Μύθοι και Μυθοπλάστες την εποχή της Μετα-Νεωτερικότητας

«Δούλοι του Νέου Θεού-Χρήμα  ή Κόλαση».

 Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης

Ο αρχαίος Ελληνας φιλόσοφος Ευήμερος ο Μεσσήνιος(311-298 π.Χ.) είχε διατυπώσει  τη θεωρία, ότι «οι θεοί ήταν κάποτε βασιλείς ή ήρωες που στη συνέχεια θεοποιήθηκαν». Οπως  ήταν εύλογο,  η θεωρία του προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις ιερέων και φιλοσόφων της εποχής του, αλλά και μεταγενέστερων, και αν δεν υπήρχε ο Διόδωρος ο Σικελιώτης για να διασώσει μερικά αποσπάσματα του.........

έργου του, σήμερα δε θα γνωρίζαμε καν την ύπαρξή του.

Την εποχή της έναρξης της λεγόμενης Νεωτερικότητας( του Διαφωτισμού και ορθολογισμού), υπήρξαν πολλοί διανοητές οι οποίοι προδιέγραψαν το τέλος των θρησκειών και των μύθων. Εκτός λίγων  εξαιρέσεων, όλοι  τους σχεδόν διαψεύστηκαν γιατί αγνόησαν πως «σε όλες τις κρίσιμες στιγμές της κοινωνικής ζωής»(βλέπε Ernst Cassirer: Ο μύθος του Κράτους σελ. 280), «ακόμη και οι λεγόμενοι ρεαλιστές, που συνήθως αντιστέκονται στην επάνοδο των μύθων, δεν είναι πλέον βέβαιοι για τον εαυτό τους και τότε, έρχεται πάλι η ώρα των μύθων», για να επιβεβαιωθεί ο κανόνας, πως δίχως μύθους δεν μπορούν να κυβερνηθούν οι άνθρωποι, «όπως πρέπει».

Σήμερα, μια κρίσιμη περίοδο για την παγκόσμια οικονομία, ζούμε μια εποχή Νέων Μύθων, των Μύθων της Μετα-Νεωτερικότητας.  Ο νέος Θεός, το κατά τον Λούθηρο «πιο συνηθισμένο είδωλο πάνω στη γη»,  λέγεται Χρήμα, η πανταχού παρούσα Αγορά είναι το σύγχρονο Αγιο Πνεύμα και οι σύγχρονοι ναοί είναι τα Χρηματιστήρια. Αναμένεται μόνο ο νέος, ή οι νέοι Μεσσίες, για να επαληθευτεί ο Προφήτης της Νέας Θρησκείας ο Νίτσε, ο οποίος έγραφε «Ο Ζαρατούστρα είναι ευτυχισμένος που τέλειωσε η πάλη των τάξεων και πως, τώρα πια, ήρθε επιτέλους ο καιρός της κυριαρχίας εκείνων των Κυρίων της γης, που οφείλουν να υποκαταστήσουν το Θεό και να δημιουργήσουν τη βαθιά κι απόλυτη εμπιστοσύνη, έναντι εκείνων που είναι υποταγμένοι». Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει οι νέοι μυθοπλάστες να καλλιεργήσουν στους υποταγμένους πιστούς την αναγκαιότητα αυτών των μύθων και οι νέοι μυθοπλάστες, οι μεσάζοντες Απόστολοι ανάμεσα στο νέο Θεό-Χρήμα και στους ανθρώπους, δεν είναι άλλοι από τους καλοπληρωμένους Mainstream – Οικονομολόγους και σταρ της τηλεόρασης.

Αυτοί οι Κύριοι της γης, καταπατώντας κάθε έννοια Αριστοτελικής Λογικής η οποία λέει, πως , «για να θεραπεύσεις κάτι, πρέπει πρώτα να διαγνώσεις τις αρχικές αιτίες που το δημιούργησαν», διαπίστωσαν, πως για όλα τα δεινά της Παγκόσμιας Οικονομικής Κρίσης φταίνε τα σπάταλα κράτη, με πρωτεργάτη ένα μικρό κρατίδιο τεμπέληδων της μεσογείου, που η οικονομία του δεν αποτελεί ούτε το 0,01% της παγκόσμιας οικονομίας.

Είναι σαν ένας γιατρός να ξεκινάει τη διάγνωσή του με το σκεπτικό, πως για όλες τις μορφές ασθένειας, τα εσωτερικά όργανα του ασθενούς, η Αγορά, λειτουργεί τέλεια, δίχως μια πιθανή ασθένεια ή στρέβλωση, αφού σαν  Ιερή και Αγία υπεράνω ανθρώπων και πραγμάτων είναι ανεξάρτητη, αυτορυθμιζόμενη, αλάθητη και ως εκ τούτου ανέγγιχτη. 

Αυτοί οι Κύριοι της γης, γνωρίζοντας πως για να εγκαθιδρύσεις μια νέα θρησκεία πρέπει πρώτα να δαιμονοποιήσεις, να σβήσεις από τα μυαλά  των ανθρώπων τα σύμβολα και τις θεϊκές εντολές των παλαιών θρησκειών, αφού αντικατέστησαν το «εν τω ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου» (απαξιώνοντας τη συμβολή της εργασίας στη δημιουργία πλούτου) με την ιδεολογία «όλα είναι χρήμα, με το χρήμα κάνεις τα πάντα»(Κύριο σύνθημα της Νεοφιλελεύθερης Σχολής του Σικάγου) και χρήμα δεν κερδίζεται με εργασία αλλά με έξυπνο τρόπο στα χρηματιστήρια, καταλήστευσαν και καταχρέωσαν πολλούς-πολλούς αφελείς αλλά και ολόκληρα κράτη εύπιστων λαών, μετατρέποντάς τους σε «πιστούς δούλους του Νέου Θεού-Χρήμα».

Αυτοί οι Κύριοι της γης, ακολουθώντας τη ρήση-συμβουλή του Αποστόλου της Παλαιάς Θρησκείας, που έβρισκε του Ελληνες «ως πιο ευλαβεστέρους καθ’ όλα και πιο θρήσκους από άλλους ανθρώπους»(από την ομιλία του Αποστόλου Παύλου στον Αρειο Πάγο) ξεκίνησαν τα ιεραποστολικά τους μηνύματα από τη χώρα των πιο εύπιστων, που εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια αναζητούν με αγωνία «το Νέο Θεό». Ετσι, παρότι εδώ και χρόνια, εν μέσω κρίσης, οι πλούσιοι στην Ελλάδα και παγκοσμίως έγιναν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι και παρότι, εν μέσω κρίσης, οι Γερμανοί βιώνουν τα  ευδαιμονέστερα χρόνια στην ιστορία τους, ήταν σχετικά εύκολο να πείσουν τους Ελληνες, πως αμάρτησαν «ζώντας πάνω από τις δυνατότητές τους, σε βάρος των εργασιομανών γερμανών» και πως τώρα ήρθε η ώρα της κρίσης, όπου το δίλημμα είναι: «Δούλοι του Νέου Θεού-Χρήμα και των κατόχων του ή Κόλαση».