Του Πρόδρομου Θεοδουλίδη
Εδώ και σχεδόν ένα χρόνο από την υπογραφή της επαχθούς δανειακής μας σύμβασης με την Τρόικα είμαστε παρατηρητές ελλειμμάτων κατά συρροή. Ελλείμματα που ζήσαμε, βιώνουμε και προφητικά θα μαρτυρήσουμε στο εγγύς μέλλον. Τα εν λόγω, δεν περιορίζονται μόνο σε λογιστικά πρότυπα και ποσοτικές αναλύσεις αλλά άπτονται και ζητημάτων ηθικής φιλολογίας.
Πολιτικές αναντιστοιχίες ανάμεσα σε προεκλογικές εξαγγελίες και κοινωνικές προσδοκίες και ένα ξοφλημένο Κοινωνικό Συμβόλαιο, κατά το πρότυπο της απαξιωμένης υπόστασης των κρατικών μας ομολόγων. Γιατί, τι άλλο προορίζεται να εξυπηρετεί η αντιπροσωπευτική δημοκρατία πέραν της θωράκισης των συμφερόντων των πολιτών της;.
Κάποιοι θα μας πούνε, εδώ το καράβι θαλασσοδέρνετε και εσείς κοιτάτε το σκισμένο πανί;. Πιθανότατα μια λογική εξήγηση της σημερινής κατάστασης των ελλειμμάτων που μας μαστίζουν κοινωνικά και πολιτισμικά, να υφίσταται στην αδυναμία της ελληνικής κυβέρνησης να πατήσει σταθερά στη μία βάρκα και να διαπραγματευτεί αναλόγως. Διότι εδώ έχουμε δύο, ως Έλληνες και Ευρωπαίοι. Η μία υπερασπίζεται την εθνική μας............ προοπτική και προσβλέπει στην λαϊκή ενότητα του τόπου μας και η άλλη μας καθορίζει ως ευρωπαϊκή οντότητα και συνδιαμορφωτή του ευρύτερου κοινοτικού γίγνεσθαι.
Είναι όμως έτσι ή δεν είναι. Την απάντηση δίνουν οι πολίτες που ρητά και απερίφραστα δηλώνουν ότι, η ελληνική κυβέρνηση τελεί υπό πανικό και πράττει βάσει έξωθεν εντολών, διαγγελμάτων και δημοσιογραφικών διαρροών. Γεγονός που συνεπάγεται έλλειμμα ικανότητας αντιμετώπισης της κρίσιμης κατάστασης. Ωστόσο, για να μην μας διακατέχει ένα άκρατος αρνητισμός περί της εθνικής προσπάθειας και εν προκειμένω να μην κατηγορηθούμε ως υπονομευτές, οφείλουμε να διατυπώσουμε μια πραγματικότητα. Η χώρα μας, διαρκώς τρέχει να προλάβει τον ευρωπαϊκό δρόμο και να εναρμονιστεί με τη τροχιά της, όχι μόνο σε όρους οικονομίας αλλά και κοινωνίας, ενώ το 80% σχεδόν του συνολικού ελληνικού κυβερνητικού έργου εκπορεύεται από αποφάσεις, οδηγίες και νομοθετήματα των εταίρων μας.
Ο κ. Παπανδρέου το τελευταίο διάστημα έχει επιδοθεί στο κυνήγι της πολυπόθητης συναίνεσης, στο οποίο όμως κανείς δεν φαίνεται διατεθειμένος να συμμετάσχει. Και για ποιο λόγο να το κάνει, όταν επρόκειτο να χρεωθεί μερίδιο στην ευθύνη μιας ορατής και αναμενόμενης πτώχευσης;. Ακόμη και ο κ. Καρατζαφέρης που συνυπόγραψε τη δήλωση της εθνικής μας υποτέλειας ζητά εκλογές, ενώ πιο πριν διακήρυττε υπέρ της κυβερνητικής προπαγάνδας περί μονόδρομων και αδιέξοδων. Χωρίς να απαιτείται να κάνουμε λόγο στην ανεύθυνη στάση των υπόλοιπων κομμάτων της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης, τα ψέματα λαμβάνουν καταιγιστικές διαστάσεις και ο καθείς προσπαθεί να σπείρει τη δική του εκδοχή. Γεγονός που μας δικαιολογεί απόλυτα να μιλούμε για έλλειμμα αξιοπιστίας και πατριωτικής συνείδησης.
Το άρθρο του Γ. Πρετεντέρη στο χθεσινό ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ τιτλοφορείται με το αφοπλιστικό «Πολιτικό Σοκ» σε μια προσπάθεια ερμηνείας του θηριώδους ποσοστού του 82,3% των πολιτών που δημοσκοπήθηκαν υπέρ της λανθασμένης πορείας της χώρας για την έξοδο από την κρίση. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Π. Καψής γράφει για μια «Άρρωστη Χώρα» που άλλες δυνατότητες διαθέτει και άλλες προσδοκίες επιδεικνύει στους πολίτες της.
Το τρίπτυχο της δημοσιογραφικής ανάλυσης που αποδίδεται ως επικρατέστερο των λύσεων-επιλογών του Πρωθυπουργού συνίσταται στα εξής: Εκλογές – Ανασχηματισμός – Αλλαγή μείγματος οικονομικής πολιτικής. Το τελευταίο αποτελεί την αιχμή του δόρατος και σημαία της Σαμαρικής αντιπολίτευσης. Βέβαια, με τέτοιες αποδόσεις κανείς δεν τολμά να μιλά για εκλογές, κομματικές συσπειρώσεις, εθνικά διλλήματα και επικοινωνιακές τακτικές ποδηγέτησης του ελληνικού λαού. Έτσι, εκδηλώνεται το έλλειμμα πολιτικού ήθους που συνθλίβει κάθε ελπιδοφόρα προσπάθεια εν τη γενέσει της, εφόσον καμία δεν έχει ως βάση της, την αλήθεια.
Οι τρέχουσες μετρήσεις των Metron Analysis και Rass εικονοποιούν σε γενικές γραμμές την απαξίωση, την ιδιοτέλεια, την πολιτική ασάφεια, την απουσία αξιόμαχων στελεχών και την έλλειψη κοινωνικού οράματος. Ο Πρωθυπουργός της χώρας είναι υπόλογος στη νέα γενιά διότι, δεν κατάφερε να καταστρώσει ένα σχέδιο εθνικής αφύπνισης και ευημερίας των μελών της κοινωνίας που τον εξέλεξε πανηγυρικά. Είχε την τύχη της χώρας στα χέρια του. Είχε τη δυσεύρετη ευκαιρία να γίνει ο ιδανικότερος ηγέτης της νεότερης ιστορία μας και την ξεπούλησε. Είχε την ευθύνη να σώσει τον ελληνικό λαό από τα σημερινά δεινά του. Επί της ουσίας, μας παρέδωσε στα χέρια των δανειστών μας και κράτησε για τον εαυτό του, το ρόλο του ευρωπαίου επιτηρητή.
Αντί να ορθώσει το ανάστημα του με το κύρος του προέδρου των Σοσιαλδημοκρατών ανά τον κόσμο σκέφθηκε σπασμωδικά, υπό το βάρος της χρεωκοπίας και ενήργησε δίχως υπευθυνότητα. Δεν είπε σαν άλλος, W. Churchill: «Η ιστορία θα είναι καλή μαζί μου, γιατί απλά εγώ θα την γράψω». Δυστυχώς κ. Παπανδρέου, δεν πιάσατε από τα μαλλιά την ιστορική ευκαιρία που διαχειριστήκατε. Την ευκαιρία, να γράψετε εσείς τη δική μας χρυσή σελίδα.