 |
| Προσθήκη λεζάντας |
Tου Νίκου Βατόπουλου
Στην περίπτωση του μετρό, δεν υπάρχει κανείς εξωτερικός εχθρός,
κανένας δαίμονας, καμία συνωμοσία, που οδήγησε στη διάψευση ενός
«ελληνικού θαύματος». Υπάρχει απογοήτευση στην ελληνική κοινωνία για
την κατάντια ενός συστήματος μητροπολιτικού σιδηροδρόμου, που εξαρχής
εξέπληξε γιατί δεν έμοιαζε σε τίποτα με ό,τι είχαμε συνηθίσει να
αποδεχόμαστε ως δημόσια συγκοινωνία.
Σήμερα, είμαστε αναγκασμένοι
να συμβιβαστούμε με το γεγονός ότι ο ελληνικός ιός εισέβαλε στο μετρό
και το κατατρώει. Γιατί επιτρέψαμε να συμβεί αυτό;
Κάθε φορά που
αντικρίζω τα ρημαγμένα μάρμαρα στις εισόδους του μετρό στο Σύνταγμα και
στο Πανεπιστήμιο (λεηλατημένα με βαριοπούλες) επιβεβαιώνεται μέσα μου η
άποψη ότι οι χειρότεροι εχθροί των Ελλήνων είναι οι ίδιοι οι Ελληνες.
Πέρα από την αυτοκαταστροφική διάθεση, υπάρχει............
ένα διόλου αμελητέο
ζήτημα αντίληψης και κατανόησης του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί μία
κοινωνία.
Το «πραξικόπημα» που έγινε στον σταθμό του Αγίου
Δημητρίου, όπου «επαναστάτες» και «δημοκράτες» προέβησαν, ανενόχλητοι
και δίχως καμία κύρωση, σε παράνομες πράξεις, είναι απλώς συνέπεια της
εκ των έσω διάβρωσης. Οχι φυσικά μόνο του μετρό, αλλά εκεί υποτίθεται
ότι είχε εξασφαλιστεί μια στάθμη σεβασμού στον πολίτη. Οχι πλέον. Οι
παρανομούντες και αυτόκλητοι Ρομπέν πήραν το «πράσινο φως» ότι μπορούν
να παίζουν με το δημόσιο συμφέρον και να κάνουν το κομμάτι τους. Η
πλειονότητα των πολιτών που ζητεί να λειτουργεί ο κοινωνικός κανόνας
και το μέτρο της λογικής, αγνοείται και εισπράττει μία προσβολή.
Περνάει
στην ιστορία πλέον, ως μία εξαίρεση που επιβεβαιώνει έναν πικρό κανόνα,
το μετρό που γνωρίσαμε πριν μπουν από το παράθυρο οι συμβασιούχοι, πριν
αλωθεί από τη νοοτροπία των μικροσυμφερόντων. Σήμερα, αν και το μετρό,
όταν λειτουργεί, παραμένει καθαρό και συνεπές, έχει απολέσει το κύρος
του και έχει διαρρήξει τη σχέση εμπιστοσύνης με την κοινωνία. Η
διοίκησή του δεν θα πρέπει να υποτιμήσει την ευρύτερη κοινωνία που
παρακολουθεί ανήσυχη αυτήν την κατηφόρα. Δεν είχαμε πολλά για να
νιώθουμε περήφανοι σε αυτήν την αυτοκαταστροφική πόλη, που θέλουμε να
θεωρούμε ότι είναι ακόμα η πόλη μας. Το μετρό ήταν κάποτε η απόδειξη
ότι ο Ελληνας μπορεί. Και σήμερα, αποδεικνύει ότι ο Ελληνας μπορεί και
από την ανάποδη.