O στενός συνεργάτης του Ευάγγελου Βενιζέλου, Γιάννης Δατσέρης, μιλώντας στον Αθήνα 9,84 επισήμανε ότι «ως πολιτικός φορέας δεν έχουμε ταυτιστεί ποτέ με αντιδημοκρατικά μέτρα, με ακτιβίστικες οριακές κινητοποιήσεις που προπηλακίζουν, που προκαλούν την......
ανθρώπινη προσωπικότητα, που ασκούν φυσική βία. Κάποιες άλλες πολιτικές δυνάμεις εκπαίδευαν τις συνιστώσες τους σε τέτοιες ενέργειες».
Επιλεκτική μνήμη έχει ο κ. Δατσέρης. Το κόμμα του έχει χρησιμοποιήσει επονείδιστες πρακτικές και έχει ασκήσει λεκτική και φυσική βία και κατά των εσωκομματικών αντιπάλων και κατά των πολιτικών εχθρών του…
Να του θυμίσω το «κάτσε κάτω κουλοχέρη», που εκστόμισε το 1975 σε κομματική σύναξη κάποιος [πιθανότατα άκαπνος] εναντίον του Σάκη Καράγιωργα παρουσία του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος έκανε πως δεν άκουσε την αισχρή αυτή φράση;
Να σημειωθεί ότι ο Σάκης Καράγιωργας είχε χάσει το μισό καρπό του χεριού του από έκρηξη, όταν προσπάθησε να κατασκευάσει βόμβα την περίοδο της χούντας.
Να του θυμίσω πώς αντιμετώπισαν συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ, την εποχή της διακυβέρνησης της χώρας από τον Κ. Μητσοτάκη, τους ανθρώπους που έσπευσαν να αγοράσουν άδειες λεωφορείων; Τους ξεγύμνωσαν και τους διαπόμπευσαν. Οι φωτογραφίες των ταπεινωμένων πολιτών έκαναν το γύρο του κόσμου.
Να του θυμίσω την εικόνα που παρουσίαζε το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, τον Ιούνιο του 1996, όταν οι μισοί σύνεδροι έβριζαν και μούντζωναν τον Κώστα Σημίτη;
Να του θυμίσω τις αθλιότητες που διακινούσαν στελέχη του ΠΑΣΟΚ για τον Ανδρέα Χριστοδουλίδη που ήταν μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του κόμματος;
Να του θυμίσω τους τσαμπουκάδες συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ, όταν το κόμμα τους ήταν στην αντιπολίτευση και διαφωνούσαν με τις επιλογές των δεξιών κυβερνήσεων, αλλά και εσχάτως που το ΠΑΣΟΚ ήταν στην εξουσία;
Να του θυμίσω τις διοχετευμένες φήμες από παράγοντες του ΠΑΣΟΚ σε παραταξιακά Μέσα Ενημέρωσης κατά του Χαρίλαου Φλωράκη και του Λεωνίδα Κύρκου για τα κότερα και τις βίλες που δήθεν είχαν στην κατοχή τους τα εμβληματικά στελέχη της ιστορικής Αριστεράς;
Το ΠΑΣΟΚ ήταν θύμα παρόμοιων συμπεριφορών [1989 -2012], υπήρξε όμως και θύτης.
Είναι βολικό να επιλέγεις το ρόλο του θύματος, αλλά δεν είναι αυτή όλη η αλήθεια.
Το ζητούμενο είναι πώς θα εξοβελιστούν από τη δημόσια αντιπαράθεση αυτού του τύπου οι αντιλήψεις, πώς -μ’ άλλα λόγια- η σύγκρουση θα περιοριστεί στο χώρο των ιδεών και των πολιτικών γραμμών;
Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι η συρρίκνωση της λεκτική βίας. Απέχουμε πολλά χρόνια από την εποχή που ο Τρότσκι έλεγε για τον Στάλιν «αυτός δεν σημαδεύει τις ιδέες σου, σημαδεύει το σβέρκο σου». Ωστόσο, με την ακραία ρητορική που χρησιμοποιούν σήμερα κόμματα και πολιτικοί, έχεις την αίσθηση ότι σημαδεύουν το σβέρκο και όχι τις ιδέες των αντιπάλων τους.