Δικαιοσύνη και Διαφθορά

Η Δικαιοσύνη του Lucas Cranach  1537
Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης

«Δικαιοσύνη;…………….Ποια Δικαιοσύνη;  
Δικαιοσύνη υπάρχει μόνο στον άλλο κόσμο.
Σ’ αυτόν εδώ στη γη υπάρχει μόνο Δίκαιο».
                                                      J.R. “Dallas”


Λένε, πως, η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο σε όλα τα συστήματα ηθικής.
Λένε, πως, η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ αποτελεί τη βάση της Δημοκρατίας.
Λένε , πως, η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ είναι σημαντικότερη ακόμα κι απ’ την ελευθερία, γι αυτό, σε όλους τους λαούς βρίσκεις θεότητες της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, αλλά σε ελάχιστους θεότητες της ελευθερίας.
Λένε,  πως, δίχως ένα κοινό αίσθημα ΔΙΚΑΙΟΥ δεν μπορεί να υπάρξει  οργανωμένη κοινωνία, γι αυτό και ο Ησίοδος (βλέπε «Εργα και Ημέραι»), αφιέρωσε ένα ολόκληρο κεφάλαιο με κύριο θέμα την υπεροχή της Δίκης πάνω στην Υβρι, συνώνυμο της αλαζονείας, που οδηγεί στην αδικία.
Αυτές οι τόσο αυτονόητες και γενικώς αποδεκτές διαπιστώσεις, φαίνεται πως δεν ισχύουν πλέον στη χώρα που γέννησε τη Δίκη, τη........ Νέμεσι και την Ευνομία. Εδώ δεν ισχύει καν το εθιμικό δίκαιο του «ισχύει ότι συμφωνήσαμε» των πρώτων κοινωνιών, ούτε καν η Θεοδικία των ισλαμικών χωρών.
Εδώ ισχύει το «δίκαιο είναι το εκάστοτε συμφέρον των ισχυρών» και «η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, σαν γυναίκα, είναι καταδικασμένη να ενδώσει στη βία των εκάστοτε ισχυρών».
Είμαστε μια απ’ τις τελευταίες χώρες του πλανήτη, που κάποιοι, σαν μικροί θεοί, είναι υπεράνω των νόμων.
Εδώ ισχύει ο κανόνας του “Primus inter pares”(πρώτου μεταξύ ίσων), που στην ελληνική γλώσσα των κρατούντων ερμηνεύεται ως «όλοι είμαστε ίσοι έναντι των νόμων αλλά μερικοί είναι πιο ίσοι»!
Μια σειρά από σκάνδαλα των τελευταίων ετών, στα οποία είναι αναμεμιγμένοι ισχυροί παράγοντες της πολιτικής, της οικονομίας και του αθλητισμού, έδειξαν και στον τελευταίο πολίτη, ότι η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ στη χώρα μας, «όχι απλώς μπάζει», αλλά «έχει στεγανά». Κάποιους δεν τους αγγίζει σαν να πρόκειται για ιερές αγελάδες στην ευρωπαϊκή Ινδία.
Για το ίδιο ακριβώς σκάνδαλο της SIEMENS, ακόμα και στη Νιγηρία, κάποιοι υπουργοί οδηγήθηκαν στη φυλακή.
Για το πρόσφατο σκάνδαλο του ποδοσφαίρου, στην Ιταλία υποβιβάστηκαν πρωτοκλασάτες ομάδες, στην Τουρκία, οδηγήθηκαν στη φυλακή μεγαλοπαράγοντες και απειλούνται οι ομάδες τους με υποβιβασμό. Στη χώρα μας, δεν συζητείται καν η ιδέα πως θα μπορούσαν να υποβιβάσουν πρωτοκλασάτη ομάδα ή να οδηγήσουν στη φυλακή τον πρόεδρό της.

Το θέαμα του κατηγορουμένου για τις υποκλοπές, διευθύνοντος συμβούλου της Vodafone στην ακρόαση μπροστά στους εκπροσώπους του νομοθετικού σώματος του λαού, ήταν ενδεικτικό της στρέβλωσης των θεσμών στη χώρα μας.
Πολιτικοί και δημοσιογράφοι ξένων χωρών, ακόμα και εκπρόσωποι της ΤΡΟΙΚΑ απορούν και αναρωτιούνται «γιατί δεν έχει κινηθεί μέχρι σήμερα η Ελληνική Δικαιοσύνη στην αναζήτηση ευθυνών για το φιάσκο της χρεοκοπίας». Προφανώς, δεν έχουν αντιληφθεί, πως στη χώρα που οι πολίτες της, πρώτοι στην ιστορία, απαίτησαν  από τη Δικαιοσύνη να στείλει στη φυλακή ή στην εξορία ηγέτες της, για τους σύγχρονους Ελληνες πολιτικούς, δεν υπάρχουν πλέον πολίτες αλλά μόνο υπήκοοι. Δεν εξηγείται διαφορετικά αυτή η απόλυτη περιφρόνηση προς τον ελληνικό λαό, τον οποίο θεωρούν διεφθαρμένο στο σύνολό του και φυσικά, το τελευταίο που χρειάζεται  ένας διεφθαρμένος λαός είναι η ισότητα μπρος στους νόμους. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν καταργήσει ακόμα και τον νόμο του Gauss «περί κανονικής κατανομής», σύμφωνα με τον οποίο «είναι απίθανο, ένας ολόκληρος λαός να είναι εκ γενετής βεβαρημένος με ελαττώματα απ’ τα οποία είναι απαλλαγμένες συγκεκριμένες ομάδες(πολιτικοί, δικαστικοί λειτουργοί κ.α.).
Κανείς δεν αρνείται ότι υπάρχει εκτεταμένη διαφθορά στη χώρα μας και ότι αυτή έχει άμεση σχέση με την εκτεταμένη ατιμωρησία κάποιων που νιώθουν και είναι πράγματι υπεράνω των νόμων. Η Ατιμωρησία οδηγεί στην αλαζονεία και η αλαζονεία οδηγεί με τη σειρά της στη διαπλοκή, στη διαφθορά και στην περιφρόνηση νόμων και ανθρώπων. Μ’ αυτήν την έννοια, την κύρια ευθύνη για τη διαφθορά στη χώρα μας την φέρει η Δικαιοσύνη, αυτός ο ακρογωνιαίος λίθος όλων των συστημάτων ηθικής, που στη χώρα μας έχει αυτοαπαξιωθεί πλήρως με αποφάσεις τύπου Ρικομέξ, κλείνοντας το μάτι σαν π…η σ’ αυτόν που τα ‘χει.