Μια κίνηση που δείχνει πολλά σε ότι αφορά την επόμενη ημέρα στο ΠΑΣΟΚ και ειδικά για την "τύχη" που θα έχει ο πρώην πρωθυπουργός.
ΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
Ο κ. ΤΣΙΠΡΑΣ ΛΑΙΚΙΖΕΙ, «ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΣΧΕΔΙΟ» ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΜΑΘΟΥΝ ΟΙ.. ΕΧΘΡΟΙ ΜΑΣ (!) ΤΑΖΕΙ ΤΑ........
ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΑΛΛΑ ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΝΑ ΚΟΣΤΟΛΟΓΗΣΕΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΠΟΥ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΟΓΜΑ «ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ»
1.Λαϊκισμός, λαϊκισμός,
λαϊκισμός. Ο κ. Τσίπρας γνωρίζει πλέον πολύ καλά ότι δεν κερδίζει την
εμπιστοσύνη του Ελληνικού λαού και γι’ αυτό τάζει λαγούς με πετραχήλια
στους πάντες για τα πάντα. Ανέξοδες προεκλογικές υποσχέσεις, σε ένα λαό
που υποφέρει και προσφέρει από το υστέρημά του για την σωτηρία της
πατρίδας.
2. Ο κ. Τσίπρας έδειξε χθες ξεκάθαρα ότι
το κόμμα του στερείται στρατηγικής. Από τη μια θέλει να καταργήσει
μονομερώς το Μνημόνιο και από την άλλη θέλει να συζητήσει με τους
δανειστές μας. Ξέρει ότι η καταγγελία της σύμβασης θα οδηγήσει στη
διακοπή της ροής χρηματοδότησης της χώρας από την ΕΕ, κάτι που θα έχει
τραγικές συνέπειες για τη χώρα και κυρίως τα ασθενέστερα τμήματα του
ελληνικού λαού τα οποία υποτίθεται ότι υποστηρίζει και τονίζει ότι στην
περίπτωση αυτή διαθέτει σχέδιο το οποίο δεν το αποκαλύπτει για να μην το
μάθουν οι εταίροι μας!
3. Δεν μπόρεσε να
απαντήσει με σαφήνεια, στο πόσο κοστίζει το πρόγραμμα του. Η κοστολόγηση
του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει άλυτο μυστήριο. Η απάντηση ήταν
ότι κοστίζει κάτι λιγότερο από αυτό της ΝΔ. Δηλαδή πόσο; Οι δικοί μας
υπολογισμοί λένε ότι κοστίζει περί τα 15 δις ευρώ (επαναφορά
αφορολογήτου, επιδόματος ανεργίας κλπ.)
Ακόμα όμως
και αν υποθέσουμε ότι κοστίζει μόνο τα μισά, από πού θα βρεθούν τα
χρήματα αυτά; Για αυτό ο κ. Τσίπρας δεν είπε κουβέντα. Δεν είπε επίσης ο
κ. Τσίπρας αν σε κάθε περίπτωση θα συμβάλλει στην παραμονή της χώρας
στο ευρώ και στην απρόσκοπτη χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας, σε
αυτή την κρίσιμη στιγμή για την πατρίδα και την Ευρώπη.
4.Μέσα
σε μισή ώρα ο κ. Τσίπρας πέρασε από τον τσαμπουκά της μονομερούς
καταγγελίας της σύμβασης στην συζήτηση με τους δανειστές μας. Μεταξύ
τσαμπουκά και συζήτησης, υπάρχει η σωστή λέξη που είναι
«διαπραγματεύομαι» σε μια Ευρώπη που είναι η διαρκής διαπραγμάτευση όλων
με όλους και στο πλαίσιο μιας σύμβασης που προβλέπει η ίδια
διαπραγμάτευση και αναθεώρηση.
Το πρόβλημα της
διαπραγμάτευσης είναι πολύ απλό. Για να σου δώσουν παράταση του χρόνου
προσαρμογής, για να τους πείσεις να μη σε πιέζουν για τα εισοδήματα των
πολιτών, πρέπει να τους πεις τι θα κάνεις με την ανταγωνιστικότητα, με
τις αποκρατικοποιήσεις, με το άνοιγμα της οικονομίας, με το στοίχημα να
γίνει η Ελλάδα ένα κανονικό επιτέλους κράτος, ευρωπαϊκό, ένα κανονικό,
που λειτουργεί υπέρ των πολιτών του και υπέρ της παραγωγής της
ανάπτυξης.
Γι’ αυτά δε λένε κουβέντα, γιατί ο
λόγος τους είναι συντηρητικός. Θέλουν κράτος, κρατισμό, συντεχνιασμό,
πελατειακές σχέσεις. Αυτή είναι η αλήθεια.