Όπως θα γνωρίζετε οι πολιτικοί που κυβερνούν την χώρα είχαν, έχουν και θα έχουν πάντοτε αγαθές προθέσεις. Εξαίρεση δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν ασφαλώς οι «αντιεξουσιαστές στην εξουσία». Έτσι και ο κ. Παπανδρέου διαβουλεύεται με κανόνα τις αγαθές του προθέσεις, αλλά πολιτεύεται με γνώμονα τις πολιτικές του προτεραιότητες και σκοπιμότητες, καθώς και το προσωπικό του συμφέρον – με την καλή έννοια ασφαλώς. Δεν είναι στις προθέσεις μου οι εκλογές, δηλώνει, όπως ακριβώς δεν ήταν στις προθέσεις του τίποτε απολύτως από όσα έχει πράξει ως πρωθυπουργός. Αυτή είναι η διαλεκτική κατασκευής ενόχων. Δεν θα φταίω εγώ εάν αναγκαστώ να καταλήξω στη λύση των εκλογών, αλλά άλλοι. Όπως ακριβώς εάν πηγαίναμε σε γενικές εκλογές μετά τις τοπικές δεν θα έφταιγε ο πρωθυπουργός, που έθεσε το εκβιαστικό δίλημμα, αλλά το εκλογικό σώμα, που δεν απάντησε πολιτικώς ορθά στον εκβιασμό. Πρόκειται για μια μορφή παιδισμού ανάμιχτου με ενοχική κουλτούρα που υποδύεται την πολιτική και όχι κάτι χειρότερο, θέλω να πιστεύω.
Άλλωστε το ζήτημα έχει εδώ και καιρό αποσαφηνιστεί: πράγματι υπάρχει μια κάποια ιδεολογική αντινομία μεταξύ της σοσιαλιστικής φυσιογνωμίας του ΠΑΣΟΚ και της νεοφιλελεύθερης πρακτικής της κυβέρνησης, αλλά αυτό οφείλεται στην πολιτική της ΝΔ και στην μη-παραγωγική....... τακτική της αριστεράς! Δεν είμαστε αυτό που βλέπετε, η καταραμένη ανάγκη και η τρισκατάρατη δεξιά μας οδήγησαν στην προσωρινή αναστολή της ιδεολογικής μας επένδυσης, θα ισχυριστούν ξανά προεκλογικά. Παρόλα αυτά δεν θα κάνουμε ιδεολογική αναδιάρθρωση, διότι δεν είναι προς το συμφέρον της χώρας, της ΕΕ και κυρίως των τραπεζών, θα εξηγήσουν! Εμείς αποσκοπούσαμε αποκλειστικά στην επιμήκυνση της διακυβέρνησής μας, διότι επ’ αυτού υπάρχει δέσμευση προς τους πελάτες μας και τους χορηγούς μας. Μπορεί να μην είμαστε έντιμοι, με την τυπική έννοια του όρου, προς το εκλογικό σώμα, παραμένουμε όμως αγαθοί, θα δηλώσουν μέσω των νανουριστικών λογυδρίων, τα οποία έχουν υιοθετήσει στη θέση του πολιτικού λόγου οι σημερινοί κυβερνώντες (μας).
Βέβαια, για όσους ενδιαφέρονται για κάτι «ασήμαντες λεπτομέρειες» όπως η δημοκρατική πολιτική, η αγαθότητα όταν δεν συμπίπτει με την εντιμότητα, τότε θεωρείται ότι κάνει μάλλον υπόγεια πολιτική εμφορούμενη από στοιχεία underground ηθικής. Λες εδώ να δένει το «αντιεξουσιαστές»; Στην δημοκρατική πολιτική δεν εκφραζόμαστε με προθέσεις, αλλά με θέσεις. Ούτε φυσικά ισχυριζόμαστε ότι πολιτευόμαστε, στο επίπεδο των προθέσεων, αλλά αντίθετα σε αυτό των στόχων, των προγραμμάτων και της εκπεφρασμένης πολιτικής στρατηγικής εντός ενός σαφούς ιδεολογικού πλαισίου. Έτσι αποκτά έννοια και η εντιμότητα στην πολιτική. Αλλιώς είναι μάλλον απολύτως φαιδρή η «δέσμευση» και εντελώς γελοίος ο κοινοβουλευτισμός, όπως και οι εκλογές και η πολιτική αντιπαράθεση.
Ο γράφων είναι έτοιμος να συμφωνήσει ότι ο πρωθυπουργός είναι ο καλύτερος άνθρωπος στον κόσμο και ότι αυτός διακρίνεται από τις αγαθότερες προθέσεις. Αυτό όμως τον ακυρώνει ως πολιτικό, από τη στιγμή που διαρκώς ο πολιτικός του λόγος αποκλίνει από την πολιτική του πρακτική. Άλλα θέλει να κάνει, άλλα λέει ότι κάνει και άλλα του βγαίνουν διαρκώς! Φταίει η άτιμη η συγκυρία, δεν μπορεί! Μα, θα μου πεις, ίσως, πού τον είδες τον πολιτικό λόγο του Γιώργου Παπανδρέου. Όσο είχε πολιτικό λόγο ο Κώστας Καραμανλής, άλλο τόσο έχει και ετούτος, με μια μικροδιαφορά: του Γιώργου η αγαθότητα ξεπέρασε την σεμνότητα και ταπεινότητα του προκατόχου του, απευθυνόμενος πλέον αποκλειστικά σε εν δυνάμει αγαθιάρηδες ή σε κομματικούς πελάτες. Αν δεν είναι σύμφωνα με την ιδεολογία σου αυτά που πράττεις, τότε είτε νομίζεις ότι κυβερνά κάποιος άλλος, είτε πιστεύεις ότι η άσκηση εξουσίας δεν έχει καμία σχέση με την ιδεολογία και το συμβόλαιο που υπέγραψες με το εκλογικό σώμα. Έτσι ιδεολογία και προγράμματα περιορίζονται για προεκλογική χρήση, καθώς μετά κάνουμε αυτό που πρέπει για να σώσουμε τον τόπο και όχι αυτό που υποσχεθήκαμε στον λαό ότι θα έρεπε να πράξουμε και ότι θα πράτταμε! Στην πρώτη περίπτωση μιλάμε για κάποια μορφή σχιζοφρένειας, ενώ στη δεύτερη για απόλυτη απαξίωση της δημοκρατίας. Και στις δύο περιπτώσεις υφέρπει αριστοκρατισμός και μυρίζει αυταρχικότητα.
Εάν θεωρείς ότι άλλα πράγματα πρέπει να γίνουν, διαφορετικά από αυτά που υποσχέθηκες, τότε δεν έχεις παρά να εγκαταλείψεις τον πρωθυπουργικό θώκο και να προτείνεις ενδεχομένως άλλους να έρθουν στη θέση σου που θα εμφανίζονται τουλάχιστον συνεπείς. Είμαι απολύτως βέβαιος πως το σχέδιο της τρόικας θα το εφάρμοζαν καλύτερα οι νεοφιλελεύθεροι στον τόπο μας παρά οι σοσιαλιστές. Εκτός αν έχει υπάρξει απόλυτη πολιτική μετάλλαξη στο ΠΑΣΟΚ. Εκτός κι εάν δεν υπάρχει ΠΑΣΟΚ, παρά μια απολιτική καρικατούρα με σοσιαλδημοκρατικό προσωπείο. Εάν υπάρχει κάποιος που να διαφωνεί επ’ αυτού μάλλον υποστηρίζει την πολιτική σχιζοφρένεια, ή ότι ο σκοπός της κάρπωσης των προνομίων της εξουσίας, αγιάζει τα πολιτικά μέσα και την απατηλή προπαγάνδα που χρησιμοποιείται σχετικά, ή την άποψη των κυρίαρχων ΜΜΕ: να πάρουν οι δικοί μας την κυβέρνηση, ώστε να κάνουμε την δουλειά μας και να τακτοποιήσουμε τις υποθέσεις μας και άσε την πολιτική, μπίζνες είναι όλα!
Δεν βλέπεις πώς κάνουν τα καθεστωτικά Μέσα ακούγοντας για εκλογές; Κάποτε ο Κώστας Καραμανλής τους απείλησε με παραίτηση και κατάπιαν αμάσητο ένα dvd, σήμερα τους απειλεί ο Παπανδρέου μπλέκοντας πονηρά εκ νέου τις …προθέσεις του και παθαίνουν ντελίριο. Απειλούνται οι μπίζνες και τρέμει το πελατειακό καθεστώς. Η διαπλοκή θέλει την σταθερότητά της και καλά κάνει. Εμείς, οι περισσότερο ή λιγότερο αγαθιάρηδες είναι το ζήτημα τι κάνουμε! Παριστάνουμε είτε τους αγαθούς, είτε τους άνετους και υπεράνω, είτε τους αγανακτισμένους, είτε τους εξεγερμένους, είτε απλώς τους εξαπατημένους καταναλωτές ενός προϊόντος εξουσίας που προσφέρεται για ανταλλαγή στις χρηματαγορές; Δίνεις σχέσεις εξουσίας και σου δίνουν χρήμα, έτσι δεν εμφανίζεται η πραγματικότητα από τα ΜΜΕ; Αν δεν καταλαβαίνετε τι εννοώ διαβάστε τα έντυπα και δείτε τα κανάλια της νταβαδοκρατίας μας, ώστε να αντιληφθείτε τι σημαίνει πολιτική χυδαιότητα. Όχι απλώς λαϊκισμός, Χυδαιότητα. Πρόκειται για την κουλτούρα των αγοραίων σχέσεων και όχι ακριβώς της αγοράς. Όταν χρησιμοποιείς μια κάποια διάλεκτο των επιχειρήσεων, ή στις περισσότερες περιπτώσεις ένα φτηνό ομοίωμα του επιχειρηματικού λόγου, για να διατυπώσεις πολιτικά επιχειρήματα δεν είσαι απλώς καραγκιόζης, είσαι μάλλον σαμποτέρ της ίδιας της δημοκρατίας. Η πολιτική αντιπαράθεση στην πατρίδα μας, είναι τελικά μια υπόθεση αγαθών υπάρξεων, που χρησιμοποιούν επιχειρηματικές πονηράδες για να δομήσουν αγαθιάρηδες καταναλωτές εξουσιαστικών προϊόντων. Αυτή είναι η περίφημη κοινή γνώμη. Ευτυχώς τελευταία τα ΜΜΕ επικεντρώνουν αποκλειστικά την τηλεπολιτική τους στους πελάτες του δικομματισμού, κάνοντας κυριολεκτικά τηλεμάρκετινγκ με brands της τρόικας και ιδιαίτερα του ΔΝΤ, αγνοώντας την ύπαρξη πολιτών - και όχι κομματικών πελατών - στην Ελλάδα. Αυτό μπορεί να μας βγει και σε καλό!
Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι στο βαθμό που δεν καταλαβαίνουμε την σχέση της δημοκρατίας με το χρήμα δεν θα «αξιωθούμε» ποτέ ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Η δημοκρατία δεν παράγει χρήμα, ούτε βέβαια το χρήμα δημοκρατία. Μην ακούτε τους νεοφιλελευθέρους, απέτυχαν να το αποδείξουν εμπειρικά. Η πρώτη όμως σε μαθαίνει την ηθική της παραγωγής και της διανομής του δεύτερου. Στις πραγματικές δημοκρατίες δεν κερδίζεις απλώς το ψωμί σου, συμβάλεις στον σχεδιασμό και στην κατασκευή του φούρνου, στην ανάδειξη του καλύτερου φούρναρη και θεωρείς ότι είσαι και εσύ μέρος της ζύμης, ενώ ταυτόχρονα παίρνεις μέρος στο ζύμωμα. Δεν καταναλώνεις την ζωή, την παράγεις βιοοικονομικά, άρα υπεύθυνα και σαφώς πολιτικά. Αυτή η βιοοικονομική προσέγγιση των σχέσεων εξουσίας θα μπορούσε να αποτελέσει την πολιτική βάση συνεννόησης και εκλογικής σύμπραξης των «μη-συμπλεγματικών», «μη-αγαθιάρηδων» και λιγότερο καιροσκόπων αντικαθεστωτικών, όταν παρά τις προθέσεις του πρωθυπουργού καταλήξουμε αιφνιδίως στην κάλπη, που εμφανίζεται να βρίσκεται πάντα υπεράνω προθέσεων.
Ομολογώ ότι δεν είχα πρόθεση να σας ταράξω, ούτε καν να γράψω τις παραπάνω αράδες! Για αλλού το πήγαινα. Ήθελα σε διαφορετικό ύφος να επισημάνω: ας σταματήσουν οι γελοιότητες, ο πρωθυπουργός μπορεί να αποφασίσει την πρόωρη προσφυγή σε εκλογές κρίνοντας ότι δεν μπορεί ή δεν θέλει ή δεν πρέπει να συνεχίσει να κυβερνά, ή ότι δεν έχει την λαϊκή νομιμοποίηση να κυβερνά ή ότι κρίνει ότι απαιτείται ανανέωση της λαϊκής εντολής στην συγκυρία ή …ή ….ή…. Σε άλλη περίπτωση η κυβέρνηση πέφτει με κοινοβουλευτικές διαδικασίες όπως προνοεί περιοριστικά το Σύνταγμα. Ναι, υπάρχει ακόμη! Αν δεν πέσει η κυβέρνηση στη βουλή σύμφωνα με το Σύνταγμα, τερματίζει την θητεία της με ευθύνη και πρωτοβουλία του πρωθυπουργού και μόνον, συνήθως σε αντίθεση με το πνεύμα του συντακτικού νομοθέτη. Τα υπόλοιπα κρατήστε τα για φτηνιάρικη προπαγάνδα! Έγινε κατανοητό ότι ο κ. Παπανδρέου δεν θέλει εκλογές, απλώς εκβιάζει με εκλογές. Ποιους; Προφανώς αυτή την φορά, σε αντίθεση με τις περιφερειακές εκλογές, όχι τον λαό. Ο λαός δεν συμμετέχει στο παιχνίδι της εκλογολογίας, αν και καλά θα κάνει να συμμετέχει ενεργά στις εκλογές, λαμβάνοντας υπόψη και αυτό το εκλογολογικό παίγνιο με τις αναλογίες του τσοπάνη που έκανε αστειάκια στο χωριό με τον λύκο. Στο τέλος θα προκηρυχθούν εκλογές από κανένα μετόχι ή καμία παραλία του Αιγαίου και ο κόσμος θα πιστεύει ότι εκπυρσοκρότησε το πιστόλι του Γιώργου εναντίον των αγορών και αντί για να πάει στην κάλπη θα τρέχει να χωθεί στο πιο κοντινό τραπεζικό πολυκατάστημα. Τότε θα βιώσουμε για τα καλά την χαρά του ληστή (τραπεζίτη) που δεν θα καταδεχόταν ποτέ να τον αποκαλέσουμε κλέφτη. Θα σου επιστρέψει το πορτοφόλι που σου άρπαξε, για να σε εξαναγκάσει να του το δώσεις τώρα εσύ ο ίδιος στο χέρι, υπό την απειλή του χρεοστασίου!
Υ.Γ.
Με το που θα σαλπίσει ο Γιώργος εκλογές θα πέσουν όλα τα αποβράσματα του καθεστώτος να τον «φάνε», όπως την έπαθε και ο προηγούμενος πρωθυπουργός από τους δικούς του. Μόνον που αυτή την φορά θα γίνουν πολύ χειρότερα. Το καθεστώς της διαπλοκής δεν αντέχει πια εκλογές. Αν μπορούσαν να τις καταργήσουν δεν θα δίσταζαν. Το πραγματικό μας πρόβλημα βρίσκεται ακριβώς σε αυτόν τον πυρήνα του πελατειακού συστήματος που είναι οι διαπλεκόμενοι. Ένα καθεστώς τριτοκοσμικό και μαφιόζικο που ποδηγετεί το πολιτικό σύστημα και διαφθείρει την κοινωνία. Δίχως την πολιτική ανατολή των αντικαθεστωτικών, που να διεκδικήσουν δημοκρατικά την εξουσία, αυτό το καρκίνωμα δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί. Όσο για τον πρωθυπουργό, δηλώνω ότι θα έχει την συμπάθειά μου όταν του επιτεθούν τα κοράκια, που μέχρι χθες εμφανίζονταν ως τα παπαγαλάκια του. Δυστυχώς όμως δεν θα μπορέσουμε πέραν των τρυφερών συναισθημάτων να προσφέρουμε τίποτε άλλο, καθώς ο Γιώργος φάνηκε να διαθέτει παλαιοκομματική κουλτούρα και αφάνταστα επαρχιώτικη κοσμοαντίληψη παρά το «Internet», τις μεταμοντέρνες κορώνες και τα «κολάν»!