Γράφει ο Βασίλης Δημ. Χασιώτης
Στο άρθρο μου «Ολική Οικονομική Επαναφορά», που δημοσιεύτηκε στο blog
«ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ» στις 26/12/2010, διατύπωνα τον ισχυρισμό, ότι θα
πρέπει να επανεξετασθεί το καθεστώς του ανταγωνισμού στη περίπτωση της
ελληνικής οικονομίας, τόσο στο εσωτερικό της όσο και στις διεθνείς
αγορές. Όπως σημείωνα, η επανεξέταση δεν λέω ότι σώνει και καλά πρέπει
να είναι καθολική, και βεβαίως σε καμία περίπτωση δεν εννοώ να .........
είναι
εξαιρετικά μακροχρόνια, και επίσης ότι πρέπει να είναι στοχευμένη και να
αφορά τομείς και κλάδους (είτε σε εθνικό επίπεδο είτε ακόμα και σε
περιφερειακό) που γενικά κρίνεται ότι χρειάζονται κάποιου είδους και
ορισμένου βαθμού προστατευτισμό., όπως π.χ. η γεωργία, ορισμένοι κλάδοι
της βιομηχανίας, της βιοτεχνίας, ο τουρισμός, κ.λπ., ώστε να είναι σε
θέση να «επανεκκινήσουν» με αξιώσεις στην ανταγωνιστική αγορά. Μάλιστα,
όπως σημείωνα σε ένα άλλο άρθρο μου, η ανάγκη του προστατευτισμού εγείρεται και
όταν μια εθνική οικονομία, όπως π.χ. η γερμανική, είναι τόσο ισχυρή,
ώστε τελικώς, να καθορίζει τους κανόνες της «ελεύθερης» οικονομίας,
τουλάχιστον ως προς εκείνους τους παίχτες που είναι «ενταγμένοι» στη
σφαίρα οικονομικής επιρροής της, καταφανέστατα προς το δικό της όφελος,
κάτι που προκύπτει και από το γεγονός ότι είναι η κύρια ευνοημένη από το
παιχνίδι αυτό.
Και
συνέχιζα θέτοντας το ΕΙΔΙΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ για τη χώρα μας : ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ
ΜΑΣ, ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΘΕΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΛΗΤΤΕΙ; Για
να σημειώσω, πάντα στα πλαίσια του παραπάνω άρθρου μου, ότι αυτό που
πρέπει να «επανεκκινηθεί» είναι ΕΝΑ ΝΕΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ και όχι το
προηγούμενο και επιπλέον να υπογραμμίσω ότι ΕΝΑ ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ ΠΟΥ ΘΑ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΊΝΑΙ : Η ΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΕΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΕΧΕΙ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΑΤΙΚΗ…
Αυτός
ο οργανισμός, αυτή η οικονομία, είναι δυνατόν να ανακτήσει τις δυνάμεις
της και κυρίως να έχει και αποδόσεις αξιώσεων, με το να την έχουμε να
αγωνίζεται σε μια κατηγορία ανταγωνισμού ΣΑΝ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΡΙΝ ΤΟΝ
ΚΛΟΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΗΣ; Όπως όλοι οι οργανισμοί, δεν θα χρειαστεί ΜΙΑ
ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ ΣΚΛΗΡΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ, με άλλα λόγια,
ΔΕΝ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΊ ΕΝΑ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ, έως
ότου μπορέσει πάλι ΥΓΙΗΣ να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του
ανταγωνισμού;
Τα ίδια πράγματα εξακολουθώ να πρεσβεύω και τούτη τη στιγμή.
Διερωτώμαι
μάλιστα, όταν όλοι αυτοί οι «ρεαλιστές» περί τα οικονομικά ομιλούν περί
επαναφοράς σε ένα –δύο – τρία χρόνια της ελληνικής οικονομίας στις
αγορές, αν έχουν στοιχειωδώς μια αίσθηση της εικόνας που θα έχει η
ελληνική οικονομία σε ένα – δύο – τρία χρόνια.
Θα
είναι σαν να απαιτείς έναν αθλητή που πέρασε εγκεφαλικό και ήταν
διασωληνωμένος στην εντατική για χρόνια, να σηκωθεί και ν’ αρχίσει να
ξανακάνει εκατοστάρια και μαραθώνιους : από την εντατική κατευθείαν
στον στίβο.
Η
οικονομία μιας, για όσους «ρεαλιστές» δεν το αντιλήφθησαν, ΣΗΜΕΡΑ που
μιλάμε, όχι σε 1-2-3 χρόνια, που τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα όσο
εφαρμόζεται αυτή η ολέθρια μνημονιακή πολιτική, δεν μπορεί ΧΩΡΙΣ
ΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΩΓΗ (ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΣΜΟ), να βγει στον διεθνή ανταγωνισμό, εξόν κι
αν εννοούν 5, 10, 20, 30 μεγάλες επιχειρήσεις. Αν με τη λέξη
«οικονομία» αυτές εννοούμε, τότε, είναι καιρός να πέσουν οι τίτλοι
τέλους.
Ολόκληροι
τομείς ή κλάδοι της ελληνικής οικονομίας, σε 1-2-3 χρόνια, απλά θα
είναι πιο ώριμοι, ΟΣΟ διαρκεί η μνημονιακή πολιτική, όχι να πάνε κατ’
ευθείαν από την εντατική στον στίβο του ανταγωνισμού, αλλά κατ΄ ευθείαν
στα θυμαράκια.
Και από ποιον θα ζητήσουμε να μας υποστηρίξει το αίτημα;
Να το ξαναπώ λοιπόν, μπας και το ασκούσουν οι «σκληρά διαπραγματευόμενοι» μαζί της :
Μα από τη χώρα εκείνη της ευρωζώνης που διαθέτει το μεγαλύτερο τοίχος προστασίας για την οικονομία της : τη Γερμανία!
Η
Γερμανία που από την εποχή ήδη του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος
στις δεκαετίες του ’80 και ’90, ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ, ΚΑΙ ΕΚΤΟΤΕ ΣΤΑΘΕΡΑ
ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΣΕ ΌΛΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ, ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΚΑΙ
ΝΟΜΙΜΣΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΑ, ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ
ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, ΥΨΩΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΠΕΡΙΤΕΧΝΟ ΤΟΙΧΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΣΜΟΥ
ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΤΑΜΠΕΛΑ ΚΑΙ ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΟΥ «ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ».
Γι’ ακόμα μια φορά η Γερμανία, προς τιμή της,
κατόρθωσε να καταστήσει τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές ηγεσίες υποχείριά της,
ΠΛΗΝ της Μεγάλης Βρετανίας, (γι’ ακόμη μια φορά, αυτή η Μάγχη στάθηκε
ένα αξεπέραστο εμπόδιο), που έγκαιρα αποδεσμεύτηκε από το
«γερμανοκρατούμενο» τότε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα και έξυπνα
αρνήθηκε να συμμετάσχει σε ένα «ενιαίο ευρωπαϊκό» νόμισμα, που ΟΥΤΕ
«ενιαίο» είναι ΟΥΤΕ «ευρωπαϊκό» ήταν κι ΟΥΤΕ ΣΗΜΕΡΑ είναι : είναι ένα
νόμισμα «γερμανικών προδιαγραφών», είναι ένα νομισματικό «εργαλείο»
στήριξης της γερμανικής οικονομίας, και για να το πω χωρίς περιστροφές,
είναι μια άλλη ονομασία του μάρκου, και για να κάνω μια πρόβλεψη : θα
είναι η ίδια η Γερμανία που αν δει ότι πλέον τα ΕΘΝΙΚΑ ΤΗΣ (και όχι τα
ευρωπαϊκά συμφέροντα), παύουν να εξυπηρετούνται αποτελεσματικά με το
ευρώ, ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΝΑ ΘΙΓΟΝΤΑΙ, θα την κοπανήσει κανονικότατα, ΟΧΙ από
την Ευρωπαϊκή Ένωση, τόσο ανόητη δεν είναι, αναφέρομαι στην ευρωζώνη. Τι
θα γίνει από εκεί και πέρα; Η Γερμανία σίγουρα θα σχεδιάσει κάποια
εναλλακτική της στρατηγική, αν δεν την έχει ήδη έτοιμη, διότι ΤΑ ΣΟΒΑΡΑ
ΚΡΑΤΗ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ, ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΥΣ ΣΕ
ΚΑΜΙΑ ΚΡΙΣΗ : ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΟΗΣΙΑ, ΑΠΛΩΣ ΤΗΝ ΕΞΑΓΟΥΝ ΣΕ ΥΠΟΔΕΕΣΤΕΡΕΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΆ ΧΩΡΕΣ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΕΣ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΟΥΝ.
Η
Ελλάδα, συνεπώς, έχει κάθε συμφέρον, να αξιώσει να της επιτραπεί να
ασκήσει προστατευτική πολιτική για την οικονομία της, και δεν θα ήταν
καθόλου άσχημο, αν το αίτημα αυτό επεδίωκε να διευρυνθεί και με τη
συστράτευση και άλλων παρόμοιων αιτημάτων, οικονομιών της ευρωζώνης που
θεωρούνται κι αυτές αποδυναμωμένες στο επίπεδο του ανταγωνισμού.
Βεβαίως, υπάρχει στην Ευρώπη και μια Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ένα «ιδιόρρυθμο» κατασκεύασμα, αφού είναι η Κεντρική Τράπεζα καμιάς κρατικής οντότητας,
αλλά μιας οικονομικής ένωσης, κάτι χωρίς προηγούμενο διεθνώς. Αυτό το
ιδιόρρυθμο καθεστώς, βεβαίως, όσο δεν υπάρχει ενιαία ευρωπαϊκή πολιτική
κρατική οντότητα, είναι κάτι το πολύ χρήσιμο για όσους διαθέτουν τη
μεγαλύτερη οικονομική ισχύ στην ευρωζώνη, δηλαδή τη Γερμανία, η οποία
κυριολεκτικώς, έχει καλύψει αυτό το κενό της ενιαίας ευρωπαϊκής
πολιτικής εξουσίας με τη δική της κυριαρχία.