσωποι φορέων , συναδέλφων τους κλπ.
Είναι σαφές
και όχι μόνον σε όσους ασχολούνται με τα αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής
ότι η κυβέρνηση χρειάζεται –και άμεσα- λίφτινγκ. Και λίφτινγκ , κυρίως προς την
κατεύθυνση της αποτελεσματικής δράσης των μελών του.
Ο ανασχηματισμός
λοιπόν , θα πρέπει να γίνει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Και αυτό γιατί αν το θέμα
αρχίσει να σέρνεται στα μέσα ενημέρωσης, όχι μόνον θα «καεί» επικοινωνιακά πολύ
γρήγορα, αλλά θα δημιουργήσει και τετάνους προσδοκίες αλλά και θα προκαλέσει τέτοιες
πιέσεις προς όλες τις πλευρές ώστε τελικά θα καταλήξει να είναι « ένα από τα ίδια».
Σε μια τέτοια περίπτωση , καλύτερα να μην γίνει , μια και οι σημερινοί τουλάχιστον
μετά από έξι μήνες κάτι έχουν μάθει . Ενώ οι καινούργιοι θα θέλουν και χρόνο προσαρμογής.
Και θα πρέπει
να γίνει σαφές ότι στις θέσεις των υπουργών και των υφυπουργών να τοποθετηθούν πρόσωπα,
εντελώς άσχετα από τοπικιστικές πιέσεις και εσωκομματικές ισορροπίες. Άτομα που
έχουν και εμπειρία στην διαχείριση καταστάσεων και κρίσεων , άτομα που έχουν
την δυνατότητα να δουλέψουν αποφασιστικά και κυρίως άτομα που δεν ενδιαφέρονται
για ισορροπίες, στενό πολιτικό μέλλον
και αλλά παρόμοιε.
Παράλληλα, η
λογική δεν βάζω στελέχη μου αλλά τεχνοκράτες , που κυριάρχησε στην προηγούμενη συγκρότηση
της κυβέρνησης σε ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, τελικά είναι σαφές ότι ήταν μια πολύ αρνητική
εξέλιξη. Οφείλουν και τα δυο κόμματα να «προσφέρουν» στην κυβέρνηση πολιτικά ή μη στελέχη , πρώτης γραμμής, με την έννοια της
διάθεσης για δράση και αποτελέσματα χωρίς αγκυλώσεις κάθε είδους.
Οφείλουν επίσης
όλοι να αντιληφτούν πως μπορεί η κυβέρνηση να στηρίζεται σε τρία κόμματα, που σημαίνει
ότι θα πρέπει να υπάρχει μια συνεννόηση στις γενικές κατευθύνσεις στο επίπεδο
των ηγεσιών των κόμματων ( η εκπρόσωπων του) , όμως αυτή δεν μπορεί να λειτουργεί
με τέτοιους ορούς.
Η κυβέρνηση πρέπει
να λειτουργεί μονή της, με συντονιστή και καθοδηγητή της, αυτόν που ορίζει το Σύνταγμα
. Τον πρωθυπουργό. Αυτός θα πρέπει να έχει λυμένα τα χεριά του και να διοικεί
την κυβέρνηση όπως αυτός πιστεύει ότι θα έχει τα καλύτερα αποτελέσματα. Οι υπουργοί,
ανεξαρτήτως κόμματος θα πρέπει να δίνουν λογαριασμό στον πρωθυπουργό κυρίως και
μετά σε οποιονδήποτε άλλο.
Γιατί σε αντίθετη
περίπτωση κυβέρνηση δεν μπορεί να λειτουργήσει. Οτιδήποτε έχει τρία - τέσσερα κέντρα
εξουσίας είναι σαφές ότι δεν μπορεί να φέρει αποτελέσματα και αργά η γρήγορα τα
προβλήματα φαίνονται.
Οι κυβερνήσεις
δεν διοικούνται ούτε από συμβούλια δυο, τριών και τεσσάρων αρχηγών , ούτε με
την λογική της ποσοστιαίας κατανομής θέσεων.
Οι κυβερνήσεις
λειτουργούν αυτόνομα , με διευθυντή τον πρωθυπουργό που πρέπει να έχει όλες τις
εξουσίες στα χεριά του σε σχέση με την κυβέρνηση και βεβαίως να συμφωνεί για τα
πρόσωπα.
Απλά πράγματα
.