Γράφει ο Καφενόβιος
«Στην Ελλάδα γεννιέται οικονομική δικτατορία», γράφει η γαλλική «Λιμπερασιόν».
Η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας έχει τεθεί υπό την απόλυτη κηδεμονία διεθνών οργανισμών (Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ), οι οποίοι ουδεμία σχέση έχουν με κανενός είδους δημοκρατική νομιμοποίηση. Υποδουλώθηκε η χώρα, μέσω των πρωτοφανούς αγριότητας «διαρθρωτικών» προγραμμάτων, που πίνουν το αίμα των εύκολων θηραμάτων, των μισθωτών, των συνταξιούχων, των μικροεπαγγελματιών. Και όλα αυτά με την ψήφο των εθνοπατέρων και εθνομητέρων, που διαμαρτύρονται κιόλας διότι προπηλακίζονται καθημερινά από αγανακτισμένους πολίτες.
Θα ήταν ωστόσο, πολύ διαφορετικά τα πράγματα εάν υπήρχαν εκείνοι οι πολιτικοί μηχανισμοί, που θα οργάνωναν τη Νέα Αντίσταση της κοινωνίας. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν (ακόμη) στη χώρα μας οι....... οργανώσεις εκείνες, που θα πάρουν τη σκυτάλη της έμπρακτης και αποτελεσματικής διαμαρτυρίας.
Τι μας απομένει;
Ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα και ρεαλιστική η πρόταση του Γ. Δαράτου στην Ελευθερoτυπία: «Η καθημερινή προσωπική πρακτική, ίσως και συλλογική διαμαρτυρία μας σ' ένα κράτος - βιαστή μας. Η διαρκής πολιτική ανυπακοή μας. Θυμηθείτε το κίνημα «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω...». Κάτι τέτοιο σε ευρύτατη κλίμακα. Οπου μπορούμε να υπονομεύσουμε αυτό το ανήθικο κράτος, οφείλουμε να το κάνουμε· η αντίσταση πρέπει να είναι μια μόνιμη συμπεριφορά μας, που να ξεπερνά συνεχώς την ανυπακοή μας σε νόμους που έχουν ψηφιστεί εναντίον μας. Οτιδήποτε κρίνουμε ότι μας υποδουλώνει πρέπει να βρίσκουμε τρόπους να το εξουδετερώνουμε. Είναι ο μοναδικός ηθικός κανόνας μέχρι να φτιάξουμε νέες οργανώσεις και κόμματα».