 |
| Käthe Kollwitz (1867 – 1945) |
Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
«400.000 οικογένειες δεν έχουν ούτε έναν εργαζόμενο στο σπίτι», δήλωνε προχθές ο πρόεδρος του ΟΑΕΔ σε πρωινή εκπομπή του μεγάλου καναλιού! Ανεπισήμως, ο αριθμός είναι μάλλον μεγαλύτερος!!
Εε και μετά;
«Υποδειγματική,
μέχρι προχθές μαθήτρια, εξύβρισε χθες χυδαία και δίχως λόγο καθηγητή της και
έφυγε από την αίθουσα»! Η προσπάθεια της
διευθύντριας να βρει την.........
ίδια και τους γονείς της για να τους ανακοινωθεί η
τριήμερη αποβολή της απέβη άκαρπη. Από γείτονές τους έμαθε «ότι οι γονείς είναι
εδώ και δύο χρόνια άνεργοι, δεν έχουν τηλέφωνο ούτε ρεύμα και μάλλον είναι σε
διάσταση, αφού εδώ και βδομάδες δεν ακούγονται πλέον οι συνηθισμένοι καυγάδες»!Εε και μετά;
«Σε χιλιάδες
σκοτεινά σπίτια, πίσω από κλειστά παράθυρα και κατεβασμένες κουρτίνες,
εκτυλίσσονται καθημερινά ανθρώπινα δράματα, που δεν τα χωράει ο νους»!
Εε και μετά;
Εμάς, τους τηλεοπτικούς ανθρώπους, που ότι δε δούμε σε τηλεοπτική εικόνα δεν υπάρχει, τι μας νοιάζει; Ακόμη κι αν δούμε εικόνες, μέσα σ’ αυτό το κλίμα ανταγωνισμού, μέσα στις τόσες «πληροφορίες» των αριθμών και των εικόνων ανθρώπινων τραγωδιών, χάσαμε ακόμη κι αυτήν την ενσυναίσθηση-την ικανότητα να μπούμε στο πετσί των άλλων κι αυτή είναι η πλέον σκοτεινότερη πλευρά της κρίσης, μιας κρίσης που επαλήθευσε τις ανησυχίες της μεγάλης παιδαγωγού Μaria Montessori, από το 1937:«Η εκπαίδευση στη σημερινή της μορφή διδάσκει τα παιδιά να μη βοηθούν το ένα το άλλο, να μην παρακινούν αυτούς που δεν ξέρουν κάτι, να μη σκέφτονται παρά μόνο τη δική τους ανέλιξη και να στοχεύουν αποκλειστικά στην απόκτηση βραβείων ανταγωνιζόμενα τους συμμαθητές τους. Και αυτοί οι αξιολύπητοι εγωιστές, οι πνευματικά εξουθενωμένοι όπως μας αποκαλύπτει η πειραματική ψυχολογία, βγαίνουν αργότερα στον κόσμο, όπου ζουν ο ένας δίπλα στον άλλο σαν κόκκοι άμμου στην έρημο- ο καθένας αποκομμένος από το γείτονά του, και όλοι στείροι. Αν έρθει μια θύελλα, αυτή η ανθρώπινη σκόνη, δίχως πνευματική ουσία για να της δώσει ζωή, θα παρασυρθεί σε έναν θανατηφόρο ανεμοστρόβιλο».
Χάσαμε αυτό
που μας ξεχώριζε από μια αγέλη από αντιλόπες.