Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Μπαίνοντας
κανείς στην ηλεκτρονική εθνική βιβλιοθήκη της Αυστρίας
(http://anno.onb.ac.at/cgi-content/anno?aid=etg)
και διαβάζοντας τη σημαντικότερη ελληνική εφημερίδα της περιόδου της Ελληνικής
Επανάστασης, τον «Ελληνικό Τηλέγραφο», μπορεί
να καταλάβει καλύτερα τον προπαγανδιστικό ρόλο που καλούνται να παίξουν και
σήμερα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης-παραπληροφόρησης, που βρίσκονται στα χέρια
εκείνων, που έχουν τα ίδια συμφέροντα με εκείνα που είχε ο ιδιοκτήτης του «Ελληνικού Τηλέγραφου», Δημήτρης
Αλεξανδρίδης (1784-1851) και οι συν αυτόν βολεμένοι Ελληνες έμποροι της
Βιέννης, που έβλεπαν την Ελληνική Επανάσταση ως απειλή στην μέχρι τότε αγαστή
συνεργασία τους με την.........
Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Ενώ
στα πρώτα της φύλλα του 1821, αποκαλεί τους επαναστάτες «αποστάτες» και
«ανόητους» και την επανάσταση «εγκληματικόν επιχείρημα», στη συνέχεια
χρησιμοποιεί πιο σκληρούς χαρακτηρισμούς, όπως αντί για επαναστάτες τους
αποκαλεί «Ινσουργέντες» (κάτι μεταξύ ανταρτών και λήσταρχων στα ισπανικά).
Ενώ
δείχνει κατανόηση για τους Τούρκους, οι οποίοι κλήθηκαν «να επιβάλουν την
ησυχίαν και την ευταξίαν» γράφει για τους επαναστάτες του 21 ότι επιτελούν
«πράξεις απανθρωπίας με
αποκεφαλισμούς….». Δημοσιεύει και τις δύο επιστολές αφορισμού των επαναστατών
του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄ αλλά και όλα τα διατάγματα-φιρμάνια του
Σουλτάνου, τίποτα όμως από την πλευρά των επαναστατών του 21.
Συγκεκριμένα:
Στις 14 Σεπτεμβρίου
του 1821 γράφει:
«Αυτοκρατορικόν μανιφέστον του Σουλτάνου προς τους υψηλοτάτους Βεζύρας,
σεβαστούς Μολλάδες, Κριτάς, Βοϊβόδας και Αϋανούς προς τους λοιπούς διοικητάς
και εγκρίτους της χώρας….δια του οποίου καλούνται οι Ελληνες όπως επιστρέφωσι
εις αληθινήν μετάνοιαν και υποταγήν».
Στις 13 Σεπτεμβρίου
του 1822 γράφει: για «πράξεις απανθρωπίας με αποκεφαλισμούς» των Ελλήνων,
ενώ ο τουρκικός και αλβανικός στρατός υπό τας διαταγάς του Χουρσίτ Πασά περιγράφονται ως δυνάμεις που θέλουν να επιβάλλουν
την τάξη «όχι με την βίαν των όπλων, όσον με τρόπον ήπιον και με συνδιαλέξεις
περί συμβιβασμού….δεν εχρειάσθη δε εις κανέν μέρος να μεταχειρισθή αυστηρότητα.
Στο
ίδιο φύλλο γράφει: «έκαστος αρχηγός των ινσουργέντων καταγίνεται φροντίζων προ
πάντων δια την ιδίαν του ασφάλειαν, είτα δε αγωνίζεται να σώση από το γενικόν
ναυάγιον όσα δύναται αργύρια και πολύτιμα. Ο Κολοκοτρώνης, ότε έφυγεν από το
έμπροσθεν Πάτρας στρατόπεδον, έλαβεν μεθ’ αυτού μεγάλην στρατιωτικήν κάσσαν,
και είτα άδεται (γνωστή τακτική παραπληροφόρησης) ανεχώρησεν εις τα βουνά της
Μάϊνας(Μάνης), ένθα, καθώς και άλλοι θέλει επιμεληθή να φιλιωθή κατ’ ιδίαν με
την Πόρταν(Πύλη), και ανίσως αρχίση το πράγμα με φρόνησιν, θέλει το κατορθώση
βέβαιαν……Ο Ομέρ Πασσάς Βριόνι καταγίνεται κατά το παρόν σπουδαίως να
αποκαταστήη την ησυχίαν και ευταξίαν…»
Στις 24 Σεπτεμβρίου
του 1822 γράφει:: «Εξ οκτώ ημερών διαφημίζουσιν οι ενταύθα Γραικοί φήμας
περί νικών. Ημείς εμάθαμεν εξ αξιοπίστων πηγών (προφανώς απ’ την Πύλη) τόσον
ολίγον περί τούτων των συμβεβηκότων».
Στις 15 Οκτωβρίου του
1822 γράφει: «και’
ημέραν διασπείρονται αι πλέον αντιφάσκουσαι φήμαι περί της καταστάσεως των
πραγμάτων εν Μωρέω….Μερικοί πλανηθέντες (όπως σήμερα) νέοι Γερμανοί και Γάλλοι
(φιλέλληνες), διδαχθέντες εκ πικράς πείρας το συμφερώτερον, επιστρέφουσιν από
την Ελλάδα, και πάντες συμφωνούσι (ο συντάκτης μίλησε με όλους προσωπικά) κατά
τους λόγους των εναντίον των Ελληνικών αρχηγών…»
Στις 25 Οκτωβρίου του
1822 γράφει: «Αι
ειδήσεις δια τα συμβάντα εν Μωρέω περιγράφουσι τα της καταστάσεως του τόπου
εκείνου θλιβερά. Οι τέσσαρες στρατιωτικοί αρχηγοί Κολοκοτρώνης, Υψηλάντης, ο
Μπέης Μάϊνας(Πετρόμπεης) και ο Κρεβέτας,
εμοίρασαν εν αυτοίς την εξουσίαν, ώστε οι μεν δύο πρώτοι προστάζουσιν απολύτως
εις τας επαρχίας της Αργολίδος και Αχαϊας οι δε λοιποί δύο εις τας της
Μεσσηνίας και Μονεμβασίας. Οι εγκάτοικοι αισθάνονται το βάρος ταύτης της
δικτατωρίας (όχι του προλεταριάτου) χωρίς να ελπίζωσιν εκ τούτου όφελός τι».
Με
τον ίδιο τρόπο που προσπαθούν οι Αλαφούζοι και τα τσιράκια τους να μας πείσουν
πως ότι συμφέρει τους ίδιους συμφέρει κι εμάς, το ίδιο έκανε καιο Αλεξανδρίδης
το 1821. Όταν η επανάσταση άρχισε να στεριώνει, αίφνης, ο «Ελληνικός
Τηλέγραφος», ανακάλυψε την αλήθεια. Παλιά τέχνη των καιροσκόπων της
παραπληροφόρησης.