Γράφει ο Βασίλης Νικολόπουλος
Βγηκε ο Στρως Καν και κάρφωσε τις «υπόγειες» διαπραγματεύσεις από το Νοέμβριο του 2010 με την κυβέρνηση και όλοι στάθηκαν στο ζήτημα του ψευδους, θεωρώντας τις αποκαλύψεις του άλλο ένα «καρφί» στο φέρετρο της αξιοπιστίας του Πρωθυπουργού (μετα το «λεφτά υπάρχουν»)
Όμως η είδηση βρίσκεται αλλού.
Στη κατάρρευση του μοναδικού επιχειρήματος που το σύνολο των κυβερνητικών στελεχών διατυπώνουν ως απάντηση στις κατηγορίες περί αντισυνταγματικότητας, προχειρότητας, πλήθος αποικιοκρατικών και εξευτελιστικών όρων του Μνημονίου: το ότι η δανειακή σύμβαση ήταν προϊόν χρονικής και υπό αφόρητων οικονομικών συνθηκών πίεσης.
Ότι όλα έγιναν αναγκαστικά βιαστικά μέσα σε διάστημα λίγων ημερών ή εβδομάδων αυτή δεν ήταν η δικαιολογία για τους........ κατάπτυστους όρους του Μνημονίου;
Κι όμως βγαίνει ο Στρως Καν και μιλαεί για τουλάχιστον εξάμηνες υπόγειες διαπραγματεύσεις.
Εξι μήνες πολιτικός χρόνος είναι τεράστιος.
Κι αποτέλεσμα αυτής της εξάμηνης διαπραγμάτευσης είναι αυτό το Μνημόνιο; (που μας παρουσιάστηκε κιόλας δεδομένων των συνθηκών κι ως «επιτυχία»;)
Δηλαδή τι χειρότερο θα μπορούσε να μας συμβεί από το να υποθηκεύσουμε το σύνολο της ελληνικής επικράτειας ανταλλάσοντας ομολογιακά με ενυπόθηκα δάνεια αν στη θέση της σοσιαλιστικής κυβέρνησης και του ΓΑΠ στέλναμε για διαπραγματευτή επι εξαμήνου έναν «άνθρωπο της αγοράς», έναν τραπεζίτη ή έναν τοκογλύφο;
Δεν ξέρω αλλά εκείνο που τρομάζει περισσότερο και από τα ψέματα είναι η ανικανότητα ( για να μην μιλήσουμε για προδοσία, που συνιστά μια μεθόδευση η οποία κατέληξε σε παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας).
Εκείνο που τρομάζει είναι μια κυβέρνηση που αναλώνει 6 μήνες για την αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού», την προετοιμασία μιας εξαπατημένης κοινής γνώμης για την αποδοχή του μοιραίου με αλλεπάλληλα ψέματα και επικοινωνιακά τερτίπια, και το ουσιαστικό, την διαπραγμάτευση με τους τοκογλύφους-δανειστές, την αντιμετωπίζει «φιλικά» (προς τον «συντροφο» Στρως Καν) και με χαλαρότητα.
Tρομάζει μια κυβέρνηση που αντί να εργαστεί σκληρά και επί της ουσίας για μια ειλημμένη απόφαση της, εμφανίζει εκ των υστέρων το πλέον άθλιο διαπραγματευτικό αποτέλεσμα ως προϊόν χρονικής πίεσης, που είναι και το τεράστιο ψέμα αφού έκανε διαπραγματεύσεις τουλάχιστον επι εξαμήνου.
Για να ανοίγουν σαμπάνιες τελικά ο Τρισέ και οι τραπεζίτες της ΕΚΤ και να μας λοιδορούν οι ομοιοπαθείς Πορτογάλοι και Ιρλανδοί «ότι εμείς δεν θα καταντησούμε Ελλάδα».
ΥΓ1 Και μετά βγαίνει και ο κ Δρούτσας και μας ενημερώνει ότι δεν ανακυρησουμε την ΑΟΖ γιατί βρισκόμαστε σε μυστικές διαπραγματεύσεις με τους Τούρκους για την υφαλοκρηπίδα. Τι να πω τώρα καθησυχαστήκαμε! Αν το αποτέλεσμα είναι αντίστοιχο με εκείνο των «υπόγειων» διαπραγματεύσεων με το ΔΝΤ ζήτω που καήκαμε!
ΥΓ2 Αφου δεν τους βγαίνουν οι μυστικές δεν προχωράνε τουλάχιστον σε ανοιχτές διαπραγματεύσεις μήπως και προλάβουμε την επόμενη καταστροφή; Αρκετά με τις «επιτυχίες» τους!- Νικολόπουλος Βασίλης.