Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Εξαγγέλθηκε από τη κυβέρνηση το πλαίσιο του πολυαναμενόμενου Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου 2012-2015, οι λεπτομέρειες του οποίου θα εξειδικευτούν τις επόμενες μέρες.
Έχει καμιά σημασία να περιμένουμε τις λεπτομέρειες;
Απαντώ : καμία απολύτως.
Έχοντας δει τα «θεμέλια» του «νέου» αυτού Μνημονίου (περί αυτού πρόκειται), που είναι ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΙΣΤΗ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ των θεμελίων του αρχικού Μνημονίου, μπορούμε από σήμερα να προβλέψουμε το αδιέξοδο που δημιουργεί, όπως δυστυχώς επαληθευτήκαμε όσοι εξ αρχής σημειώναμε και το αδιέξοδο του αρχικού Μνημονίου, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ : διότι πρόκειται για μέτρα και πολιτικές που είναι καθαρά εισπρακτικής φύσεως, ΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΠΙΟ..........
ΡΩΜΑΛΕΑ ΤΗΝ ΥΦΕΣΗ. Απορροφούν και απομυζούν ό,τι ακόμη κινείται στην αγορά και όσα ακόμα ατομικά εισοδήματα «τολμούν» να μπορούν να διαθέτουν κάποια αγοραστική δύναμη. Το τόσο αυτονόητο πρόταγμα, ότι πρέπει ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ Η ΑΓΟΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΘΕΙ Ό,ΤΙ ΕΝΙΣΧΥΕΙ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΗ ΖΗΤΗΣΗ, και τα ατομικά εισοδήματα των εργαζομένων που αποτελούν τους σημαντικότερους υποστηρικτές αυτής της ζήτησης, είναι ακριβώς αυτό που τόσο ακατανόητα καταπολεμείται. Απομυζούν, απομυζούν, απομυζούν, και δεν σκέφτονται –δυστυχώς, αρχίζω να σκέφτομαι στα σοβαρά πια τούτη την αντιληπτική ικανότητα- πως είναι αδιέξοδο το να σκοτώνεις την αγελάδα που αρμέγεις, διότι εκεί οδεύουμε, αυτό γίνεται εδώ κι ένα χρόνο τώρα.
Η Κατοχική Δύναμη και ό,τι εκπροσωπεί αλλά και όσων τα συμφέροντα συμπλέουν με τα δικά της, ασφαλώς και μόνο οφέλη μπορεί να έχει από την βαθιά ύφεση της οικονομίας μας, ακόμη και από την χρεοκοπία μας.
Δυστυχώς, όμως, η επίλυση της ελληνικής κρίσης, τόχουμε ξαναγράψει, δεν είναι κυρίως, κρίση οικονομική. Είναι κρίση κυρίως πολιτική, και επίσης είναι κρίση ηγεσίας. Η Τρόϊκα αλωνίζει και θα αλωνίζει, θα βαθαίνει την ύφεση όλο και περισσότερο, όσο έχει απέναντί της ηγεσίες φοβισμένες, ηγεσίες μη πολεμικές, μη μάχιμες.
Καμιά αυτοκριτική για το τι δεν πήγε έως τώρα καλά. Καμία ικανότητα να διδαχθούν από τα λάθη τους. Συνεπώς, η επανάληψη των ίδιων λαθών, είναι κάτι το αναπόφευκτο.
Κυρίες και κύριοι, μπορούμε από σήμερα να κλείσουμε ραντεβού για τις επόμενες δραματικές διαπιστώσεις που νομοτελειακά θα γίνουν αφού τα ίδια λάθη που προβάλλονται ως μέτρα πολιτικής, θα παράξουν τα ίδια αποτελέσματα. Και πάλι θα μας μιλάνε για «αποκλίσεις», (που ίσως αν οι αποκρατικοποιήσεις γίνουν άρον – άρον μπορεί να δώσουν μια κάπως μεγαλύτερη ταμιακή ανάσα : αλλά μέχρι εκεί), για δραματικές υστερήσεις, ότι τα λεφτά εξαντλούνται, (κόψτε δραχμές, αν σας σωθούν τα ευρω!!!), κι επομένως, επειδή δεν είναι ειδικευμένοι στην ανάπτυξη αλλά στο «εισπράττειν δια της εξαθλιώσεως», είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα ξαναδούμε ένα νέο φορολογικό νομοσχέδιο, νέα εισπρακτικά μέτρα, κ.λπ., κ.λπ., και φτου κι απ’ την αρχή.
Μια ευχή : να διαψευσθώ! Όμως, πού τέτοια τύχη!...